Διαβάζω στο blog του e-lawyer για την πρώτη ελληνική δικαστική απόφαση για παράνομη ανάρτηση προσωπικών δεδομένων στο Facebook. Τι σχέση έχει με το GURF θα πείτε…
Έχει…
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η αντιδικία αυτή έλαβε χώρα ενόψει της εκλογής μέλους ΔΕΠ ενός Πανεπιστημίου και ότι το πρόσωπο που φέρεται να ανάρτησε παρανόμως τα προσωπικά δεδομένα στο Διαδίκτυο ήταν υποψήφιος για αυτή τη θέση.
Τον Θεό τους δεν έχουν ορισμένοι…
Greek University Reform Forum 
Τα δεδομένα ήταν της
ΠαναγιωτερέαΙορδανίδου, διαβάζω στην απόφαση…«…έγγραφα που αφορούν την εργασία της και την επαγγελματική της εξέλιξη…»
Τώρα γίνεται κατανοητό γιατί πολλά μέλη ΔΕΠ δεν ανεβάζουν στο δίκτυο λεπτομερές CV και λίστα εργασιών… (αν και υποχρεούνται από τον πρόσφατο νόμο)
Όχι, δεν ήταν της Παναγιωταρέα τα δεδομένα.
Σε ποιον «θεό» αναφέρεστε ακριβώς κ. Λαζαρίδη;
Επίσης, αναρωτιέμαι ποια θα είναι η στάση που θα κρατήσετε ύστερα από την εν λόγω καταδικαστική απόφαση που έκρινε ότι συνιστά προσβολή της προσωπικότητας ο δ ι α σ υ ρ μ ό ς που υπέστη η εν λόγω υποψήφια, με κείμενα που σπεύσατε να αναδημοσιεύσετε στο ιστολόγιό σας.
e-lawyer,
δεν είμαι ο Θέμης Λαζαρίδης.
Ο Θεός πάει σ’αυτούς που χρησιμοίησαν το Facebook και ψευδή στοιχεία για να διασύρουν ένα μέλος ΔΕΠ. Δεν κρίνω την Παναγιωταρέα, αλλά τον «Petros Petrakis».
Η Παναγιωταρέα ήταν ο στόχος, αν κατάλαβα καλά. Παρ’όλα αυτά και η παρατήρηση του TheChemist δεν είναι άστοχη…
Αγαπητέ e-lawyer,
Έχετε υποπέσει κι εσείς στο ίδιο αδίκημα , αφού στο δικαστικό έγγραφο που παρέχεται από το blog σας, σας έχει διαφύγει το όνομα της «αιτούσας» σε κάποια από τις πίσω σελίδες.
Καλύτερα να επιληφθείτε του θέματος, πριν σας κάνει κι εσάς καμιά αγωγή !
Το επίμαχο κείμενο είναι το εξής:
https://greekuniversityreform.wordpress.com/2008/10/28/iordanidou/
Μπορεί κανείς να επικρίνει για πολλά το παραπάνω κείμενο που αναδημοσίευσα, αλλά δεν νομίζω ότι περιέχει κάποιο προσωπικό δεδομένο που να μην είναι δημοσιοποιήσιμο. Αλίμονο αν οι σπουδές ή οι δημοσιεύσεις κάποιου θεωρούνται στοιχεία μη δημοσιοποιήσιμα.
Δυστυχώς αποφάσεις όπως αυτές δείχνουν πως στην Ελλάδα πάει να πέσει ένα πέπλο σκοταδισμού ακόμα και στο διαδίκτυο.Κανονικά τα πρακτικά εκλογής μαζί με το βιογραφικό ενός προσώπου που αυτοβούλως επιζητάει την προαγωγή-εκλογή του σε μια δημόσια θέση θα έπρεπε να είναι εκ των προτέρων διαθέσιμο.
όχι μόνο παραβιάζουν και δεν εφαρμόζουν το νόμο γιαννάκου αλλά θέλουν και να φιμώσουν τους «προμηθέες» της υπόθεσης. οκ ο προμηθέας αυτής της περίπτωσης ήταν απαράδεκτος με το ηλίθιο ψευδώνυμο που διάλεξε, αλλά το μήνυμα του ήταν φωτιά και έδειχνε το ακαδημαϊκό επίπεδο της παναγιωταρέα που ήταν χαμηλό και αλλιώς δεν θα το μαθαίναμε ποτέ……………
@ e-lawyer (#3)
Θα σου συνιστούσα όταν απευθύνεσαι στον κ. Λαζαρίδη να βουτάς πρώτα τη γλώσσα σου στη ζάχαρη.
Ο κ. Λαζαρίδης, είναι καθηγητής στο City College of Νew York και είναι καταξιωμένο πρόσωπο στη κοινωνία. Συμπεριλαμβανομενου και για τους αγώνες του για το κοινωνικό σύνολο.
Εσύ, για πες μας, ποιος είσαι και τι αντιπροσωπεύεις? Μάλλον, δεν είσαι παρα ένα αποτυχημένο δικηγοράκι που ξαφνικά έγινε και καλά σπουδαίο πρόσωπο γιατί έγραψε στο κούτελο του τον βαρύγδουπο τίτλο του «e-lawyer»….
Βρε άειντε από δω….!
Είμαι περήφανος που υπήρξα συντελεστής της δίκης στην έκδοση της πρώτης απόφασης ελληνικού δικαστηρίου που επιλύει ένα σύνθετο νομικό ζήτημα όπως η προστασία των προσωπικών δεδομένων στο facebook, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση.
Πρόκειται για μια απόφαση που ακολουθεί την νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως προς το επιτρεπτό της ανάρτησης προσωπικών δεδομένων στο Διαδίκτυο. Ήδη για την απόφαση έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από εξέχοντα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας (ιδίως από Καθηγητές Νομικής) και θα ακολουθήσει επιστημονικός σχολιασμός της σε νομικά περιοδικά.
Ο αντίλογος είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος, εφόσον φυσικά δεν περιορίζεται σε ύβρεις ή σε αφορισμούς αδαών περί την προστασία προσωπικών δεδομένων. Να σημειωθεί ότι η διαφάνεια είναι μια θεσμική λειτουργία και πρέπει να γίνεται συντεταγμένα. Όπως και οι καταγγελίες πρέπει να γίνονται με τεκμηριωμένο τρόπο κι όχι με συκοφαντικούς ισχυρισμούς ή με σκοπό εξύβρισης.
Επίσης περιμένω την αντίδραση του κ. Λαζαρίδη, ο οποίος έσπευσε τότε να αναδημοσιεύσει κείμενα που κρίθηκαν προσβλητικά από την Ελληνική Δικαιοσύνη. Αναρωτιέμαι τι επιβάλλει η ακαδημαϊκή δ ε ο ν τ ο λ ο γ ί α να πράξει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος, όταν έχει σφάλλει.
Σ.σ.: το ψευδώνυμό μου στο internet είναι e-lawyer, αλλά μπορείτε να με λέτε και Βασίλη Σωτηρόπουλο.
Ο Petrakis ανήρτησε πολλά πράγματα στο facebook και δεν τα έχω δει όλα. Για να συνεχίσει η συζήτηση θα πρέπει να πληροφορηθούμε ποια ακριβώς «προσωπικά δεδομένα» θεώρησε το δικαστήριο μη δημοσιοποιήσιμα. Γιατί, όπως είπα παραπάνω, αν μιλάμε για σπουδές και δημοσιεύσεις, τότε διαφωνούμε.
Διαφωνεί κανείς με το συνταγματικό δικαίωμα του άρθρου 9Α του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των προσωπικών του δεδομένων και τη νομοθεσία κατά την οποία, αν δεν υπάρχει νόμος που επιβάλλει την υποχρεωτική δημοσιοποίηση, τότε απαιτείται συγκατάθεση του προσώπου στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα;
Είμαι σίγουρος πως όχι: ο πληροφοριακός αυτοκαθορισμός, δηλ. το δικαίωμα του ατόμου να γνωρίζει και να συναποφασίζει για το ποιος, πότε και για ποιους σκοπούς θα χρησιμοποιεί προσωπικές πληροφορίες του αποτελεί μια κατάκτηση του κράτους δικαίου και κάθε φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος. Σημειώστε ότι άλλο ιδιωτικός βίος κι άλλο δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα: στην δεύτερη περίπτωση μιλάμε για κάθε πληροφορία (ιδιωτικής ή δημόσιας φύσης) που αναφέρεται σε φυσικό πρόσωπο. Σημειώστε επίσης ότι «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα» δεν σημαίνει «απόρρητο». Σημαίνει ότι αν τηρηθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις (αναλογικότητα, προηγούμενη ενημέρωση, συγκατάθεση ή άλλος νόμιμος λόγος) επιτρέπεται η χρήση τους ακόμη και στο Διαδίκτυο.
