Κοινή πεποίθηση για την ατολμία όλων των κυβερνήσεων να προχωρήσουν σε τομές αναβάθμισης των πανεπιστημίων και της Παιδείας γενικότερα είναι ότι οι πολιτικοί φοβούνται το περιβόητο «πολιτικό κόστος». Τελευταία όμως άρχισα να αμφιβάλλω. Π.χ., το περασμένο φθινόπωρο εν μέσω απεργίας δασκάλων και μαθητικών καταλήψεων η κυβέρνηση τα πήγε μιά χαρά στις δημοτικές εκλογές. Εξάλλου η επιθυμία του εκλογικού σώματος για τολμηρές μεταρρυθμίσεις καταγράφεται σαφέστατα στις δημοσκοπήσεις. Επομένως, η θεωρία του πολιτικού κόστους είναι ένας μύθος. Μιά πιό πιθανή εξήγηση για την απροθυμία τολμηρών μεταρρυθμίσεων, στα πανεπιστήμια τουλάχιστον, είναι η ΔΙΑΠΛΟΚΗ μεταξύ πανεπιστημιακών και πολιτικών.

Η στενή σχέση μεταξύ των δύο χώρων είναι πασιφανής. Πολλοί πανεπιστημιακοί είναι βουλευτές, στελέχη υπουργείων, ή σύμβουλοι κομμάτων. Αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα, μόνο που οι πανεπιστημιακοί των αριστερών κομμάτων τείνουν να είναι πιό τριτοκλασάτοι (π.χ. ο Γιάννης Πρωτονοτάριος του Συνασπισμού). Από την άλλη μεριά, πολιτικά στελέχη βρίσκουν θέσεις σε πανεπιστήμια εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους. Το πιό τρανό παράδειγμα είναι ο Διονύσης Κλάδης, που λέγεται ότι έγινε καθηγητής με νόμο που πέρασε ο ίδιος εν μία νυκτί. Τώρα είναι πρόεδρος του τμήματος «κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής» (τρομάρα μας…) στο νεότευκτο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το οποίο προφανώς ενέκρινε ο ίδιος όσο ήταν Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ. Αντιπρόεδρος στο ίδιο τμήμα είναι ο Βασίλης Κουλαϊδής, σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ σε θέματα παιδείας. Υπάρχει και το πρόσφατο ζήτημα με στέλεχος του ΥΠΕΠΘ (ο κ. Σκιαδάς) να είναι υποψήφιος στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (δείτε άρθρο στο Βήμα). Στη χώρα μας δεν υφίσταται η έννοια «σύγκρουση συμφερόντων» (conflict of interest). Η διαπλοκή είναι τεράστια και παντού !

Και έρχομαι στο θέμα του τίτλου του άρθρου αυτού. Σύμφωνα με το βιογραφικό της,, η σύζυγος του πρωθυπουργού Νατάσα (Αναστασία) Καραμανλή (πατρικό Παζαΐτη) είναι απόφοιτος και διδάκτωρ του Ιατρικού τμήματος του ΑΠΘ. Το 1998 όταν παντρεύτηκε τον κ. Καραμανλή ήταν τελειόφοιτη νηπιαγωγός (Νέα). Μέσα σε τέσσερα χρόνια, το 2002 της απονεμήθηκε διδακτορικό Ιατρικής! Το γεγονός καταχώρισαν τα Νέα και η Καθημερινή χωρίς όμως να αναρωτηθούν πώς αυτό ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Αυτό μάλλον θεωρείται «σκανδαλοθηρία» από «σοβαρές» εφημερίδες. Ταυτόχρονα (!) η κα Καραμανλή έκανε και προπτυχιακές σπουδές ιατρικής, και σε κάποια φάση και μετεκπαίδευση στο Tufts (δείτε και άρθρο στη Βικιπαίδεια). Δε λέω, είμαστε συνηθισμένοι σε κάποια ευνοιοκρατία, αλλά μιά νηπιαγωγός να παίρνει κατευθείαν διδακτορικό ιατρικής και μάλιστα πριν από το πτυχίο, αυτό είναι πολύ χοντρό! Σε αυτό το πρωτάκουστο κατόρθωμα η ακαδημαϊκή κοινότητα αντέδρασε με απόλυτη σιωπή! Αυτό δείχνει ότι δε μπορεί να υπάρξει ακαδημαϊκή ελευθερία στο παρόν καθεστώς απόλυτης εξάρτησης των πανεπιστημίων από την κρατική εξουσία.

