Το άρθρο-έκρηξη του Θέμη Λαζαρίδη σ’αυτό το ιστολόγιο χθες δείχνει γλαφυρά την κατάσταση απελπισίας που φτάνει κάποιος όταν συνειδητοποιεί τις χαμένες ευκαιρίες της ελληνικής ακαδημαϊκής έρευνας και διδασκαλίας. Το δυναμικό λίγων ικανών ανθρώπων έναντι της πλειάδας ανώνυμων τραμπούκων που καταλύουν ιδρύματα, διακόπτουν συνεδριάσεις, προπηλακίζουν καθηγητές και άλλους φοιτητές, και τα λοιπά…
Δεν πιστεύω πως ο Θέμης θα το βάλει κάτω στην προσπάθεια αυτή που κάνει το ιστολόγιο να είναι watchdog της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά νομίζω είναι απαραίτητο να γίνει μια ανακεφαλαίωση των προτάσεων που έχουν γίνει/σχολιαστεί ως τώρα σ’αυτόν τον χώρο, με απώτερο σκοπό- γιατί όχι- την κωδικοποίησή τους και το «lobbying» για την προώθησή τους στους αρμόδιους. Και όποιος ακούσει…
Αυτό το blog το διαβάζουν από μελλοντικοί φοιτητές (μαθητές λυκείου) μέχρι ομότιμοι καθηγητές, και από άτομα που ζουν καθημερινά το ελληνικό πανεπιστήμιο μέχρι ενδιαφερόμενοι ομογενείς Έλληνες που ασχολούνται- χάρη στο Internet- με τα ελληνικά δρώμενα. Δεν ξέρω πόσοι είμαστε, αλλά λίγοι δεν είμαστε. Όλο και σε κάποια αυτιά θα φτάσει.
Κάποιες προτάσεις λοιπόν:
1) Ένας ριζικά νέος νόμος-πλαίσιο για τη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ, όπως αυτός που επεξεργάζεται ήδη ο Θέμης με τις προτάσεις-συνεισφορές-παρατηρήσεις όλων.
Θέμη το είχες αρχίσει αλλά δεν έχω δει να το συνεχίζεις. Θα μπορούσε να μια ωραία χειροπιαστή πρόταση για τον οποιοδήποτε Υπουργό Παιδείας ή «επιτροπή σοφών» να έχουν στο χέρι τους έτοιμο και άμεσα εφαρμόσιμο υλικό- κωδικοποιημένο στη «νομική γλώσσα»- ώστε να μπορεί να συζητηθεί κατευθείαν στο τραπέζι. Το ιδανικό: να είναι ριζικά καινούργιος, γραμμένος απ’το 0, να περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (πανεπιστημιακή και τεχνολογική)… όχι αυτό το αδύναμο patch που παρουσιάστηκε απ’το Υπουργείο πριν δυο χρόνια. Κάτι στο όνομα της αξιοκρατίας και της διαφάνειας που να μην δίνει περιθώρια για θολές ερμηνείες και νεποτισμό.
2) Οι περισσότεροι έχουμε συμφωνήσει πως το Άσυλο όπως είναι τώρα δε λειτουργεί.
Μήπως είναι οι καιροί ώριμοι για τη δημιουργία πανεπιστημιακής χωροφυλακής; Άοπλη, ορισμένη απ’την Πρυτανεία, αλλά έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε «εσωτερικό πρόβλημα» κυρίως από την ατιμώρητη χρύση βίας φοιτητών σε άλλους φοιτητές ή/και καθηγητές.
3) Exzellenzinitiative για τα ελληνικά ΑΕΙ.
Έχω γράψει εκτενώς για την επιτυχία του θεσμού αυτού στη Γερμανία. Απ’τη στιγμή που στην Ελλάδα υπάρχουν ομάδες που δουλεύουν παραγωγικά, γιατί να μην επιβραβευθούν πέρα απ’τα τακτικά κονδύλια; Θα μπορούσε να είναι κι ένας soft τρόπος υποχρεώσης για εκτενή αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού κι ερευνητικού έργου. Να μπορούν να πάρουν μέρος- ανά κατηγορία- μόνο τα εργαστήρια, σχολές, πανεπιστήμια που έχουν ολοκληρώσει την αξιολόγηση σε μεγάλο μέρος.
4) Πειραματισμός στο ΔΙ.ΠΑ.Ε.
Καλώς ή κακώς, το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος μπορεί να είναι ένας καταπληκτικός χώρος πειραματισμού για νέα νομοσχέδια και ευέλικτους τρόπους λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων. Μιας που λίγοι έχουν τα παιδιά τους μέσα (για την ώρα!!) ο κίνδυνος για αντιδράσεις από ρηξικέλευθες λύσεις είναι μικρός.
5) Ενεργοποίηση της Εθνικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Επιστημών (Ε.Α.Γ.Ε.) ή αντιστοίχου.
Ο 1268/82 προέβλεπε έναν ενιαίο οργανισμό για την αντικειμενική κρίση του προσωπικού των ΑΕΙ. Όταν ίσως ο πιο σημαντικός θεσμός του νόμου-πλαισίου δεν ενεργοποιείται πως περιμένουμε αξιοκρατία και αξιολόγηση; Αν η Ε.Α.Γ.Ε θεωρείται παρωχημένος θεσμός για το 2008 τότε ας σκεφτούν στο Υπουργείο κάτι άλλο που να αντικαθιστά τις αρμοδιότητές του. Αλλά κάτι να υπάρχει!
—
Mπορείτε να προσθέσετε και τα δικά σας σχόλια. Just my two eurocents. :)
Greek University Reform Forum 
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, Κωνσταντίνε.