Θα συμφωνήσω πως η διαφάνεια είναι ένα σημαντικό εργαλείο – το σπουδαιότερο- για την διασφάλιση της αξιοκρατίας και ότι θα ήταν απολύτως δίκαιος ένας νόμος που θα επέβαλε την υποχρεωτική δημοσιοποίηση – ακόμα και στο Διαδίκτυο – συγκεκριμένων εγγράφων που σχετίζονται με την υποψηφιότητα ενός μέλους ΔΕΠ. Έτσι θα υπήρχε κι ένας νόμιμος λόγος που θα επέτρεπε μια τέτοια ενέργεια – συντεταγμένα όμως: δημοσιοποίηση από αρμόδια πρόσωπα, στο ενδεδειγμένο πλαίσιο και με ευθύνη για τις περιπτώσεις παραβάσεων ή αθέμιτων διαρροών των μη δημοσιευμένων πληροφοριών σε μη εξουσιοδοτημένα πρόσωπα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η χρήση των προσωπικών δεδομένων (ανάμεσα στα οποία και το … απολυτήριο λυκείου της αιτούσας – για να μάθουμε τι βαθμό είχε στη γυμναστική, καθώς και το αν είναι ή όχι Χριστιανή Ορθόδοξη;) έγινε (ι) όχι σε εφαρμογή Νόμου, (ιι) χωρίς τη συγκατάθεσή της, (ιιι) χωρίς προηγούμενη ενημέρωση για την ταυτότητα του υπεύθυνου.
Υπάρχει λοιπόν μια σημαντική διάκριση, που οφείλουμε να λάβουμε υπόψη αν θέλουμε να μιλάμε για Δίκαιο, ανάμεσα σε:
(α) συντεταγμένους κανόνες διαφάνειας που έχουν θεσπιστεί από το αρμόδιο πολιτειακό όργανο (νομοθέτης, κανονιστικώς δρώσα διοίκηση),
(β) καταγγελία που βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία και διεξάγεται αποκλειστικά κατ’ ενάσκηση του ελεγκτικού ρόλου του τύπου ή του Διαδικτύου, τηρώντας τις προϋποθέσεις της νόμιμης συλλογής και αναμετάδοσης πληροφοριών που αναφέρονται σε φυσικά πρόσωπα, δηλαδή με σεβασμό και των ατομικών δικαιωμάτων της άλλης πλευράς και
(γ) δημόσια διαπόμπευση με διάδοση ισχυρισμών που είναι ψευδείς και πλαισιώνονται από πληροφορίες που χρησιμοποιούνται χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του θιγόμενου, χωρίς να είναι σχετικές με το θέμα και χωρίς συγκατάθεση ή συνδρομή άλλου νόμιμου λόγου που να επιτρέπουν μια τέτοια επεξεργασία.
Όλα αυτά είναι απολύτως δεδομένα σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο και δεν αποτελούν αντικείμενο αμφισβήτησης, τουλάχιστον σύμφωνα με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει θεσπίσει και την Οδηγία 95/46 για την προστασία των ατόμων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Στις ΗΠΑ ενδεχομένως υπάρχουν αποκλίσεις, διότι εκεί δεν έχει θεσμοθετηθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο νομοθέτημα για την προστασία προσωπικών δεδομένων (ισχύει ο παλαιός Privacy Act του 1974 που αναφέρεται μόνο σε πληροφορίες ιδιωτικής ζωής και μόνο των αμερικανών πολιτών). Στην Ευρώπη το σύστημα είναι πιο προσεκτικά «ζυγισμένο», ώστε να λαμβάνονται υπόψη τόσο οι ανάγκες της διαφάνειας όσο και το ατομικό δικαίωμα στον πληροφοριακό αυτοκαθορισμό, που όπως φαίνεται κι από παραπάνω, δεν είναι αξίες αλληλοαποκλειόμενες, αλλά παραπληρωματικές.
Η δικαστική απόφαση έχει αναρτηθεί σε ανωνυμοποιημένη μορφή στην ιστοθέση (elawyer.blogspot.com) που έχετε παραπέμψει.
@ba
Ανοίκεια η επίθεση. Ο e-lawyer έχει ένα από τα σοβαρότερα ελληνικά μπλογκ. Ας μιλήσουμε πολιτισμένα.
@elawyer
Για το απολυτήριο Λυκείου συμφωνώ. Είναι εντελώς άσχετο με μια πανεπιστημιακή εκλογή. Άλλα «προσωπικά δεδομένα» είναι συζητήσιμα. Π.χ. ο αριθμός δημοσιεύσεων και οι βιβλιομετρικοί δείκτες ενός μέλους ΔΕΠ είναι «προσωπικά δεδομένα». Εγώ που τα δημοσιοποίησα χωρίς άδεια ήμουν παράνομος; Προς Θεού. Ίσως πρέπει να πάρουμε ένα-ένα τα δεδομένα για τα οποία μιλάμε και να αποφανθούμε αν είναι δημοσιοποιήσιμα ή όχι.
Πάντως μέσω της απόφασης μαθαίνει κανείς και χρήσιμα πράγματα.
Όπως πχ ότι οι «πανεπιστημιακές» σημειώσεις που προσκομίστηκαν με το φάκελλο υποψηφιότητας δεν δημοσιοποιήθηκαν ούτε μοιράστηκαν ποτέ στους φοιτητές.
Υποθέτω ότι αυτό αποτελεί ακαδημαϊκό προσόν προς αξιολόγηση.
Και μερικά ερωτήματα (ενδεχομένως αφελή) απο ένα μη νομικό.
Απαγορεύει στον καθ ου την ανάρτηση επιπλέον εγγράφων. Tα άλλα έγγραφα τα κατέβασε; και αν ναι, μπορεί να τα ξανανεβάσει; αν όχι, δεν απαιτείται να τα κατεβάσει;
Τα πτυχία είναι προσωπικά δεδομένα κατά την έννοια που δίνει πιό πάνω ο vsotiropoulos, αλλά από πότε η 7μελής επιτροπή κρίσης του διδακτορικού, επιτροπή που ανήκει στο πανεπιστήμιο, είναι προσωπικό δεδομένο του διδάκτορος και η δημοσίευση των ονομάτων είναι μεμπτή;
@elawyer
Πολύ συγκεκριμμένο ερώτημα:
Ο νόμος προβλέπει ανάρτηση στο διαδίκτυο του CV όλων των μελών ΔΕΠ. Αν με τα στοιχεία του (υποχρεωτικώς δημόσιου) βιογραφικού μέλους ΔΕΠ προχωρήσω σε ανάλυση χρησιμοποιώντας ελεύθερα διαθέσιμες βάσεις δεδομένων (π.χ., Google Scholar, Scopus) καταλήξω σε στοιχεία αξιολογικά για το μέλος ΔΕΠ, τα αναρτήσω και σχολιάσω, είμαι παράνομος? Μπορεί να καταλήγω σε συμπεράσματα ο κ. Ψηλομυτόπουλος είναι ακαδημαϊκό μηδενικό γιατί, κανείς σε όλο τον κόσμο εδώ και 20 χρόνια δεν ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με τα επιστημονικά γραπτά του (στα καθ’ ημάς h=0). Αν είμαι μέλος του εκλεκτορικού σώματος και κάνω την ίδια άσκηση και τοποθετηθώ κατά την εκλογή, είμαι παράνομος?
«Ο e-lawyer έχει ένα από τα σοβαρότερα ελληνικά μπλογκ.»
Να και άλλο ένα δείγμα σοβαρότητας του εν λόγω blog:
http://elawyer.blogspot.com/2009/06/blog-post.html
«Ας μιλήσουμε πολιτισμένα» λοιπόν για «μακεδόνες», «μακεδονικά» κράτη με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και σύνορα στα τέμπη και για «μεγάλους» εθνάρχες τύπου κεμάλ.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω τον e-lawyer για τους «λίγους» Έλληνες που έχουν την κακιά συνήθεια να τους ενοχλεί, ας πούμε «αισθητικά», το δικαίωμα «αυτοπροσδιορισμού» των σκοπιανών ως κράτος μέσα στην βόρεια Ελλάδα, μπορούν να πετύχουν δια της νομικής οδού τίποτα στο σημερινό ελληνικό κράτος;
elawyer μη ρίχνεις στάχτη στα μάτια μας. η πελάτης σου παραβίασε το νόμο γιαννάκου και δεν έβγαλε τα ακριβή ακαδημαϊκά της στοιχεία ως έπρεπε στη δημοσιότητα. ο petrakis μπορεί να έβγαλε και αθλιότητες της προσωπικής της ζωής και για αυτό ας τιμωρηθεί παραδειγματικά.
αλλά να τιμωρηθεί μ ό ν ο για αυτήν του την πράξη και όχι γιατί χάλασε τη μπουγάδα στην παναγιωταρέα. να εισαι περήφανος για την υπεράσπιση της πρώτη ελληνικής υπόθεσης facebook αλλά να ντρέπεσαι που συμμετείχες στο πρωτοφανές αυτό κουκούλωμα της ακαδημαϊκής διαφάνειας. κάτι που λείπει από ελλάδα…………..
Ένα άλλο ενδιαφέρον (δεοντολογικά τουλάχιστον) ζήτημα είναι το γεγονός ότι ο «συντελεστής» της δίκης αναφέρεται στο blog του για την υπόθεση ως τρίτος! Δηλαδή, οποιαδήποτε συζήτηση για ανοικτά ζητήματα (ανοικτά γιατί αφ’ ενός η απόφαση θα υποστεί την επιστημονική βάσανο των δικηγόρων και αφ’ ετέρου υπάρχει και δεύτερος βαθμός) στο blog του e-lawyer θα γινόταν για τα προσχήματα, με σημαδεμένα χαρτιά, ανισότητα και με πιθανότητα χειραγώγησης της όποιας συζήτησης σε κατεύθυνση προς ίδιον όφελος του οικοδεσπότη! Φάουλ νομίζω.