Στο Web of Science βρήκα 3 δημοσιεύσεις για pazaiti* a*, από 2004 ως 2005. Στην παλαιότερη (2004) η κ. Παζαΐτη είναι πρώτη συγγραφέας (υπάρχουν άλλοι 6) και ο τίτλος ταιριάζει με αυτόν του διδακτορικού της. Όμως είναι περίληψη από συνέδριο, δεν δικαιολογεί διδακτορικό. Στις άλλες 2 υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και η κ. Παζαΐτη είναι προτελευταία ή παραπροτελευταία, που σημαίνει ότι η συνεισφορά της ήταν μηδαμινή. Μία από αυτές (2005) είναι σε άσχετο θέμα (καρκίνος) από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ένας από τους συν-συγγραφείς είναι ο πρύτανης κ. Κίττας. Στην άλλη (2004) συν-συγγραφέας είναι η κα Ολυμπία Γκίμπα-Τζιαμπίρη, η οποία είναι πολύ δραστήρια. Ηταν παλαιότερα αντιπρύτανης και το 2003 υποψήφια πρύτανης. Λέει το Βήμα: «Η κυρία Τζιαμπίρη φέρεται να έχει τις «ευλογίες» της κυρίας Νατάσας Καραμανλή, ενώ ο κύριος Αντωνόπουλος την υποστήριξη μεγαλοπαράγοντα της παράταξης στη συμπρωτεύουσα». Και πάλι από το Βήμα για τις πρυτανικές εκλογές 2006: «Ενα ψηφοδέλτιο του οποίου θα ηγηθεί ο κ. Αν. Φιλιππίδης, γιος της πρώην αντιπρυτάνεως του ιδρύματος, στελέχους της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη και νυν προέδρου του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών κυρίας Ολυμπίας Τζιαμπίρη-Γκίκα» (**). Επίσης η κα Τζιαμπίρη είναι και Πρόεδρος Παραρτήματος Θεσσαλονίκης του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Πόσο καλή επιστήμων είναι η κα Τζιαμπίρη; Έχει h=5 και στα 5 σχετικά καλά papers η κα Τζιαμπίρη δεν είναι corresponding author σε κανένα. Δηλαδή, μάλλον κοτσάρισε το όνομα της σε δουλειά άλλων. Σημειωτέον, η κα Τζιαμπίρη είναι υπέρ της «μεταρρύθμισης» στο πανεπιστήμιο, αφού συνυπέγραψε τη διακήρυξη των 490 πανεπιστημιακών. Σε σχετικές ερωτήσεις πέρυσι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε «είμαστε μικρός τόπος και γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας» (πηγή).

Με βάση τα παραπάνω διατείνομαι (και ας μου κάνουν τα λαμόγια μήνυση) ότι το διδακτορικό της κας Καραμανλή είναι μαϊμού. Εσείς τι λέτε; Και μάλλον η κα Καραμανλή δεν είναι η μόνη. Αρκετοί πολιτικοί έχουν λάβει διδακτορικά από ελληνικά πανεπιστήμια.

Γράφει λοιπόν ο συμπαθής και πολύπαθος καθηγητής του ΟΠΑ κ. Βασίλης Βασσάλος: «Αποτέλεσμα αλλά και αιτία της έλλειψης παράδοσης κριτικού ελέγχου είναι η γενικευμένη καχυποψία, η συγκρουσιακή διάθεση και η έλλειψη καλής θέλησης, οι επιδεικνύοντες την οποία χαρακτηρίζονται συνήθως κορόιδα». Μα πώς κ. Βασσάλε μου να επιδείξουν εμπιστοσύνη οι φοιτητές όταν βλέπουν φοιτητοπατέρες να παίρνουν καλούς βαθμούς δίνοντας «λευκή κόλλα», καθηγητές να εξελίσσονται με μηδενικό έργο και γλείψιμο, και ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ, την κα πρωθυπουργού να παίρνει διδακτορικό-μαϊμού από ελληνικό πανεπιστήμιο !!! Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι αγαπητέ Βασίλη.