Δεν έχει σχέση. Αν δεν κάνουμε τουλάχιστον την προσπάθεια δεν θα έχουμε τη δικαιολογία ότι αποτύχαμε…
Θα είμαστε σαν αυτούς που παραπονιούνται για την πολιτική άλλα όταν έρχονται οι εκλογές είναι στην παραλία…
Ας έχουμε έτοιμες-επεξεργασμένες τις λύσεις-προτάσεις και βλέπουμε. Χρειάζεται επιμονή, αλλιώς θα άνοιγε ο καθένας από ένα blog και θα πίστευε πως με το καλημέρα θα άλλαζε τον τόπο του!
Άλλο πράμα οι προτάσεις κι άλλο οι λύσεις.
Εγώ έδωσα 5 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ rebel. Θα είναι κακές, θα είναι στραβές, ελπίζω και περιμένω στον τεκμηριωμένο αντίλογο. Στο χέρι μας είναι να επιμείνουμε να γίνουν ΛΥΣΕΙΣ.
Αυτό που χρειάζεται είναι διαβούλευση ώστε να τις ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ για να είναι ΕΤΟΙΜΕΣ. Το blog αυτό περιέργως είναι ένας καλός χώρος ακριβώς γιατί άτομα διαφορετικών κοινωνικών κι επαγγελματικών θέσεων μπορούν να συνεισφέρουν σ’ένα δημοκρατικό διάλογο.
Και σίγουρα είναι πιο ασφαλές απ’τις συνεδριάσεις της ΠΟΣΔΕΠ ή κάποιας Συγκλήτου. Στη χειρότερη να σβήσω ένα υβριστικό post, δεν θα ανοίξω το κεφάλι κανενός. :)
Αυτό που με πειράζει δεν είναι ότι οι προτάσεις μας δεν υιοθετούνται, αλλά ότι δεν συζητούνται καν. Αγνοούνται. Φυσικά, καλό είναι να υπάρχουν ΔΗΜΟΣΙΑ για να μη μπορεί κανείς να πει «δεν ήξερα», «δεν υπάρχουν προτάσεις» κτλ.
Χεχε, λογικό. Η Κυβέρνηση μάλλον δεν έχει λόγο να διαβάζει το Greek University Reform. Αλλά έτσι ακριβώς χρειάζεται να το ψυχολογήσουμε το θέμα.
Οι προτάσεις δημόσια ώστε ο καθένας να βλέπει όλες τις εναλλακτικές. Αν περιμένεις να δεις στο portal του Υπουργείου Παιδείας σοβαρή διαβούλευση τότε άστο.
Ακριβώς αυτό. Πολλές από τις προτάσεις είναι χρυσές και άγιες, αλλά από το σημείο που διατυπώνονται σε ένα blog, μέχρι να συζητηθούν, να διαπραγματευτούν με εναλλαχτικές, να υιοθετηθούν, θεσμοθετηθούν, εφαρμοστούν, υλοποιηθούν το χάσμα είναι τεράστιο, καμιά φορά αξεπέραστο. «Απελπισία».
Ωραία και τι να κάνουμε; Να μείνουμε στο «απελπισία»; Δεν ξέρω για σένα εμένα μου έχουν τελειώσει τα χαρτομάντιλα… :'(
Ας επεξεργαστούμε λίγο παραπάνω μια πρόταση που είναι και επίκαιρη. Σχετικά με το (2): υπάρχει κάποιο νομικό κώλυμα στη δημιουργία πανεπιστημιακής χωροφυλακής απ’τα ίδια τα ιδρύματα;
Με πρυτανική απόφαση όπως θα μίσθωνε μια οποιαδήποτε εξωτερική εταιρεία για κάποιο έργο.
Μιλάω αποκλειστικά για άοπλους φρουρούς με ιδιωτική σύμβαση για περιορισμένο χρονικό διάστημα (να δοκιμασθεί ο θεσμός) ή συγκεκριμένο έργο (πχ τη διενέργεια ακαδημαϊκών εκλογών ή συνεδριάσεων με ασφάλεια)… Τύπους που θα σταματούν καταστάσεις όπως κλοπές εξοπλισμών, αρπαγές κάλπεων ή ξυλοδαρμούς καθηγητών, όχι σώματα καταστολής…
Διαβάστε την αστεία ανακοίνωση της «πρυτανείας» του Α.Π.Θ. Είναι να γελά κανείς με την ανικανότητα τους να διατυπώσουν ορθό λόγο ή να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα τα προβλήματα του πανεπιστημίου.
«Ανακοίνωση της Πρυτανείας του ΑΠΘ
>
> Μετά τα δραματικά γεγονότα του σοβαρού τραυματισμού και ληστείας δύο υπαλλήλων του Α.Π.Θ από ομάδα κουκουλοφόρων και την εν συνεχεία απόφαση αποχής των υπαλλήλων από τα καθήκοντα εποπτείας, η Πρυτανεία θα προσπαθήσει να διαφυλάξει το Πανεπιστημιακό Άσυλο και τη σωματική ακεραιότητα των μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
> Σε κάθε περίπτωση ισχύει όπως είναι γνωστό το άρθρο 3 παράγραφος 6 του Νόμου 3549, για τα αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».
Σταματήστε κύριοι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας και τους συναδέλφους σας. Τι νόημα έχει η φράση:
«Πρυτανεία θα προσπαθήσει να διαφυλάξει το Πανεπιστημιακό Άσυλο και τη σωματική ακεραιότητα των μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας»
όταν έχει επανειλημμένως αποδεχτεί ότι η πρυτανεία είναι ανίκανη να διαφυλάξει όχι μόνο το Πανεπιστημιακό Άσυλο αλλά και την σωματική ακεραιότητα των ιδίων των μελλών της.
Τι θα πει «η Πρυτανεία θα προσπαθήσει». Πώς θα το «προσπαθήσετε» κύριοι? Τι σκέπτεστε να κάνετε? Γιατί δεν τολμάτε να κάνετε κάτι ? Τώρα θα αρχίσει η «προσπάθεια» σας ? επειδή σας έστειλαν στο νοσοκομείο και μαχαίρωσαν δύο ταλαίπωρους μεροκαματιαρήδες κλητήρες, ή η «προσπάθεια σας» έχει αρχίσει από καιρό και δεν το ξέρουμε. Και αν είναι έτσι φανταστείτε τι θα είχε συμβεί αν δεν προσπαθούσατε ούτε είχατε προσπαθήσει…..