@Λόγια του αέρα
Δεν νομίζω ότι έχεις δίκιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υποστηρίζεται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Ως δικαίωμα δεν υπόκειται σε κρίσεις πλειοψηφίας, κοινού αισθήματος ή ό,τι άλλο.
Αν δεν ξέρουμε ποιά δεδομένα θεωρήθηκαν προσωπικά δεδομένα χρήζοντα νομικής προστασίας, η συζήτηση δεν έχει πολύ νόημα.
Ο όρος προσωπικό δεδομένο δυστυχώς έχει γίνει λάστιχο στην Ελλάδα. Στο Σύνταγμα αναφέρεται χωρίς να ορίζεται, παραπεμπόμαστε στον κανονικό νόμο. Το τι είναι προσωπικό δεδομένο επί της δημοσιοποίησης του οποίου το πρόσωπο δύναται να έχει αποφασιστική αρμοδιότητα και νομική προστασία ερμηνεύεται συχνά πολύ διασταλτικά, με τρόπο σαφώς διαφορετικό από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη (και σίγουρα πολύ πιο περιοριστικό από ότι στις ΗΠΑ). Ευθύνη για το ξεχείλωμα της ερμηνείας και τη συνακόλουθη έλλειψη διαφάνειας για δημόσιες ενέργειες (πχ πόσους δημοσιογράφους πληρώνουμε ως φορολογούμενοι που απασχολούνται και σε γραφεία τύπου δημοσίων φορέων;) είναι η κουλτούρα ανελευθερίας του λόγου που επικρατεί στο ελληνικό νομικό σύστημα (βλ. συνταγματικές διατάξεις περί τύπου, νόμος περί τύπου, νόμος για συκοφαντική δυσφήμιση, και ακόμα περισσότερο ο τρόπος εφαρμογής του νόμου αυτού), και βέβαια οι ενέργειες των καλών μας δικηγόρων, μεταξύ των οποίων και ο e-lawyer ο οποίος κατά τα άλλα κόπτεται για τα δικαιώματα ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
@Θέμης Λαζαρίδης:
Δημοσιοποιήσιμα είναι ΟΛΑ τα προσωπικά δεδομένα καθενός μας, αλλά μόνο στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος. Ο νόμος δεν θέτει απόλυτες απαγορεύσεις, αλλά ορίζει αυστηρούς κανόνες στάθμισης ανάμεσα σε αντικρουόμενα δικαιώματα και συμφέροντα.
@geolib
Κάθε διδάσκων έχει δικαίωμα να κρατάει σημειώσεις από τις προφορικές παραδόσεις του, χωρίς να έχει υποχρέωση να τις μοιράσει σε φωτοτυπίες στους φοιτητές.
Προς όλους: η έννοια των «Δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» δεν είναι «λάστιχο», αλλά προσδιορίζεται αυστηρά με νομοθετικό ορισμό.
Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα είναι: «κάθε πληροφορία η οποία αναφέρεται σε φυσικό πρόσωπο η ταυτότητα του οποίου προσδιορίζεται ή μπορεί να προσδιοριστεί» (Άρθρο 2 (α) Ν.2472, Άρθρο 2 (α) Οδηγίας (ΕΚ) 95/46, Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Δεδομένων 108 του Συμβουλίου της Ευρώπης).
Στο πλαίσιο αυτό «κάθε πληροφορία» που αναφέρεται στην θιγόμενη, είναι προσωπικά δεδομένα αυτής. Αν διαβάσετε την απόφαση θα δείτε ότι ΔΕΝ ισχύει η απλοϊκή εξίσωση «προσωπικά δεδομένα = απόρρητο». Αντίθετα, επιτρέπεται η χρήση, δημοσιοποίηση κλπ προσωπικών δεδομένων, εφόσον όμως πληρούνται κάποια συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία ανέφερα και πιο πάνω και συνοψίζονται στο σεβασμό του δικαιώματος στον πληροφοριακό αυτοκαθορισμό.
Οι αναφορές στο νόμο Γιαννάκου είναι αλυσιτελείς, διότι τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης εκφεύγουν του πεδίου εφαρμογής της εν λόγω διάταξης.
Επίσης να επισημάνω ότι δεν υπάρχει «δεύτερος βαθμός», διότι η απόφαση είναι ασφαλιστικών μέτρων, επι των οποίων δεν χωρεί άσκηση εφέσεως ή άλλου ενδίκου βοηθήματος.
Για το δικαίωμα κριτικής επί ήδη δημοσιευμένων νομίμως προσωπικών δεδομένων η απάντηση είναι αυτονόητη: σαφώς και επιτρέπεται η κριτική καθώς κατοχυρώνεται ως μορφή ενάσκησης της ελευθερίας της έκφρασης. Τα άκρα όριά της είναι ο σκοπός εξύβρισης ή εφόσον στην κριτική εμπεριέχονται σκοπίμως ψευδείς ισχυρισμοί περί πραγματικών γεγονότων. ΕΠίσης η κριτική θα πρέπει να διενεργείται σύμφωνα με τον κανόνα διαχωρισμού ανάμεσα σε «γεγονός» και «σχόλιο», να υπάρχει αντιστοιχία τίτλου – περιεχομένου, παράθεση της τυχόν αντίθετης άποψης σε ερειζόμενα ζητήματα κλπ.
Για την ανάρτηση του δελτίου τύπου της Data&Protection στο blog μου: δεν αναφέρομαι ως «τρίτος», αφού το εν λόγω κείμενο δεν αναφέρει κάτι για εμένα. Επιπλέον τα δελτία τύπου της Data&Protection αναδημοσιεύονται στο e-lawyer, στο πλαίσιο της ενημερωτικής του λειτουργίας σε υποθέσεις νομικής επικαιρότητας. Στο e-lawyer υπάρχει χώρος σχολίων ως προς το νομικό θέμα κάθε υπόθεσης (να μην γίνει ένα δεύτερο «δικαστήριο» για κάθε ανάρτηση) και δεν έχει καμία βασιμότητα αυτό που αναφέρεται πάρα πάνω περί δήθεν κατευθυνόμενου ή χειραγωγούμενου διαλόγου. Όποιος θέλει μπορεί να σχολιάσει οτιδήποτε για το νομικό μέρος της υπόθεσης. Είναι η πρώτη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου για το facebook -ίσως και για προσωπικά δεδομένα υποψήφιων για θέση ΔΕΠ- και σαφώς αποτελεί ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος, ώστε να υπάρχει λόγος για τη δημοσίευσή του. Αν η ανάρτηση ήταν σε πρώτο πρόσωπο, τότε ενδεχομένως να υπήρχαν ορισμένα ζητήματα αυτοπροβολής, πράγμα που αποσβέννυται με τη χρήση ψευδωνύμου και εταιρικής επωνυμίας.
Όσο για το «κουκούλωμα», δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, αφού η δικαστική προστασία ήρθε 10 μήνες μετά την παράνομη ανάρτηση στο facebook και αφού όλα τα δεδομένα βρίσκονται ακόμα και σήμερα αναρτημένα στο facebook. Ποιο «κουκούλωμα» λοιπόν; «Κουκούλωμα» είναι να μην βάζεις την υπογραφή σου σε ένα κείμενο ψευδών καταγγελιών και να μην τηρείς τους υφιστάμενους κανόνες που θα επέτρεπαν ακόμη και τη νόμιμη ανάρτηση των εγγράφων Ιορδανίδου στο facebook. Αυτό είναι κουκούλωμα και σε σχέση με αυτό, μια δικαστική διαδικασία όπου όλα έρχονται στο φως είναι μια διαδικασία διαφάνειας και όχι κουκουλώματος. Όσον αφορά τους ισχυρισμούς του «Πέτρου Πετράκη» περί δήθεν παρανομιών της Ιορδανίδου, έχει ασκηθεί μήνυση και αγωγή και επ’ αυτών θα αποφανθεί επίσης η Δικαιοσύνη.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι το Δίκαιο περιλαμβάνει μαθηματικής ακρίβειας κανόνες διευθέτησης της κοινωνικής ζωής, οι οποίοι όμως, όταν πρόκειται για νέα αντικείμενα όπως η σχέση της διαφάνειας με την ιδιωτικότητα και η σχέση της πρόσβασης στα έγγραφα με την προστασία προσωπικών δεδομένων, ενδεχομένως να μην αντιστοιχούν στις προσωπικές προσδοκίες και αντιλήψεις καθενός για το σχετικό δίπολο. Το δίκαιο κινείται στη σφαίρα του μη πλειοψηφικού, πολλές φορές μη «αρεστού» στην κοινή γνώμη, ακριβώς επειδή λειτουργεί ως αντίβαρο στην κάθε μορφής δυνατότητα επιβολής πραγματικής ισχύος, ακόμα και στην μιντιακή. Στο πλαίσιο αυτό, είναι κατανοητές σε ένα βαθμό οι επιφυλάξεις που διατυπώνονται, αλλά προκειμένου να υποστηριχθεί ένας θεμελιωμένος αντίλογος, αναγκαστικά θα πρέπει να υπάρχει εποποτεία του ισχύοντος και αντιπαραβολή του προς το δέον.