Τι συμπέρασμα βγάζει κανείς για τον πρωθυπουργό της χώρας; Το να καταγγέλλεις τη διαπλοκή και να διακηρύσσεις τη σεμνότητα και την ταπεινότητα ενώ η σύζυγος σου αποκτά διδακτορικό με τις πολιτικές σου πλάτες, και μάλιστα πριν καν πάρει το πτυχίο της, είναι μεγάλη υποκρισία. Και η υποκρισία είναι χειρότερη από την ανικανότητα, δείχνει έλλειψη ήθους. Ο Πλάτων έλεγε ότι η πηγή της ανηθικότητας είναι η πλεονεξία, το να διεκδικείς περισσότερα από ό,τι σου αξίζει. Ποιό ήταν το κακό να είναι η γυναίκα του πρωθυπουργού μιά δασκάλα, ή έστω μια απλή γιατρός; Γιατί τόση μεγαλομανία; Τόση αλαζονεία; Τόση ψευτιά; Και πώς είναι δυνατόν ένας λαός να τα γνωρίζει αυτά και να εξακολουθεί να θεωρεί τον κ. Καραμανλή «κατάλληλο για πρωθυπουργό»; Με βάση τι, τη ρητορεία του; Είμαστε ανόητοι ή έχουμε ρίξει τόσο χαμηλά τα στάνταρ;

Αλλά και πιο συγκεκριμένα: περιμένουμε από αυτούς να μας μεταρρυθμίσουν τα πανεπιστήμια, να αναβαθμίσουν την παιδεία, να φέρουν την αξιοκρατία και τη διαφάνεια; Ποιά διαφάνεια, εδώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ιστοσελίδα του κρύβει τις ημερομηνίες των σπουδών της γυναίκας του! Θα επιμείνουν στη δημοσιοποίηση των βιογραφικών των μελών ΔΕΠ; Αστεία λέμε; Πιστεύετε ότι θα κάνουν σοβαρή αξιολόγηση στα πανεπιστήμια όταν ξέρουν ότι σοβαρή αξιολόγηση θα καταδείξει πρώτα πρώτα τη δική τους γύμνια και διαφθορά (παραπέμπω και στην κριτική που έκανα στην κ. Γιαννάκου); Η αξιολόγηση που προωθείται είναι πιθανότατα στάχτη στα μάτια της ΕΕ, έτσι για να λέμε ότι κάνουμε αξιολόγηση και να μην υποστούν κυρώσεις τα πανεπιστήμια μας. Αναρωτιώμουν μέχρι πρότινος γιατί δεν αποφασίζει επιτέλους η πολιτική ηγεσία να δώσει πραγματική αυτοτέλεια στα πανεπιστήμια, να διοικούνται όπως στην Αμερική από ένα Συμβούλιο Επιτρόπων απαρτιζόμενο από εξέχουσες προσωπικότητες της κοινωνίας. Αυτό θα ήταν ένα πραγματικά δημόσιο πανεπιστήμιο απελευθερωμένο από τα δεσμά του κράτους. Η απάντηση είναι προφανής: γιατί τότε δεν θα μπορούσε η κρατική εξουσία να χώνει στα πανεπιστήμια τα βρώμικα πλοκάμια της!