Γιατί φοβάστε να πείτε ότι οι δύο υπάλληλοι μαχαιρώθηκαν? Και μιλάτε περί «σοβαρού τραυματισμού»
Σαν δεν ντρέπεστε ….
Τα πράγματα στράβωσαν για τα ελληνικά πανεπιστήμια από τη στιγμή που άρχισαν να χρησιμοποιούνται από τα πολιτικά κόμματα ως φυτώρια μελλοντικών στελεχών. Κι αυτό γιατί; Διότι, παρά το ότι έχουν πλέον περάσει 34 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα εξακολουθούν να επικρατούν κάποιες παλαιάς κοπής «αντιστασιακές» νοοτροπίες περί των πανεπιστημίων ως προπυργίων «αντίστασης». Αντίστασης σε τι; Μάλλον στο μέλλον. Με θύματα αυτής της παρατεταμένης κομματικής εισβολής στα πανεπιστήμια πριν απ’ όλους τους ίδιους τους φοιτητές. Αν λοιπόν οι πρωταίτιοι αυτής της κατάστασης, δηλαδή τα κόμματα και οι φοιτητικές παρατάξεις τους ενδιαφέρονται, όπως λένε, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ας αρχίσουν να το αποδεικνύουν απαλλάσσοντάς την από την παρουσία τους. Διότι όσο κι αν αδυνατούν μερικοί εντός ή εκτός κομμάτων και πανεπιστημίων να το αντιληφθούν, τα πανεπιστήμια ανήκουν στο χώρο της εκπαίδευσης, των επιστημών, της μάθησης και της έρευνας και όχι σ’ αυτόν της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων – οφείλουν λοιπόν να παράγουν επιστήμονες, όχι κομματικά στελέχη.
Iδού λοιπόν η πρόταση: αποκομματικοποίηση.
ΥΓ: Όσον αφορά στην τρίτη πρόταση της ανάρτησης ξέχασα να πω ότι κάτι αντίστοιχο γίνεται και στη Βρετανία με τις RAE (Research Assessment Exercise). Κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια τα παν/μια αξιολογούνται και ανάλογα με την ποιότητα της έρευνας που διεξάγεται σε αυτά, θα χρηματοδοτηθούν από τα διάφορα funding bodies.
Αγαπητέ Θέμη,
διαμαρτύρεσαι ότι οι απόψεις σου δεν συζητούνται. Από τη στιγμή που ζεις σε μία χώρα με μηδενικό διακομματικό διάλογο, με ελλιπείς γέφυρες διαλόγου πολιτών-πολιτικών, και με κυβερνητική εμμονή να ασκεί πολιτική χωρίς να παίρνει γνώμες από όλους τους εμπλεκόμενους στα ζητήματα φορείς (και τις σχετικές αυθεντίες, αλλά και τους ίδιους τους θιγόμενους πολίτες) τι περιμένεις;
Οι απόψεις σου θα αποτελούσαν πεδίο διαλόγου μόνο εάν ήσουν πολιτικά ‘εκ των έσω’. Ωστόσο, είναι πολύ θετικό να αξιοποιήσεις το βήμα έκφρασης που σου δίνεται μέσω αυτού του blog για να τις κοινοποιήσεις. Μπορεί να μη συζητιούνται, αλλά τουλάχιστον ακούγονται και γίνονται γνωστές.
________________________________________________
Αυθαίρετη Δόμηση Πολιτικών Μηχανικών Ε.Μ.Π
http://authairetoi.wordpress.com/
«Μιλάω αποκλειστικά για άοπλους φρουρούς »
τους δυο φύλακες του ΑΠΘ τους μαχαίρωσαν, σωστά; Απλά, ρωτάω…
Υπάρχουν και τα tasers, ευρέως διαδεδομένα στην Αμερική. Υπήρξαν 1-2 περιπτώσεις όπου έγινε κατάχρηση, αλλά γενικά νομίζω είναι καλό όπλο, ακινητοποιεί χωρίς να προκαλεί βλάβη, αίματα κτλ.
….Iδού λοιπόν η πρόταση: αποκομματικοποίηση.
Πλήρης αποκομματικοποίηση σημαίνει πλήρης αποκρατικοποίηση, πράγμα που με βρίσκει σύμφωνη.
Όμως η μοίρα της χώρας βρίσκεται στα χέρια της γενιάς του πολυτεχνείου, των αυτοεξορίστων των Παρισίων, των γαλλοθρεμμένων μπουρδολόγων τύπου πάντειου. Της γενιάς απάτης, όπως ήταν και η προγενέστερή της του γαλλικού Μάη. Αυτοί ραίνουν το δρόμο των νεαρών της ανυπακοής με τριαντάφυλλα στα οποία μάλιστα έχουν αφαιρέσει τα αγκάθια.
Να είστε λοιπόν ευγνώμονες που οι ανυπάκουοι δεν έχουν κάψει** τα πάντα ακόμα, πολύ μεγάλη χάρη μας κάνουν.
**Όπου φυσικά και αυτό έχει γίνει, ΕΜΠ πριν 10 χρόνια. Τι έχει αλλάξει από τότε?-Έτσι για να γίνει κατανοητό πόσο φαιδροί είναι κάποιοι σήμερα.
Μόλις είδα ότι υπάρχει cause στο Facebook με τίτλο Greek University Reform και 2248 μέλη!
http://apps.facebook.com/causes/19062
Ουάου. Ίσως υπάρχει ελπίδα τελικά. Το θέμα είναι, πώς μπορεί κάτι τέτοιο να δημιουργήσει πολιτική πίεση;
Διάβασα με πολύ προσοχή τα παραπάνω posts (είναι πρώτη φορά που γράφω στο ιστολογιό σας), ειμαι τελειόφοιτος φοιτητής Πολ Μηχ και το μόνο που έχω να πω για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας (η τουλάχιστον ότι έχει απομέινει απο αυτήν) είναι ΝΤΡΟΠΗ!!!