Δηλαδή αν έχει κάποιος να προτείνει διαφορετικούς κανόνες (ή και ορισμούς) για τη διαχείριση προσωπικών δεδομένων, ας το κάνει, αφού η συζήτηση που επιδιώκεται εδώ είναι θεσμική και δεν οφείλεται στην προκατάληψη απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα και τις ιδεοληψίες για την σχέση ελευθερίας έκφρασης με το σεβασμό της ατομικότητας.
Ο διάλογος αυτός όμως, όπως και μια καλοθεμελιωμένη καταγγελία εφόσον υπάρχουν στοιχεία, δεν μπορεί να γίνεται με κραυγές ή με κατηγορίες εναντίον ενός νομικού επειδή λ.χ. υπερασπίζεται τα πορίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη διάθεσή σας λοιπόν για κάθε σχετική συζήτηση, αλλά διαφωνώ με τις προσωπικές προσβολές εναντίον οποιουδήποτε κι αν στρέφονται.
Τελικά διάβασα την απόφαση προσεκτικά. Κατανοώ τα ζητήματα νομικού ένδιαφέροντος που αναφύονται. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως την ταμπακέρα: Η απόφαση αναφέρει ότι λαμβάνονται μέτρα για τη μη δημοσιοποίηση του BS και του MA της εναγούσης. Δεν είδα τίποτε άλλο – διορθώστε με αν κάνω λάθος. Για ποιό λόγο?
Για ποιό λόγο κάποιος δεν θα ήθελε ειδικά αυτά να δημοσιοποιηθούν? Τρεις λόγοι μου έρχονται στο μυαλό:
1. Έτσι, για λόγους αρχής.
2. Στόχος δεν είναι η προστασία προσωπικών δεδομένων αλλά η «καταδίκη» για ο,τιδήποτε αντιπάλου.
3. Υπάρχει πρόβλημα ουσίας με τα πτυχία τα ίδια ή με αυτά ως προϋπόθεση απόκτησης άλλου πτυχίου.
Όσον αφορά τον e-lawyer, θα πρέπει να προσέχει. Μιλάμε για προστασία προσωπικών δεδομένων και στην απόφαση που έχει ο ίδιος αναρτήσει (σε «ανωνυμοποιημένη μορφή» όπως ισχυρίζεται) εμφανίζεται το επίμαχο όνομα και οδηγίες για το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι μηχανές αναζήτησης για να προσπελάσει κανείς τις επίμαχες αναρτήσεις. Κάτι μου λέει ότι το διακύβευμα δεν είναι τα προσωπικά δεδομένα.
Δεν διαβασατε προσεκτικα την αποφαση, διοτι αλλο πραγμα απαγορευει. Ολη η ουσια ειναι ομως πως το δικαστηριο πιθανολογει μια ολοκληρη διαδικασια που ακολουθει ανθυποψηφιος για θεση ΔΕΠ με οχι τοσο ανιδιοτελη για την «αντιπαλο» του κινητρα. Η πρακτικη που πιθανολογειται οτι ακολουθησε αυτος ο ανθυποψηφιος δεν μπορουσε να θεωρηθει ανεκτη απο το δικαιο και αυτο ειναι που θα πρεπει να απασχολησει μια συζητηση για την δεοντολογια και τη θεσμικη λειτουργια ενος πανεπιστημιου. Αν υπηρετουσε τη διαφανεια θα ελεγε; ειμαι ο ταδε και αποκαλυπτω αυτο, βασει αυτων των στοιχειων. Δεν το εκανε. Δεν μπορει να επικροτηθει σε κανενα απολυτως πλαισιο κωδικων ηθικης.
Έχω μια απορία.
Ένας «Petros Petrakis» έγραψε κάποια πράγματα στο Facebook και μαζί με τα γραπτά του, ανέβασε και κάποια αρχεία.
Με ποιον τρόπο διαπιστώθηκε η ταυτότητά του, αν δεν έγινε άρση απορρήτου; Θυμίζω πως η άρση απορρήτου γίνεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Τι απαγορεύει? Τη χρήση των δύο εγγράφων (των αναγνωρίσεων ΔΙΚΑΤΣΑ των BS, MA) που του παρέδωσε η αιτούσα και ιδίως την ανάρτησή τους σε ιστοσελίδες και αποστολή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Υπάρχει κάτι άλλο που απαγορεύει η απόφαση?
Ο ανθυποψήφιος μπορεί να αναρτά και να αποστέλλει όλα τα έγγραφα που έχει στα χέρια του, πλην των δύο συγκεκριμένων. Κάνω λάθος? Εάν δε το παίξει λίγο πολιτισμένος και αντί για τις χοντράδες που λέει (με κατευθύνατε σεις ο ίδιος κύριε συνήγορε να δω) και κάνει σοβαροφανή σχολιασμό των διαθεσίμων εγγράφων, δεν τρέχει τίποτε! Σιγά τ’ αυγά και με την απόφαση!
Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Σήμερα, ακολουθώντας τις οδηγίες σας διάβασα όλη την ιστορία όπως έχει αναρτηθεί στο facebook. Σας διαβεβαιώ ότι χειρότερη υπηρεσία δεν μπορούσατε να προσφέρετε στην πελάτισσά σας από την παρουσίαση, με τον τρόπο που έγινε, της περίπτωσης. Είναι προφανές ότι ο αντίπαλός της (όποιος κι αν είναι αυτός – πιθανολογείται ούτως ή άλλως) είναι εμπαθής. Όμως γέλασα με την καρδιά μου βλέποντας ένα σκασμό συστατικές επιστολές ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΕΚΤΙΚΟ από πρωταγωνίστριες του θεάτρου και της τηλεόρασης, μέχρι τον ισχυρότερο (κάποτε) Υπουργό – ανεξαρτήτως της μπουρδολογίας του εμπαθούς για πλαστογραφία!
Ο κάθε e-κήνσωρ της δικηγορίας με αφήνει αδιάφορο όταν προσπαθεί να μας πείσει για τα δίκαια των γυφτοσκοπιανών.
Τώρα για το απολυτήριο λυκείου, πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου άσχετο. Σε αυτό φαίνεται μία μαθήτρια του 12-13 στα βασικά μαθήματα, οπότε πώς ξαφνικά φάνηκε η έφεσή της στη μάθηση και έγινε διδάκτωρ;
@e-lawyer
«το Δίκαιο περιλαμβάνει μαθηματικής ακρίβειας κανόνες διευθέτησης της κοινωνικής ζωής»
μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, θα είχαμε απαλλαχθεί και από τα έξοδα των δικηγόρων.
@Aπορούντα:
Δεν έγινε άρση του απορρήτου, αλλά σύμφωνα με την απόφαση υπάρχει πιθανολόγηση από την ανάλυση συγκεκριμένων χρονικών και άλλων λογικών στοιχείων που προσκομίσθηκαν στο Δικαστήριο. Αυτή είναι μια σημαντική επιτυχία, διότι έτσι προασπιζόμαστε το απόρρητο των χρηστών του Διαδικτύου και αποδεικνύουμε ότι η απονομή Δικαιοσύνης μπορεί να βασιστεί και σε ηπιότερα για τις ατομικές ελευθερίες αποδεικτικά μέσα, αρκεί να υπάρχουν παραπληρωματικά στοιχεία που μπορούν να συνδυαστούν. Δηλαδή αυτή η απόφαση δεν κατέληξε σε ένα άτοπο, ώστε να χρησιμοποιηθεί ενδεχομένως μεθαύριο ως επιχείρημα για την μεταβολή της νομοθεσίας σε πιο αμφισβητήσιμες ατραπούς.
@Panos Kokkinos
Είναι μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο στο οποίο νομιμοποιείται να κινηθεί: δεν θα επιλύσει το σύνολο της υπόθεσης, θα παράσχει προσωρινή δικαστική προστασία ενόψει της εκδίκασης της αγωγής.
Όσον αφορά τις «οδηγίες για τον εντοπισμό του υλικού», δεν τις βρήκατε από το κείμενο της απόφασης: και ο τελευταίος χρήστης του Διαδικτύου γνωρίζει ότι αν θέσει ένα όνομα σε μηχανή αναζήτησης θα οδηγηθεί στα αποτελέσματα που υπάρχουν αναρτημένα. Δεν σας έδωσε εγώ αυτές τις οδηγίες, τις γνωρίζατε από μόνος σας. Η αναφορά του τρόπου αναζήτησης μέσω «μηχανών αναζήτησης» όμως είναι επίσης μια νομολογιακή πρωτιά, καθόσον ο δικαστής αναγνωρίζει ότι η συγκεκριμένη δυνατότητα αποτελεί «κίνδυνο» που επιτρέπει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Αυτό αποτελεί μέρος της πρωτοτυπίας της απόφασης και δεν θα μπορούσε να μην αναφέρεται στην σχετική παρουσίαση.