Στη χώρα μας αυτήν την εποχή όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις σκατά. Δυστυχώς. Yπάρχει ένα διεφθαρμένο πλέγμα σχέσεων μεταξύ πολιτικών και διαφόρων ισχυρών κοινωνικών ομάδων, με πρώτη τους πανεπιστημιακούς. Στο πλέγμα αυτό εμπλέκονται και οι δημοσιογράφοι, έτσι ώστε ο λαός μένει στο σκοτάδι (καλά που υπάρχει και ο Τριανταφυλλόπουλος. Εύγε Μάκη!). Είναι ένας ιδιότυπος ολοκληρωτισμός (τον ονόμασα «ολοκληρωτισμό της διαπλοκής»). Όταν κάποιος έχει τη «φωλιά του λερωμένη», δεν πρόκειται να προβεί σε καταγγελίες. Ο κλέφτης τον κλέφτη δε φοβάται, και αυτό ισχύει πρώτα πρώτα για τα πολιτικά μας κόμματα. Αυτοί που διατηρούν το ήθος και την αξιοπρέπεια τους αποσύρονται και δεν τολμούν να μιλήσουν για να μην υποστούν αντίποινα. Και φυσικά ο μεγάλος αδικημένος από την όλη ιστορία είναι ο λαός (ο οποίος βέβαια, παρανομεί και αυτός με τη σειρά του όταν βρίσκει ευκαιρία). Ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας δεν είναι τόσο οι εκλογές, όσο ο σεβασμός στους νόμους. Όταν οι νόμοι καταπατώνται από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και ιδιαίτερα από αυτούς που έχουν καθήκον να επιβλέπουν την εφαρμογή τους, η δημοκρατία καταρρέει. Όταν οι πολιτικοί δεν είναι υπηρέτες του λαού αλλά δυνάστες του, δεν έχουμε δημοκρατία αλλά κοινοβουλευτική τυρρανία. Τι κι αν γίνονται εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, ή όποτε δεήσει ο εκλεγμένος μονάρχης που λέγεται πρωθυπουργός. Η ελευθερία του λόγου είναι κενό γράμμα όταν κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου η δαμόκλειος σπάθη των διαπλεκόμενων συμφερόντων (αλήθεια, τι απέγινε με τις καταγγελίες Παλαιοκρασσά;)

Συμπέρασμα: στην Ελλάδα δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία, αλλά μιά επίφαση δημοκρατίας.

Η μόνη διέξοδος που βλέπω είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε και να ενισχύσουμε τους ηθικούς και ικανούς ανθρώπους στα δύο μεγάλα κόμματα ώστε να μπορέσουν να βγάλουν τη χώρα από το βούρκο. Ευτυχώς υπάρχουν! Αυτός είναι ο στόχος της Αξιολόγησης Βουλευτών. Σας καλώ όλους να βοηθήσετε γιατί διαφορετικά βλέπω να πηγαίνουν χαμένα και τα επόμενα 30 χρόνια για την Ελλάδα, αν δεν έρθουν χειρότερες συμφορές. Στη μάχη αυτή η ιδεολογία είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το πρώτο ζητούμενο είναι το ΗΘΟΣ και η προσήλωση στο ΝΟΜΟ. Αριστεροί, δεξιοί, και κεντρώοι δημοκράτες οφείλουμε να συστρατευθούμε στη μάχη κατά της διαπλοκής, της διαφθοράς, και της κατάχρησης εξουσίας από την πολιτική ηγεσία.

ΥΓ1. Η πιθανότητα να δημοσιευτεί σε «σοβαρή» εφημερίδα άρθρο σαν το παρόν είναι μηδενική γιατί θα εθεωρείτο ότι περιέχει «προσωπικές επιθέσεις». Οι «σοβαρές» εφημερίδες κάνουν μόνο γενικόλογες καταγγελίες, χωρίς ονόματα. Όμως τέτοιες καταγγελίες είναι ατελέσφορες, γιατί δεν διαχωρίζουν τα ερίφια από τα πρόβατα. Το τελευταίο μάλιστα κόλπο για την κάλυψη των παρανομούντων στη χώρα μας ήταν η κατάχρηση της έννοιας «προστασία προσωπικών δεδομένων». Το ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ είναι το μόνο πραγματικά δημοκρατικό μέσο επικοινωνίας στη διάθεση μας.

** Μου είπαν ότι ο κ. Φιλιππίδης ΔΕΝ είναι γιός της κ. Γκίμπα-Τζιαμπίρη και δεν μπορεί να είναι λόγω ηλικίας (εγώ από το ΒΗΜΑ αντέγραψα).