Ντροπή που για άλλη μια χρονιά θα μπούν νέα παιδιά στο πανεπιστημίο και θα απογοητευτούν απο την ακαδημαϊκή κοινότητα και το συνάφι της.
Ντροπη που για τόσο κόπο και χρήμα ,που έδωσαν οι οικογενειές τους, άξιζαν πολύ καλύτερα.
Ντροπή που άλλη μια «φουρνιά» θα μπεί και αυτη στο «σύστημα» χωρις να έχει αλλάξειΤΙΠΟΤΑ προς το καλύτερο
Ντροπή που ο ιερός χώρος του πανεπιστημίου βανδαλίζεται απο βάρβαρους και απο χώρος διανόησης, διαλόγου, έρευνας και δημοκρατίας μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, και τέλος
Ντροπή για την κοινωνία μας που εδώ και τόσα χρόνια ο ένας κοιτάει με μισό μάτι τον «άλλο», (τον φίλο/η τον συμπατριώτη, τον γείτονα , τον συνάδελφο, το συγγενή, τον μπακάλη της γειτονιάς,το δήμαρχο , το βουλευτή κλπ κλπ κλπ) ενώ έχει κάτι να του πει ότι κάνει στραβά δεν του το λέει να το διορθώσει γιατι νομίζει οτι θα τον παρεξηγήσουν.
Αυτο απο απλό «γαμώτο» γίνεται θυμός και ο θυμός δεν βγαίνει…Και όταν δεν βγαίνει ο θυμός συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα μπροστά μας στην κοινωνία μας.
Για να μην μακρυγορώ το πρόβλημα μας πιστεύω στην πατρίδα μας είναι οτι δεν έχουμε ΣΤΟΧΟ συνολικό, συλλογικό καθολικό και ΣΤΑΘΕΡΟ…Όπου φυσάει ο άνεμος είμαστε και αυτό πρέπει να το διορθώσουμε όλοι μας το συντρομότερο δυνατό έτσι ώστε να «υποφέρουν» λιγότεροι το συντομότερο δυνατόν.
«η τήρηση του Συντάγματος αναθέτεται (!) στον πατριωτισμό των Ελλήνων»
Έχετε δίκιο, κ. Βασσάλο, αλλά το άοπλους το εννοούσα όσο αφορά τη «lethal force». Πάντως αν οι φρουροί που τραυματίστηκαν ήταν όπως οι ηλικιωμένοι κύριοι συνάδελφοί τους που βγήκαν στα κανάλια μετά να μιλήσουν τότε… μάλλον έχουμε διαφορετικές ιδέες για το τί είναι ένας πραγματικός φρουρός.
Γενικότερα φαντάζομαι την «ακαδημαϊκή χωροφυλακή» ως μια ομάδα φρουρών που απλά θα κάνει την παρουσία της φανερή. Τώρα αν θα έχει γκλοπ ή τέιζερ το αφήνω σ’αυτόν που θα τη σχεδιάσει, το σίγουρο είναι πως τον πρώτο καιρό θα χρειαστεί πολύ θάρρος μέχρι οι ίδιοι οι φοιτητές (οι καλοί!) να συνειδητοποιήσουν την αξία της και να μη δυσχαιρένουν το έργο της.
Τζένη έχοντας φοιτήσει – για το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό μου – για κάποια χρόνια σ’ ένα βρετανικό πανεπιστήμιο (το Warwick) στο οποίο θα θεωρούνταν αδιανόητο να εισχωρήσουν πολιτικά κόμματα, με δούρειο ίππο τους μάλιστα κάποιους «πολιτικοποιημένους» φοιτητές, αναρωτιέμαι ΤΙ ΘΕΣΗ έχουν ή θα είχαν ποτέ τα πολιτικά κόμματα στο πανεπιστήμιο. Στο βρετανικό πανεπιστήμιο που προανέφερα υπήρχε βεβαίως το Student Union, ή Ένωση δηλαδή των φοιτητών, που όμως ήταν ακομμάτιστη, εξυπηρετώντας έτσι αδιαίρετα και απελευθερωμένη από μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικές διχόνοιες τους φοιτητές. Οι οποίοι βεβαίως δεν ήταν μόνο Άγγλοι αλλά από πολλές άλλες χώρες: άλλος ένας λόγος νομίζω για τον οποίο τα βρετανικά πολιτικά κόμματα δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν πρόσφορο έδαφος εντός των πανεπιστημίων.
Όσον αφορά στην πρόταση της ανάρτησης περί δημιουργίας πανεπιστημιακής χωροφυλακής, υπήρχε στο Warwick KAI η campus security με διακριτική πλην σταθερή, θα έλεγα, παρουσία. Δεν είχα προσέξει αν οπλοφορούσαν αλλά αυτό που πρόσεχε κανείς ήταν ότι κουβαλούσαν ασύρματους και κυκλοφορούσαν με κάτι χαρακτηριστικά βανάκια, όχι περιπολικά. Ας σημειωθεί ότι στα πέντε χρόνια που πέρασα εκεί δεν είδα ούτε μια φορά να χρειάστηκε η επέμβασή τους. Βέβαια, αν τολμούσε κανείς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα να προτείνει κάτι αντίστοιχο για τα ΑΕΙ θα έβγαιναν διάφοροι απ’ όλον αυτόν τον συρφετό των ‘αριστερών’ που ευδοκιμεί στη χώρα μας και θα μιλούσαν για ασφαλίτες, άσυλα κτλ κτλ.
«4) Πειραματισμός στο ΔΙ.ΠΑ.Ε.»
…Και στο ανοιχτό πανεπιστήμιο.