Αντίστοιχη απόφαση δεν έχει περιληφθεί στο σύνολο της ελληνικής νομολογίας, να διαπιστώνει δηλ. μια αθέμιτη πρακτική – παρόλο που τα έγγραφα δόθηκαν από την ίδια- και να καταλήγει σε συμπεράσματα χωρίς άρση του απορρήτου (άρα με σεβασμό του απορρήτου των επικοινωνιών). Αν δεν σας ενδιαφέρει το κουτσομπολιό, αλλά ο οριζόντιος κανόνας που εισάγει νομολογιακά αυτή η απόφαση, θα εστιάζατε στις δεοντολογικές αρχές που εξειδικεύονται με αυτό το σημαντικό δικαστικό έγγραφο:
α) τα έγγραφα των υποψηφίων για μέλη ΔΕΠ , εκτός από δημόσια έγγραφα είναι και προσωπικά δεδομένα τους και πρέπει να τυγχάνουν της σχετικής προστασίας, ενώ η διαχείρισή τους επιτρέπεται μόνο στο πλαίσιο του νόμου
β) ακόμη κι αν ένας υποψήφιος χορηγήσει έγγραφα σε ανθυποψήφιο για προσωπική του χρήση, ο τελευταίος δεν δικαιούται να τα αναρτά στο Διαδίκτυο, διότι δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Το σχετικό δικαίωμα θα αποκτούσε μόνον αν υπήρχε ρητή, ειδική, σαφής προηγούμενη συγκατάθεση για μια τέτοια επεξεργασία.
γ) η ανάρτηση κειμένων με ακραίες καταφρονητικές εκφράσεις (όπως «κωλοχαρτα» για τα πτυχία του ανθυποψηφίου) εκφεύγουν του πεδίου της επιτρεπτής κριτικής και συνιστούν προσβολή προσωπικότητας.
Αυτή είναι η -επιβεβαιωτικής φύσης- συμβολή της δικαστικής απόφασης στην ακαδημαϊκή και πανεπιστημιακή δεοντολογία. Η παρουσίαση της απόφασης αφορά αποκλειστικώς και μόνον τα obiter dicta, όχι την συγκεκριμένη ατομική περίπτωση που αναζητήσατε. Φυσικά καθένας έχει δικαίωμα να αξιολογεί μία είδηση και να εστιάζει στα θέματά της που τον ενδιαφέρουν. Άλλος θα εστιάσει στο εφήμερο, το «πιπεράτο» και το κουτσομπολίστικο κι άλλος στο διαχρονικό, το θεσμικό, το κανονιστικό.
@Λόγια του αέρα:
Θα προτιμούσατε να απονέμεται η Δικαιοσύνη με μηχανήματα; Προσωπικά διαφωνώ, γιατί τα μηχανήματα έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου κι όχι το αντίστροφο. Γι’ αυτό και κατά το άρθρο 15 της Οδηγίας 95/46 υπάρχει δικαίωμα αντίρρησης σε αποφάσεις που λαμβάνονται με πλήρως αυτοματοποιημένη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων.
Στις ρατσιστικές αιτιάσεις του Int δεν θα απαντήσω, ούτε στο αν τα προσωπικά δεδομένα της παιδικής μας ηλικίας πρέπει να «δεσμεύουν» τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς, για πάντα. Για κάτι τέτοιους λόγους θεσπίστηκαν οι διατάξεις για την προστασία προσωπικών δεδομένων, για να προστατεύσουν από την προκατάληψη, την άνιση μεταχείριση, τις αθέμιτες διακρίσεις και τις κουτσομπόλες που αντί να κοιτάνε την καμπούρα τους ψάχνουν στους άλλους ψεγάδια.
Σκέφοτμαι να αναρτήσω στην ιστοσελίδα μου πρακτικά εκλογών, εισηγήσεις και παρόμοια έγγραφα που αφορούν δικες μου εκλογές (για θέσεις που πήρα και για θέσεις που εκλέχτηκε συνυποψήφιος μου)
Για παράδειγμα στα πρακτικά εκλογών όπως και στις εισηγήσεις υπάρχουν (ακαδημαϊκά) στοιχεια και κρίσεις για συνυποψηφιους μου.
θα έχω νομικά προβλήματα;
Πάντως ένα πράγμα καταλαβαίνω εγώ απ’την παραπάνω συζήτηση. Δεν θα είχαμε φτάσει σ’αυτό το σημείο αν γινόταν εφαρμογή του Νόμου Γιαννάκου και υπήρχαν πραγματικές κυρώσεις για τα μέλη ΔΕΠ που δε δημοσιεύουν το πλήρες βιογραφικό τους σημείωμα.
Δεν ξέρω πως ακριβώς καθορίζει το ευρωπαϊκό ή εθνικό δίκαιο τα «προσωπικά δεδομένα», αλλά το curriculum vitae et studiorum ενός προσώπου που αποβλέπει σε μια ΔΗΜΟΣΙΑ και μάλιστα ακαδημαϊκή (παιδαγωγική!) θέση πρέπει να είναι ανοιχτό! Αν δεν θέλει να το δημοσιεύσει ας μην καταθέσει τα χαρτιά του για εκλογή/προαγωγή.
Θες δημόσια θέση; Το χαρτιά σου πρέπει να είναι ανοιχτά και, τουλάχιστον απ’τις πανεπιστημιακές σπουδές και μετά, α-να-λυ-τι-κά.
Το παραπάνω θέμα το λέω ανεξάρτητα απ’την πράξη του Petrakis. Ο Petrakis δεν θα είχε πει τίποτα το ενδιαφέρον να μας πει αν το βιογραφικό της Παναγιωταρέα ήταν γνωστό και δημόσια διαθέσιμο απ’την ίδια την επιστήμονα ή το ίδρυμά της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για ολόκληρη τη διαδικασία εκλογής των πανεπιστημιακών.
Ακόμα περιμένουμε τα πρακτικά εκλογής με την άρνηση θέσης ΔΕΠ για τον Νανόπουλο…
@e-lawyer
Το πράγμα καταντάει αστείο. Στην υποτίθεται ανωνυμοποιημένη απόφαση που αναρτήσατε υπάρχει το όνομα Σοφία Ιορδανίδου. Η πελάτισσά σας και θύμα σας. Θύμα σας, γιατί από αμέλεια δεν φροντίσατε για την ανωνυμοποίηση και με στείλατε να δω τα κείμενα περί τη Σοφίκα, με τις οδηγίες που και η γιαγιά μου θα μπορούσε να ακολουθήσει.
Η κ. Σοφία Ιορδανίδου είναι διπλό θύμα. Του εμπαθούς (και πιθανώς ιδιοτελούς) που την έχει κρεμάσει στο διαδίκτυο και της δικής σας αντιεπαγγελματικότητας.
Σιγά τ’ αυγά, για την απόφαση. Δεν ελήφθη καμιά απόφαση που να έχει γενικότερο ενδιαφέρον. Από όλη τη χαρτούρα που διακινείται από τον εμπαθή, τα μόνα τα οποία μπορεί να καλυφθούν είναι αυτά τα οποία εδέχθη το δικαστήριο ότι εδόθησαν ιδιωτικώς και για ιδίαν χρήσιν. Και ανοίγει βέβαια ο ασκός του Αιόλου, με πιθανολογούμενους δράστες οι οποίοι τιμωρούνται με πρόστιμα.
Να σας θυμίσω ότι παρεμβαίνετε σε ένα φόρουμ, του οποίου οι μετέχοντες ενδιαφέρονται για το πανεπιστήμιο, όχι για papers στα Νομικά Χρονικά ή όπου αλλού. Ως εκ τούτου, η ουσία ενδιαφέρει πιο πολύ.
Στο φόρουμ αυτό δεν θα βρείτε ούτε μία γραμμή για τις συστατικές επιστολές της κ. Ιορδανίδου (το όνομα από την ανωνυμοποιημένη απόφαση που αναρτήσατε ο ίδιος) μέχρι που τη «δώσατε» στεγνά. Προτρέπω τους πάντες να ανατρέξουν στις οδηγίες του κ. Σωτηρόπουλου και να διαβάσουν, πώς ο παντοδύναμος υπουργός και η πρωταγωνίστρια της Λάμψης διαβάζουν από το ίδιο λυσάρι για να γράψουν συστατικές. Ο Θέμης θα κάνει ανάρτηση για λογοκλοπή του Ρουσόπουλου!
Συζητάμε λοιπόν για το δικαίωμα της κ. Ιορδανίδου να μη κυκλοφορήσει κάποιος κακοήθης τα διπλώματά της! Τι διάολο μπορεί να πει κανείς για ένα τιμημένο δίπλωμα? Αλλά ο προστάτης των δικαιωμάτων ιδιωτικότητας Σωτηρόπουλος αφ’ ενός μεν την αναφέρει φάτσα κάρτα, λέει μέσω του δικογράφου τι να κάνετε για να βρείτε τον οχετό (από τον οποίο προσπαθεί να την προστατεύσει) και από πάνω αναφέρει ρητά σε παρέμβασή του «ακόμη ανηρτημένα είναι και προσπελάσιμα».
Ποια ιδιωτικότητα προστατεύετε e-lawyer?
Προτείνω λοιπόν στον Θέμη να ανοίξει θέμα Σοφία Ιορδανίδου με όλα τα κείμενα από τον εμπαθή και να τα σχολιάσουμε στα σοβαρά.
Καλά Κόκκινε, τελικά είσαι γάτα.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_11/06/2009_318220
Εδώ που φτάσαμε, μήπως πρέπει να πληροφορηθούμε και το αληθινό όνομα του κ. «Πετράκη» για να εξετάσουμε και τις δικές του επιστημονικές περγαμηνές;
@ e-lawyer
“Κάθε διδάσκων έχει δικαίωμα να κρατάει σημειώσεις από τις προφορικές παραδόσεις του, χωρίς να έχει υποχρέωση να τις μοιράσει σε φωτοτυπίες στους φοιτητές.”
Επίσης έχει δικαίωμα να κρατά σημειώσεις απο τα σήριαλ που βλέπει και τις συνήθειες της γάτας του.
Αυτό που αναρωτήθηκα είναι αν ιδιωτικά και αδημοσίευτα πονήματα αποτελούν αξιολογήσιμα ακαδημαϊκά προσόντα.
Αυτό μπορεί να κωδικοποιηθεί και ν’αλλάξει.
Απ’όσο γνωρίζω στο εξωτερικό, οι «παραδόσεις» (και το υλικό τους) ανήκουν στο ίδρυμα. Δηλαδή θεωρητικά το ίδρυμα μπορεί να αποφασίσει μέχρι και την βιντεοσκόπηση του μαθήματος για τη μετέπειτα επεξεργασία σε e-learning υλικό.
Δεν αποκάλυψα εγώ ότι επρόκειτο για την κυρία Ιορδανίδου, αλλά ο κ. Λαζαρίδης με το 6ο του σχόλιο που βρίσκεται παραπάνω. Η απόφαση είναι απολύτως ανωνυμοποιημένη, ως προς τα στοιχεία των διαδίκων. Το επώνυμο στο οποίο αναφέρεστε δεν είναι το μόνο που υπάρχει στην απόφαση, υπάρχουν κι άλλα ονόματα φυσικών προσώπων. Αν δεν υπήρχε γενικότερο ενδιαφέρον για την μείζονα αυτή δικαστική απόφαση, ούτε εδώ θα είχε μπει το λινκ, ούτε η Καθημερινή θα δημοσιεύε τη σχετική είδηση, ούτε θα είχε ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον ο νομικός τύπος και δημοσιογράφοι διαφόρων μέσων ενημέρωσης που δεν τους απασχολεί το «ποια ήταν η αιτούσα» όπως εσάς, αλλά το αν υπάρχει προστασία προσωπικών δεδομένων στο facebook. Με τις κουτσομπολίστικες αναζητήσεις σας είστε μέρος του προβλήματος, όχι η λύση του. Γι’ αυτό άλλωστε απαξιώνετε αυτή την απόφαση και μου απευθύνετε μια προσωπική επίθεση για την επαγγελματική μου επάρκεια, (την ιδια ώρα που τα μέσα ενημέρωσης αναζητούν τον συνήγορο που συνέβαλε στην έκδοση μιας τόσο σημαντικής δικαστικής απόφασης).
Διαφωνώ όμως με το στήσιμο ενός «παραδικαστηρίου» στο οποίο θα πρέπει να αποκαλυφθούν ονόματα και να κριθούν στοιχεία κλπ.
Υπήρξε το αρμόδιο εκλεκτορικό σώμα του πανεπιστημίου που ήδη απεφάνθη επί του θέματος. Υπάρχει η Δικαιοσύνη, η οποία έχει αποφανθεί σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων ενώ εκκρεμούν κι άλλες διαδικασίες. Η Δικαιοσύνη και το πανεπιστήμιο έχει πλήρεις φακέλους και την απαραίτητη θεσμική αντικειμενικότητα και αμεροληψία για να αξιολογήσει με βάση το Νόμο και όχι με βάση προσωπικές ιδεοληψίες και χωρίς απτούς κανόνες την υπόθεση.
Αν σας ενδιαφέρει λοιπόν η «περιπτωσιολογία» της συγκεκριμένης υπόθεσης, ελάτε να παρακολουθήσετε τις δίκες που θα ακολουθήσουν (γίνονται δημόσια) και αναζητήστε τις δικαστικές αποφάσεις που θα εκδοθούν. Όχι όμως να υποκαταστήσετε τους ελεγκτικούς θεσμούς σφετεριζόμενοι εξουσία την οποία ουδέποτε σας αναγνώρισε η πολιτεία.
Θεωρώ ότι ο σκοπός ένα forum συζήτησης με τίτλο Greek University Reform είναι η θεσμική αντιμετώπιση του ζητήματος κι όχι η ονοματολογία και οι περιττές αναζητήσεις ευθυνών με τον εύκολο καταγγελτικό λόγο που έχουμε συνηθίσει από δημοσιογράφους που δεν τηρούν τους δεοντολογικούς κανόνες και τα συναλλακτικά ήθη του Τύπου. Αν σας ενδιαφέρει η ονοματολογία θα μπορούσατε να σχολιάζετε σε οποιοδήποτε άλλο «ενημερωτικό» μπλογκ, από αυτά που ασχολούνται με δήθεν αποκαλύψεις και αποτελούν εργοτάξια λάσπης. Δεν θα σας χρειαζόταν μια τόσο βαρύγδουπη ταμπέλα.
Εγκυκλοπαιδικά, στις ιστοσελίδες της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα μπορείτε να βρείτε τις αρχές που διέπουν την πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα (και φυσικά τον ορισμό των δημοσίων εγγράφων):
http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,24590&_dad=portal&_schema=PORTAL
Επίσης, όσον αφορά στα δημόσια έγγραφα και στην πρόσβασή τους (σύμφωνα με την παραπάνω ιστοσελίδα), ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παρακάτω:
1. Ο Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας – Νόμος 2690/1999 http://www.et.gr/view_publication/1999/1/45/svg?form.submitted=True
2. Ο Νόμος 3448/2006 για την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημοσίου τομέα http://www.et.gr/view_publication/2006/1/57/svg?form.submitted=True και
3. Τα έγγραφα: απόφαση 53/2000, 32/05, απαντητικό έγγραφο 2626/06, 1448/06, σύμφωνα με τα οποία «Είναι επιτρεπτή η πρόσβαση σε δημοσία έγγραφα που περιέχουν προσωπικά δεδομένα τρίτων προσώπων που άπτονται της δημόσιας παρουσίας τους«
Αυτές οι αποφάσεις στα έγγραφα του 3ου σημείου σου, ΑΑΤ, πρέπει να κωδικοποιηθούν σε νόμο στην Ελλάδα και να προταθούν απ’τους Ευρωβουλευτές μας στην Ένωση, αν δεν ισχύει ήδη κάτι αντίστοιχο κι εκεί.
“Είναι επιτρεπτή η πρόσβαση σε δημοσία έγγραφα που περιέχουν προσωπικά δεδομένα τρίτων προσώπων που άπτονται της δημόσιας παρουσίας τους“
Είναι τρομερά σημαντικό το παραπάνω σημείο για τη διαφάνεια και την αξιοκρατία.
Επί τέλους! Σταθήτε μπροστά στις ευθύνες σας. Ο Λαζαρίδης πού το βρήκε? Στην ανάρτησή σας την οποία κρεμάσατε με περισσή αμέλεια!
Για να προστατευθούν όλοι όσοι προστρέξουν στο μέλλον στις υπηρεσίες σας, ποιός θα τους λέει ότι οι πελάτες σας, υφιστάμενοι εμπαθή επίθεση με αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, καταλήγουν με τις ενέργειες και παραλήψεις σας να γίνονται αντικείμενο γενικής θυμηδίας. Και μάλιστα όχι από τις κατίνες του εμπαθούς, αλλά από ανθρώπους οι οποίοι βουρλίζονται για την αναβάθμιση της δουλειάς των ονείρων της πελάτισσάς σας!
Εκεί που σας καίει τώρα, μια και παίζεται και η αυτοδιαφήμισή σας: Τι σόι προσωπικά δεδομένα προστατεύσατε? Τα πάντα εκεί είναι! Ωραία αντίληψη: τι μας νοιάζει το ξεκατίνιασμα της Ιορδανίδου, αφού ο Σωτηρόπουλος θα έχει μια απόφαση με τη λέξη facebook μέσα?
Να διαβάζουμε ξέρουμε. Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά μόνον τα προσωπικά δεδομένα για τα οποία δέχθηκε το δικαστήριο ότι του τα είχε δώσει το θύμα για ιδίαν χρήσιν και μόνον. Δηλαδή, από τη στιγμή που μοιρασθεί το συμπληρωματικό υπόμνημα στα 11 ή 30 μέλη του εκλεκτορικού, μπορεί να τα δούμε κι αυτά – και με την άδεια της αστυνομίας, που λέει και το ανέκδοτο! Τεραστίας σημασίας απόφαση!!!!! Δηλαδή, για όποιο ντοκουμέντο δεν υπάρχει αποδείξιμη traceability και αποδοχή από δικαστήριο της «παράδοσης για ιδίαν χρήσιν», δεν υπάρχει κανένας περιορισμός! Τρέμε blog-όσφαιρα!!!!
Αυτό που έχει σημασία και κατ’ εμέ είναι τρομακτικό, είναι η παραδοχή στο σκεπτικό ότι πιθανολογείται η ταυτότητα του ενόχου. Ελπίζω αυτό να το σχολιάσουν όσοι τρέχουν να σχολιάσουν την τεραστίας σημασίας απόφαση!
Τα περί «ανωνυμοποιημένης» δικαστικής απόφασης μου ακούγονται κάπως αστεία (μπορεί να κάνω και λάθος).