» Στο βρετανικό πανεπιστήμιο που προανέφερα υπήρχε βεβαίως το Student Union, ή Ένωση δηλαδή των φοιτητών, που όμως ήταν ακομμάτιστη, εξυπηρετώντας έτσι αδιαίρετα και απελευθερωμένη από μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικές διχόνοιες τους φοιτητές. Οι οποίοι βεβαίως δεν ήταν μόνο Άγγλοι αλλά από πολλές άλλες χώρες: άλλος ένας λόγος νομίζω για τον οποίο τα βρετανικά πολιτικά κόμματα δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν πρόσφορο έδαφος εντός των πανεπιστημίων.»
Βασικά πέρσι απο εδώ μέσα είχα μάθει για τα βρεταννικά γιουνιουνς, και κατά τη γνώμη μου μόνο υπόδειγμα δεν είναι.Απλά μαρκετάρονται καλύτερα, δεν το παίζουν νεολαίοι των μεγάλων.
Όμως πρόκειται για πανίσχυρες unions με απίστευτα έσοδα(κάνουν και επενδύσεις), full time απασχολούμενους(sabbaticals) και με πριμοδότηση κυρίως από το πανεπιστήμιο, όχι από τους φοιτητές.
Πράγματα απραράδεκτα κατ εμέ. Η δικιά μου άποψη είναι οτι είναι έγκλημα να υποχρεώνεις τους φοιτητές να εκπροσωπούνται μόνο από ένα γιουνιον, ζητάς προβλήματα. Θα πρέπει να υπάρχει ελευθερία να όργανώνονται όπως αυτοί θέλουν και να χρηματοδοτούνται μόνο απο τα μέλη τους.
Αυτά που λες πρώτη φορά τα ακούω. Μήπως αφορούσαν στα TRADE unions, δηλαδή στα εργατικά συνδικάτα; Στο Warwick τουλάχιστον to Student Union ήταν ένα κτίριο στο οποίο προσφέρονταν στους φοιτητές διάφορες δραστηριότητες. Απλώς και μόνον. Και ακομμάτιστα.
Απ’ την άλλη, στο αμερικανικό κολέγιο που πήρα το πρώτο μου πτυχίο υπήρχαν τα societies, στα οποία οι φοιτητές εκπροσωπούνταν και συμμετείχαν ανάλογα με το τι σπούδαζαν αλλά και τι είδους άλλες δραστηριότητες τους ενδιέφεραν. Για τους φοιτητές κοινωνιολογίας ας πούμε υπήρχε το Sociology Society.
@Θέμης
«Ουάου. Ίσως υπάρχει ελπίδα τελικά. Το θέμα είναι, πώς μπορεί κάτι τέτοιο να δημιουργήσει πολιτική πίεση;»
Πιστεύω οτι το blog βρίσκεται στο σωστό δρόμο αλλα ίσως να μην αρκεί μόνο αυτο τελικά ώστε να δούμε πίεση να ασκείται σε υψηλότερα κλιμάκια. Ενότητες όπως οι αξιολογήσεις, οι καταγγελίες κλπ. επίσης αποτελούν σημαντικό μοχλό πίεσης.
Λείπει όμως η ένταση για να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το GURF πρέπει να βγει μπροστά. Ίσως να χρειαζεται ακόμα καλύτερη οργάνωση (π.χ. καλύτερη παρουσία στον ιστό και όχι ένα απλό blog), περισσότερους ακόμα εθελοντές, περισσότερη κινητικότητα και δημιουργία σχετικών δραστηριοτήτων (π.χ. οργάνωση κάποιας ημερίδας; ). Γενικά, περισσότερη δημιοσιότητα μάλλον θα βοηθούσε.
Αυτά σαν πρώτες σκέψεις. Πάντως υπάρχει αρκετός κόσμος που είναι απογοητευμένος και επιθυμεί αλλαγές με κάθε τρόπο.
@Τζένη
Τί είναι το απαράδεκτο;
– Οι full time απασχολούμενοι;
Απαιτούνται στην κορυφή της πυραμίδας μια και είναι μια παραπάνω από full time απασχόληση οπότε χωρίς τον μισθό και το sabbatical κανείς σοβαρός δεν θα ασχολιόταν.
– Η πριμοδότηση κυρίως από το πανεπιστήμιο;
Εκεί συμφωνούμε… το να σε πληρώνει το πανεπιστήμιο σε βάζει σε δύσκολη θέση όταν είναι να το στριμώξεις με απαιτήσεις των φοιτητών. Να έχεις μια δυνατή φοιτητική οργάνωση, με αυτόνομη (απο το πανεπιστήμιο) οικονομία (επενδύσεις, κτήρια και έσοδα από μέλη) είναι η βάση της οργάνωσης. Ίσως η σουηδία, όπου οι full time πληρώνονται από το ίδιο το union, να είναι καλύτερο παράδειγμα από την αγγλία.
– Και το να είναι μόνο 1 ένα union ανά πανεπιστήμιο έχει την λογική του. Μόνο έτσι γίνεται να καταφέρεις την σχετική αποκοπή από κόμματα και πολιτική, μια και όλοι υποχρεώνονται να δουλέψουν μέσα από μια οργάνωση. Αλλιώς, ακόμα και αν απαγορέψεις τα επίσημα κομματικά unions, θα ξεφυτρώσουν γρήγορα ανεπίσημα.
Είναι συμβιβασμός… προσωπικά θεωρώ το να είναι όσο δυνατόν λιγότερο κομματικό το union πιο σημαντικό από την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε διαφορετικά. (Ειδικά έχοντας δεί όλα όσα γίνονται στην ελλάδα χάρη στα κόμματα μέσα στα πανεπιστήμια…)
Μόλις μου σύστησε ένας φίλος την ύπαρξη του χώρου σας έσπευσα να τον επισκεφτώ. Ο φίλος μου δεν μου είπε τι να περιμένω, απλά μου επεσήμανε την ύπαρξη ενός χώρου που φιλοξενεί θέματα που σχετίζονται με τη μεταρρύθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου.