Με λίγη φαντασία (γιατί είναι και αργά):
Κάποιος, μου παρέχει τον αριθμό μιας δικαστικής απόφασης και με παραπέμπει στο περιεχόμενό της, αποκρύπτοντας όμως τα ονόματα (διάβαζε προσωπικά δεδομένα).
Αν η ιστορία είχε διαδραματισθεί σε μια μικρή πόλη όπου ζούσα, ας πούμε στην Κοζάνη, και αν η απόφαση μου κινούσε το ενδιαφέρον, θα πήγαινα σε 10′ «με τα πόδια» στο δικαστήριο και θα ζητούσα την απόφαση με αίτηση, όπως ορίζουν οι διατάξεις που παρέθεσα παραπάνω. Έτσι, γρήγορα και απλά, θα μάθαινα και τα ονόματα (άσε που αν ήμουνα στο ακροατήριο της δίκης θα τα μάθαινα από πρώτο χέρι -χωρίς χαρτόσημο- για να μην πω ότι θα τα μάθαινα από τη «γειτονιά»).
Δυστυχώς, τώρα ζω στην Αθήνα των 4.000.000 και ούτε που διανοούμαι να κάνω έτσω και τη σκέψη να πάω να κάνω τέτοια αίτηση (αν μάλιστα η απόφαση βγήκε στη Θεσσαλονίκη, ζήσε Μάη μου …).
Τί να πει ο φουκαράς που ζει στη Σίκινο και μπορεί να μην έχει πρόσβαση ούτε στο internet. Δεν θα μάθει ποτέ, ούτε το περιστατικό αλλά ούτε και τα ονόματα.
Αλλά τί λέω τώρα. Το δικαίωμα της πληροφόρησης, το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης σε δημόσια έγγραφα, η διαφάνεια κλπ., όλα αυτά δηλαδή που μπορεί να μας αφορούν, έχουν πολλά μέτρα και πολλά σταθμά (είναι δηλαδή σταθμισμένα και ισορροπημένα δικαίως και κατά το δοκούν).
ΥΓ
1. Αν αρχίσω να φωνάζω ότι «θέλω διαφάνεια παντού» και «όλα στο internet», μπορεί να με πάνε και μέσα για διατάραξη της κοινής ησυχίας ή για ό,τι άλλο (κάτι θα βρουν οι νομικοί σύμβουλοι του κράτους).
2. Πάντως, απ’ ό,τι φαίνεται στο Ν 3448/2006 (άρθρο 2. εδάφιο 2 και άρθρο 4. παράγρ. 3 και 4), τα πρακτικά εκλογής ΔΕΠ και τα συνοδευτικά έγγραφα, κάλλιστα θα μπορούσαν να αναρτώνται στο internet χωρίς πρόβλημα. Και για να πω την αλήθεια, άθελά μου, έχει τύχει να πέσω μέσα σε πρακτικά εκλογής που υπάρχουν στο internet (παρόλο που δεν είχαν απ’ευθείας σύνδεσμο στη σελίδα, είχαν ξεχάσει να «αφοπλίσουν» τις μηχανές αναζήτησης).
Ας έχουμε υπ’ όψιν μας και μια απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης για τα BLOGS:
http://www.xanthiblogs.gr/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/2009/05/25/%CE%97_%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B1_blog
«Τα ιστολόγια (blogs) δεν υπάγονται στο νόμο περί ηλεκτρονικού τύπου. Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης με την υπ’ αριθ. 44/2008 σε δίκη που αφορούσε υπόθεση προσβολής της προσωπικότητας μέσω ιστολογίου.
Το δικαστήριο προχώρησε -για πρώτη φορά στα σύγχρονα δικαστικά χρονικά της Ελλάδας- στον ορισμό για την έννοια και τη φύση των ιστολογίων, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της έκφρασης που συνεπάγεται «η διαδραστική τους φύση και η συνδιαμόρφωση του περιεχομένου τους από τους αναγνώστες με την ανάρτηση σχολίων».
Επίσης αναγνώρισε ότι η ανωνυμία των ιστολόγων δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου «διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο» αλλά και την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου προκειμένου να καλυφθεί το «κενό νόμου”.
Με βάση την ίδια απόφαση, θεωρείται πως «μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας».
Τέλος το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρία που παρέχει τον διαδικτυακό χώρο δεν έχει ευθύνη για όσα δημοσιεύονται στα ιστολόγια την τεχνολογική πλατφόρμα των οποίων παρέχει στους χρήστες.
Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος», αλλά και στο blog Infromation Law.
«
<>
Ποιά είναι η ρατσιστική αιτίαση; Ότι μία κακή μαθήτρια δε μπορεί ξαφνικά να έγινε αριστούχος;
Αυτή τη στιγμή εσύ ο ίδιος έδωσες στη δημοσιότητα στοιχεία που δείχνουν πολλά πράγματα για το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως από ποιούς πρέπει να ζητάμε συστατικές επιστολές, ότι οι τελειόφοιτες φοιτήτριες εκτελούν και χρέη γραμματέων, και ότι μπορεί κάποιος να έχει γράψει ένα κείμενο που δεν έχει δοθεί πουθενά, αλλά αυτό να θεωρείται προσόν για την επιλογή του.
Από τη στιγμή που αυτές οι σημειώσεις ήταν σκαρίφημα για ιδιωτική χρήση, με ποιό κριτήριο αξιολογήθηκαν ως επιπρόσθετο προσόν για την υποψήφια;
Και επειδή και οι υπόλοιπες αιτιάσεις σου είναι το ίδιο αστείες με τα επιχειρήματά σου περί ρατσισμού, ΕΣΥ ο ίδιος έδωσες ξεκάθαρα το όνομα της Ιορδανίδου, το οποίο περιλαμβάνεται φαρδιά πλατιά στην απόφαση που ΕΣΥ ο ίδιος δημοσιοποίησες, και αυτό λέει πολλά για τις ικανότητές σου ως νομικού. Δηλαδή τη στιγμή που δε θες να γίνεται αναφορά στην πελάτισσά σου, δίνεις ΕΣΥ ο ίδιος το όνομά της με όλες τις λεπτομέρειες, και μετά θριαμβολογείς που το μάστερ και το μπάτσελορ της υποψήφιας αναγορεύτηκαν σε απόρρητα!
Δεν απορώ λοιπόν που αναζητάς πελατεία σε σκοπιανούς κύκλους!
Και είναι προφανές ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν ο μόνος που είχε τα έγγραφα αυτά, αφού αυτά πέρασαν και από φοιτήτριες και από γραμματείς. Οπότε με ποιό σκεπτικό αναδείχθηκε ως ένοχος; Πιθανολογικά, ότι από όσους είχαν πρόσβαση σε αυτά μάλλον αυτός ήταν που τα έβγαλε; Αυτή είναι η μαθηματική ακρίβεια του νόμου που επικαλέστηκες πριν;
Όσο για την ουσία της υπόθεσης, που για μας είναι το πως γίνονται οι κρίσεις υποψηφίων μελών ΔΕΠ, εάν κάποιος τυχαίος πήγαινε χαρτιά χωρίς επίσημη μετάφραση ή επικύρωση θα τα έκαναν δεκτά; (μιά και πριν μας ανέφερες ότι σε πονάει η άνιση μεταχείριση) Οι συστατικές επιστολές είχα την εντύπωση πως πρέπει να είναι από ακαδημαικούς και να αφορούν ακαδημαικό έργο, εδώ βλέπω πως αφορούν επαγγελματική προυπηρεσία σε διάφορες θέσεις που δε δείχνουν στα απαίδευτα μάτια μας να έχουν ακαδημαικό ενδιαφέρον. Και θα προσέθετα ότι το να περνάει ένα οποιοδήποτε βιογραφικό από ψιλό κόσκινο είναι δείγμα μίας υγιούς κοινωνίας.
Το πόσο σημαντικό είναι οι πολίτες να έχουν δημόσια πληροφόρηση πιστεύω ότι φαίνεται κι από αυτό το ενδιαφέρον κείμενο:
http://pressmme.blogspot.com/2009/06/blog-post_6039.html
Είναι προφανές ότι δεν σας ενδιαφέρει μια ουσιαστική συζήτηση για το θεσμικό μέρος, αλλά η ανταλλαγή ατάκας και η προσωπική προσβολή κι επίθεση. Δεν θα ακολουθήσω αυτόν τον ολισθηρό δρόμο που απομακρύνει τη συζήτηση από το θέμα της.
Για την ανωνυμοποίηση αποφάσεων:
Με γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων έχει κριθεί ότι αρκεί η απάλειψη των ονομάτων των διαδίκων. Στο κείμενο της απόφασης που αναρτήθηκε δεν υπάρχουν ονόματα διαδίκων. Δεν ανέφερα ούτε εγώ εδώ, αλλά ούτε περιέχεται και στο δημοσιευμένο κείμενο το όνομα διαδίκου.
Για την πρόσβαση στα δημόσια έγγραφα:
Ισχύουν οι νόμοι 2690/1999 και 1599/86 και μάλιστα το συνταγματικό δικαίωμα της πρόσβασης στα δημόσια έγγραφα (10 παρ. 3 Συντ.) . Οι νόμοι αυτοί συνεφαρμόζονται με την νομοθεσία για την προστασία προσωπικών δεδομένων (ν.2472, Οδ.95/46, άρθρο 9Α Συντ.) και πρέπει να επιδιώκεται η ισορροπία δικαιωμάτων χωρίς κατίσχυση.