Δε μου είπε βέβαια ότι σε αυτή τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια εξέχοντα ρόλο διαδραματίζουν μέλη, κατεξοχήν, της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας που όντες αποστασιοποιημένοι από όλο το περιβάλλον των ελληνικών πανεπιστημίων και χωρίς καμία βλέψη ή και διάθεση για μελλοντική συνεργασία μπορούν πραγματικά να αποτελέσουν τους πιο αξιόπιστους αναμορφωτές της εγχώριας κατάντιας (κάτι σαν το σχέδιο Marshall).
Αρχίζω λοιπόν να κατατοπίζομαι πάνω στη θεματολογία και διαπιστώνω ότι τα πράγματα είναι αρκετά προχωρημένα, συστηματοποιημένα και σοβαρά:
1. Οι μέτριοι και κακοί που στελεχώνουν το ελληνικό πανεπιστήμιο έχουν βρει το δάσκαλό τους (αυτό δεν εννοείτε κύριε Μιχαηλίδη με τον όρο watchdog;)
2. Οι μελλοντικές επιτροπές «σοφών» ή οι γραφειοκράτες που θα φέρουν σε πέρας τη μεταρρύθμιση μπορεί να βρουν ένα ήδη διαμορφωμένο και «κωδικοποιημένο στη νομική γλώσσα» κείμενο, το οποίο θα αποτελεί πόνημα μιας ελεύθερης διαβούλευσης στο blog σας, των ενδιαφερομένων πολιτών και λοιπών άλλων που το επισκέπτονται.
Ο κύριος Μιχαηλίδης κάνει την αρχή καταθέτοντας 5 προτάσεις. Στη συνέχεια όμως απ’ότι προκύπτει από τη συζήτηση μόνο η μια είναι πραγματικά εφικτό να τύχει επεξεργασίας: Αυτή της δημιουργίας πανεπιστημιακής χωροφυλακής.
Τώρα βέβαια η λέξη «χωροφυλακή» προκαλεί κάποιους αρνητικούς συνειρμούς (να’το πάλι το σχέδιο Marshall) αλλά σας καταλαβαίνω κύριε Μιχαηλίδη. Πώς αλλιώς να αποκαλέσετε την υπηρεσία ασφαλείας του πανεπιστημιακού χώρου;
Στην επεξεργασία, λοιπόν, της μιας αυτής πρότασής σας (από τις 5 που συνολικά καταθέσατε), η εικόνα σχηματοποιήθηκε σταδιακά αλλά γρήγορα. Εσείς προτείνατε να είναι συμβασιούχοι, άοπλοι φρουροί ιδιωτικού φορέα που θα διασφαλίζουν την ηρεμία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ο κύριος Λαζαρίδης προχώρησε το θέμα καθώς βρήκε και ένα είδος οπλισμού (tasers), το οποίο μπορεί να είναι αποτελεσματικό καθώς «ακινητοποιεί χωρίς να προκαλεί βλάβη, αίματα κτλ.». Αυτό είναι συμβατό και με τη δική σας αρχική εικόνα όπου δεν περιγράφονταν μια «lethal force», αλλά απλώς «πραγματικοί φρουροί», οι οποίοι με το σχετικό σωματότυπο και οπλισμένοι με πολύ θάρρος θα περιφέρονται στα πανεπιστήμια μέχρι «οι καλοί φοιτητές» να συνειδητοποιήσουν την αξία της «ακαδημαϊκής χωροφυλακής» και αντί να δυσχεραίνουν το έργο της να τη βοηθούν κιόλας.
Επομένως, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ασφάλειας υπάρχει μια επεξεργασμένη πρόταση από τους κ.κ. Μιχαηλίδη και Λαζαρίδη, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων στην απρόσκοπτη έρευνά τους ξεσκαρτάροντας με taser (τουλάχιστον) τους κακούς – ταραξίες από τους καλούς φοιτητές.
Επειδή αφήσατε όμως τις υπόλοιπες προτάσεις σας προς επεξεργασία (δικαιολογημένα θεωρώ καθώς δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα πάντα δια μιας…..ξεκινήσατε από τα σημαντικότερα), θα ήθελα να μου πείτε, εάν και σε τι βαθμό σας εκφράζει το ακόλουθο πλαίσιο (http://o-kairos.blogspot.com/2008/05/08.html) ως εννοιολογική περιβάλλουσα των ιδεών που συζητάμε.
Θα περιμένω το σχολιασμό σας.
Ευχαριστώ
Υ.Γ.1: Ο κύριος Λαζαρίδης μας έχει πει ότι δεν είχε καμία σχέση με το ελληνικό πανεπιστήμιο που να δικαιολογεί εμπάθεια και ότι ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ. Κύριε Μιχαηλίδη είστε κι εσείς μέλος της ελληνικής «ακαδημαϊκής» διασποράς;
Υ.Γ.2: Το τουλάχιστον που έγραψα για το taser το βασίζω στο γεγονός ότι μέσα σε μια μέρα (30-31 / 5) δημιουργήθηκαν οι προδιαγραφές στελεχών (πραγματικοί φρουροί) και εξοπλισμού (soft lethal force) της ακαδημαϊκής χωροφυλακής. Εάν είχαμε λίγες ημέρες ακόμα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε περισσότερα.
Δε μας λέτε κι εσείς τι προτείνετε;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/06/2008_272215
Ενδιαφέρον άρθρο για την έρευνα στην Ελλάδα. Παίρνει η μπάλα και τα πανεπιστήμια φυσικά. Για όσους δε γνωρίζουν τον συγγραφέα του παραπάνω άρθρου δείτε στο τέλος του.
—
αγαπητέ renegade,
εγώ δε ζω αγκυλωμένος στο παρελθόν εγκλωβισμένος σ’ένα ιδεολογικό παραλήρημα. Για μένα η λέξη «χωροφυλακή» σημαίνει φρουροί που φυλάνε έναν χώρο. Ούτε φασίστες, ούτε σταλινιστές. Φρουροί επαγγελματίες και εκπαιδευμένοι στην φύλαξη χώρων με όσο το δυνατόν πιο απλά μέσα γίνεται: πρωτίστως με τα λόγια και την παρουσία τους.
Υπάρχουν όντως άλλες 4 προτάσεις που ζητούν την επεξεργασία τους.
Ανώνυμε,
σε μένα απευθύνεστε; Δεν έχω καταλάβει γι’αυτό ρωτώ
Exontas spoudasei gia arketa xronia sti Souidia na paratheso ti diki mou empeiria, dilonontas eksarxis oti i souidia einai mia xora me vathia paradosi sto koinoniko dialogo.
Se kathe panepistimio iparxoune filakes (oi perissoteroi itan se still hogan :-) ) oi opoioi einai ipeuthinoi gia to anoigma/kleisimo ton aithouson, tin epitirisi tou eksoplismou ktl. Oi filakes autoi parexontan apo idiotiki etairia security ! ! ! kai eixan to dikaioma na kanoun elegxo ton stoixeion tou kathe foititi. Ola ta ktiria (akoma kai oi aithouses) xrisimopoiousan ilektronikes kartes gia na elegxoun poios mpainei kai poios vgainei klt. Den theoro kako na iparxei ena soma filaksis tis periousias tou idrimatos. Pos iparxoun oi agrofilakes ? den mporouse na idrithei ena mikro soma filaksis akadimaikon xoron? Ontas foititis tis ASOEE akoma thimamai to peristatiko me to vandalismo tou grafeiou tou kiriou Vassalou (sto opoio idio ktirio etixe na ergazomai kai ego prin figo gia to eksoteriko..). Den tha mporouse na iparxei kapoios na prostateusei autous pou ergazontai apo tous kathe morfis vandalous ?
Έχοντας περάσει πάνω από 15 χρόνια μέσα στα Πανεπιστήμια σε όλα σχεδόν τα πόστα, όχι μόνο στην Αθήνα των «προνομιούχων» Πανεπιστημίων αλλά και στην επαρχία, συνοψίζω με δυο λόγια την άποψη μου για την άμεση διόρθωση (όχι ολοκληρωτική επίλυση) των σημερινών προβλημάτων:
1. Βραχυπρόθεσμα: Να πεταχτούν δια νόμου και με τις κλωτσιές ΟΛΕΣ οι αμιγώς κομματικές φοιτητικές παρατάξεις από τα Πανεπιστήμια. Αυτό μπορεί να γίνει πάρα πολύ εύκολα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, υποχρεώνοντας τα κόμματα να διακόψουν κάθε είδους χρηματοδότηση και «δωράκια» προς τις παρατάξεις τους. Δεν μιλάω για την διακοπή του «φυτωρίου» των μελλοντικών στελεχών, γιατί αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους του φοιτητές-μέλη και από την καλή πίστη των πολιτικών κομμάτων.
2. Μεσοπρόθεσμα: Αυστηρή *περιφερειακή* επιτήρηση των Πανεπιστημιακών χώρων όπου υπάρχει η δυνατότητα ασύλου, από την Αστυνομία αλλά και από τα ίδια τα ιδρύματα (ίσως) με ιδιωτική ασφάλεια. Έτσι κανείς δεν θα είναι σε θέση να κατηγορήσει έτσι εύκολα τους και συλλήβδην φοιτητές και τους Πανεπιστημιακούς ότι ευθύνονται για ομάδες επιδρομών. Επίσης, στην περίπτωση κατάχρησης του ασύλου από άτομα που καταφανώς πράττουν αυτόφωρα αδικήματα (καταστροφές, επιθέσεις), οι Σύγκλητοι πρέπει *επιτέλους* να αναλάβουν την ευθύνη έγκρισης για επέμβαση και συλλήψεις εντός του ασύλου. Είναι καιρός να καταλάβει ο κόσμος γιατί ακριβώς υπάρχει το άσυλο και γιατί είναι σημαντικό να διατηρηθεί για τους λόγους που υπάρχει (και μόνο αυτούς).
3. Μακροπρόθεσμα: Σημαντική αύξηση της χρηματοδότησης της Παιδείας και θέσπιση ουσιαστικής στρατηγικής μετά από διαβούλευση με ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα, σχετικά με την αναδιοργάνωση των προγραμμάτων σπουδών (όπου χρειάζεται εκσυγχρονισμό), σαφείς κανόνες στα στραβά και στα κακώς κείμενα (πλαίσιο προσφοράς έργου MSc/PhD φοιτητών, χρηματοδότηση και διαχείριση ερευνητικών προγραμμάτων), και *κυρίως* τις εθνικές προτεραιότητες και κατευθύνσεις σχετικά με την έρευνα στη χώρα μας.
Δυστυχώς τα παραπάνω είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες σε όλους, τόσο στο ΥΠΕΠΘ όσο και στους Πανεπιστημιακούς, όμως ο καθένας για τους λόγους του προτιμά να κωφεύει και να ασχολείται με άσχετα πράγματα. Οι άνθρωποι που πραγματικά ξέρουν τι πρέπει να κάνουν συνήθως τα παρατάνε σε 6-12 μήνες προσπάθειας ή αναγκάζονται να συμβιβαστούν, γιατί τελικά βρίσκονται να πολεμούν μόνοι τους. Επιπλέον, η κομματικοποίηση (αντί πολιτικοποίηση) των φοιτητικών ενεργειών έχει οδηγήσει το 60% των φοιτητών εκτός των διαδικασιών (αποχή), με αποτέλεσμα τα παραπάνω προβλήματα να ανατροφοδοτούνται και να διαιωνίζονται.
Όσοι πιστεύουν ότι τα σημερινά προβλήματα οφείλονται στον κρατικό έλεγχο και στο ότι το Κράτος θεωρείται κακός «επιχειρηματίας», ας σκεφτούν γιατί τα Πανεπιστήμια θεωρούνται ως κοινωνικό αγαθό και εθνική επένδυση, όχι απαραίτητα κερδοφόρα με αυστηρά λογιστικά κριτήρια. Το θέμα είναι στη βάση του πολύ απλό: Αξίζει μια κρατική επιχείρηση να συνεχίσει να λειτουργεί ως κρατική, έστω και αν είναι ζημιογόνα;
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δώσει ο Νόαμ Τσόμσκι, αναφερόμενος στην εν γένει αποτυχία των οικονομικών μοντέλων της σχολής του Σικάγο (βλ. Μίλτον Φρίντμαν, Άνταμ Σμιθ) περί πλήρως απελευθερωμένης και μη-κρατικής εθνικής οικονομίας, σε ότι αφορά τις ΔΕΚΟ. Ο Τσόμσκι απλά ανέφερε πως τελικά «…αν μια δημόσια επιχείρηση δεν είναι κερδοφόρα, ε δεν χάθηκε και ο κόσμος…», αφού το κύριο όφελος από αυτές είναι η κοινωνική συνοχή και η μέριμνα, δηλαδή η κύρια υποχρέωση του κράτους προς του πολίτες του. Στην περίπτωση της Παιδείας, η υπεραξία της εκπαίδευσης έχει να κάνει με τη δημιουργία σκεπτόμενων πολιτών, όχι απλά εξειδικευμένων τεχνικά ή επιστημονικά. Μήπως τελικά αυτό είναι το πρόβλημα της (σκόπιμης) υποβάθμισης των κρατικών Πανεπιστημίων;
Για το γενικότερο πλαίσιο σχετικά με την ιδιωτικοποίηση και ένα παράδειγμα από τις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Phoenix), δείτε και αυτό:
*** http://thezocalo.blogspot.com/2008/04/blog-post_20.html
Χάρη,
Η πρώτη σου πρόταση είναι αντιδημοκρατική. Συμφωνώ απόλυτα να φύγουν οι παρατάξεις, αλλά όχι με τον τρόπο αυτό. Αντιπροτείνω την αλλαγή του τρόπου διορισμού της διοίκησης από αιρετή σε διοριζόμενη από πάνω (κατά τα πρώτυπα του Θέμη).
Μάλλον δεν κατάλαβες τι εννοώ. Δεν μιλάω για απαγόρευση φοιτητικών παρατάξεων με τη σημαία κάποιου πολιτικού κόμματος. Μιλάω για το κόψιμο της χρηματοδότησής τους, των εκδρομών και των κάθε είδους διευκολύνσεων (μέχρι και φωτοτυπίες σημειώσεων) από τα πολιτικά κόμματα, με βάση την αρχή της αυτοτέλειας των Πανεπιστημίων και των φοιτητικών οργάνων.
Τυπικά, η υποστήριξή τους από πολιτικά κόμματα μπορεί να θεωρηθεί ως παρέμβαση στην εσωτερική (αυτόνομη) λειτουργία των εκλογικών διαδικασιών στα Πανεπιστήμια. Είναι σαν να λέμε ότι επιτρέπεται ένα πολιτικό κόμμα να κατέβει στις εθνικές εκλογές υπό τη χορηγία μιας ιδιωτικής επιχείρησης – κάτι τέτοιο είναι παράνομο σύμφωνα με το Σύνταγμα. Δυστυχώς οι αντίστοιχες διαδικασίες δεν είναι το ίδιο καλά καθορισμένες, οπότε και συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στις εκλογές (θυμίζω ότι η ΕΦΕΕ έχει να εκδώσει κοινά εκλογικά αποτελέσματα εδώ και δεκαετίες).
Το σχόλιό μου περί διωξίματος «με τις κλωτσιές» αφορά στους ισόβιους φοιτητές-στελέχη των παρατάξεων που υπάρχουν μόνο και μόνο για αυτό το λόγο στο Πανεπιστήμιο και που κατά τα άλλα δεν ενοχλούν κανέναν ως «αιώνιοι φοιτητές». Για εμένα, η ζημιά που κάνουν στους φοιτητές και στο Πανεπιστήμιο είναι η ίδια με αυτούς που κλέβουν κάλπες και καίνε γραφεία – και αυτό δεν βλέπω να το καταδικάζει ΚΑΝΕΝΑ πολιτικό κόμμα.
Αρχίζω να ξαναελπίζω: Πλαίσιο γενικής συνέλευσης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που ψηφίστηκε σήμερα στην Γ.Σ. με την υποστήριξη των ανένταχτων φοιτητών που ήθελαν να κρατήσουν ανοιχτή την σχολή.Στρην ιατρική Κρήτης πρώτη παράταξη με διαφορά είναι η Αρ. Ενότητα που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο σύλλογος φοιτητών ιατρικής Κρήτης:
Καταδικάζει απερίφραστα τους τραμπούκους των αιματηρών γεγονότων της Θεσσαλονίκης.
Τάσσεται ξεκάθαρα εναντίον οποιασδήποτε μορφής τρομοκρατίας (σωματικής ή φραστικής) ασκείται στα πρόσωπα και τον θεσμό των οργάνων συνδιοίκησης και μάλιστα χωρίς ή παρά τις αντίθετες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων.
Καταδικάζει εκείνους τους χώρους που ανέχονται και συντηρούν τέτοια φαινόμενα στις πολιτικές τους νεολαίες
Στηρίζει την άμεση δημοκρατία στην εκλογή προέδρων και πρυτάνεων
Ζητά από πρύτανη και συλλόγους: ανοιχτές σχολές, σεβασμό των νόμων του κράτους και περιφρούρηση της εκλογικής διαδικασίας
Θεωρεί ζωτική την ευρωπαϊκή προοπτική των ελληνικών πανεπιστημίων και αυτονόητη την αξιολόγηση του ακαδημαϊκού τους έργο