Διαβάστε τη δημοσιευμένη μελέτη μου «Η πρόσβαση στη δημόσια πληροφορία έγγραφα και η προστασία προσωπικών δεδομένων»
Click to access Η%20πρόσβαση%20στη%20δημόσια%20πληροφορία%20και%20η%20προστασία%20προσωπικών%20δεδομένων.pdf
Για το Ν.3448/2006 και την Περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα που αναφέρθηκε πιο πάνω, διαβάστε το βιβλίο μου
«Περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα – Ερμηνεία Ν.3448/2006»
http://www.sakkoulas.gr/g_detail.asp?uid=1149&aa=2&it=0&page=1
Σχετική με το θέμα της περαιτέρω χρήσης πληροφοριών δημόσιου τομεά μελέτη μου έλαβε φέτος βραβείο από την Εταιρία Διοικητικών Μελετών.
http://elawyer.blogspot.com/2009/05/blog-post_08.html
Για την αντίθεση της δημόσιας διαπόμπευσης προς την αρχή της διαφάνειας διαβάστε το άρθρο μου στο περιοδικό Το Σύνταγμα:
«Διαφάνεια και δημόσια διαπόμπευση: οριοθετήσεις με γνώμονα την προστασία προσωπικών δεδομένων»
Click to access Απαγόρευση%20δημοσιοποίησης%20ονομάτων%20απαλλαγέντων%20από%20την%20υποχρέωση%20στράτευσης.pdf
Τέλος, για την προστασία προσωπικών δεδομένων, διαβάστε το βιβλίο μου, το οποίο διανέμεται στους φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου.
http://www.sakkoulas.gr/g_detail.asp?uid=1015&aa=9&it=0&page=1
καθώς και το συντομότερο, για την συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας προσωπικών δεδομένων
http://www.sakkoulas.gr/g_detail.asp?uid=1071&aa=4&it=0&page=1
Προς όσους «κόπτονται» για την υπόθεση: μόνοι σας πήγατε και ψάξατε τα ονόματα, με βάση το λινκ που έδωσε ο κ. Λαζαρίδης σε συκοφαντικό κείμενο εις βάρος της αιτούσας που είχε αναδημοσιευθεί εδώ.
Πριν δοθεί αυτό το λινκ από τον κ. Λαζαρίδη νομίζατε ότι επρόκειτο για υπόθεση της Παναγιωταρέα, ( βλ. 1ο Σχόλιο «Τα δεδομένα ήταν της Παναγιωταρέα διαβάζω στην απόφαση»). Επομένως, από την ίδια την απόφαση, όπως αναρτήθηκε, δεν ήταν δυνατόν να καταστεί σαφές ποια ήταν η διάδικος.
@vsotiropoulos
Καταντάει εκνευριστική αυτή η ανοησία. Προσωπικά, από το δικόγραφο βρήκα την πελάτισσά σας, από το σκεπτικό είδα πώς μπορώ να το ψάξω και από τη δική σας παρότρυνση «όλα τα άλλα είναι στο διαδίκτυο εκεί που ήτανε και μπορεί να τα δει ο καθένας» πήγα και είδα τον οχετό περί Σοφίκας, από τον οποίο υποτίθεται πληρώνεστε από την πελάτισσά σας να την προστατεύσετε. Μπορώ να το καταθέσω και ενόρκως αν μου ζητηθεί από συνήγορο του διαδίκου. Οι επικίνδυνοι επαγγελματίες πρέπει να βγαίνουν από την αγορά!
Μια και συνεχίζετε να μη δέχεστε το αυταπόδεικτο, της επαγγελματικής σας αμέλειας, και μια και η πιθανολόγηση είναι στο παιχνίδι με την περιφανή νίκη που καταγάγατε στο δικαστήριο, ας πιθανολογήσω και εγώ:
1. Για την προσωπική σας επαγγελματική προβολή, «δώσατε» την πελάτισσά σας βορά στο διαδίκτυο.
2. Αν είναι εν γνώσει της πελάτισσάς σας η όλη μεθόδευση περί το διαδίκτυο και συμφωνεί, πιθανολογείται ότι πρόκειται περί αντιπερισπασμού σχετικά με την επικείμενη εκλογή της.
Σας αρέσουν οι πιθανολογήσεις?
Δεν σας ξέρω, ούτε την κα Ιορδανίδου και έχω την παραμικρή σκασίλα για τις ακαδημαϊκές της βλέψεις. Ενοχλούμε από τις μεθοδεύσεις α-λα Κούγια επί το διαδικτυακότερον. Τα υπόλοιπα, αν σας πάρει κανείς σοβαρός δικηγόρος στα σοβαρά μετά από το ξεκατίνιασμα της πελάτισσάς σας για την προσωπική σας προβολή, σε δικηγορικά φόρα.
Δυστυχώς δεν είχα φροντίσει να σώσω την αρχική ανάρτηση του κ. Σωτηρόπουλου, στην οποία σαφώς αναφέρονταν όνομα (στο σημείο της εξέταση του διδακτορικού αν ενθυμούμαι καλώς) και με τη μεθοδολογία του δικαστηρίου μπορούσε να πιθανολογηθεί ότι ήταν η αιτούσα.
Δεν αμφιβάλω δε καθόλου, ότι ο κ. Σωτηρόπουλος για αισθητικούς και μόνο λόγους, φρόντισε να αναρτήσει αρχείο της απόφασης με ημερομηνία δημιουργίας την 12/6 και ώρα 10:49, λίγη ώρα δηλαδή πριν την απάντησή του που προηγείται του παρόντος σχολίου.
Η τεχνολογία προς βοήθειά μας.
Το αρχικώς αναρτηθέν αρχείο το είχε σώσει για λογαριασμό μου ο φυλλομετρητής, και όντως είναι στο φύλλο 4 που αναφέρονται τα, απο την αιτούσα, φωτοτυπημένα έγγραφα, όπου το πιθανολογούμενο όνομά της αναφέρεται 2 φορές.
Προσωπικά, με στενοχωρούν τα τελευταία σχόλια.
Νομίζω ότι δεν έχει νόημα αυτή η προσωπική αντιπαράθεση και ούτε ωφελεί κανέναν.
ΥΓ (επί του θέματος)
Δεν την καταλαβαίνω την ουσία της ανωνυμοποίησης των δικαστικών αποφάσεων (εξάλλου δεν είμαι νομικός και θα χρειαζόταν πολύ διάβασμα για να έχω πλήρη άποψη).
Τα δικαστήρια είναι δημόσιοι χώροι και ό,τι λέγεται, λέγεται δημοσίως.
Αυτό για μένα σημαίνει ότι έχω δικαίωμα να μάθω ποιός έκανε τί και πώς (έστω για να παραδειγματιστώ και να αποφύγω να πράξω τα ίδια) – άλλως, τί νόημα έχει το «δημοσίως».
Μπορεί να μην έχω δικαίωμα να «χλευάσω» κάποιον για τις πράξεις του αλλά θέλω να ξέρω ποιός έκανε τί, ώστε αν τον βρώ μπροστά μου να μπορώ να προφυλαχτώ (και δεν τα λέω τυχαία αυτά – διότι αν ήξερα κάποτε το παρελθόν κάποιου, εύκολα θα είχα γλιτώσει και τα χρήματα που έχασα και την 8χρονη ταλαιπωρία που οδήγησε σε «ισοπαλία» – ας είναι καλά τα δικονομικά τερτίπια).
Ποιά είναι η προσωπική προσβολή ρε Σωτηρόπουλε; Ότι στο κείμενο που ΕΣΥ έδωσες αναφέρεται καθαρά ότι η αιτούσα φωτοτύπησε από το προσωπικό της αρχείο τα έγγραφα που αφορούν το διδακτορικό της Σοφίας Ιορδανίδου;
Και μάλλον λάθος μέρος βρήκες να διαφημίσεις την όποια συγγραφική παραγωγή σου, μιά και δε νομίζω ότι μας έχεις πείσει για τις επαγγελματικές σου περγαμηνές.
@elawyer
Γράψατε:
«Δεν έγινε άρση του απορρήτου, αλλά σύμφωνα με την απόφαση υπάρχει πιθανολόγηση από την ανάλυση συγκεκριμένων χρονικών και άλλων λογικών στοιχείων που προσκομίσθηκαν στο Δικαστήριο.»
Εμένα με τρομάζει αυτό. Για το καλό μας, ελπίζω να μην είμαι ο μόνος που τον τρομάζει αυτό. Σίγουρα, δεν το θεωρώ «σημαντική επιτυχία», όπως γράψατε.
για τα δίκαια των γυφτοσκοπιανών.
—
Θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο εάν ο διαχειριστής αυτού του blog δεν ανέχονταν το ρατσιστικό λόγο.
Ο διαχειριστής του μπλογκ σέβεται την ελευθερία του λόγου, ακόμα και ρατσιστικού, φασιστικού, κτλ.
Ο διαχειριστής του μπλογκ σέβεται την ελευθερία του λόγου, ακόμα και ρατσιστικού, φασιστικού, κτλ.
—
Ως επίδειξη της συγκεκριμένης πολιτικής του διαχειριστή, θα ήθελα να τον ρωτήσω εάν έχει σκυλάραπες φοιτητές στα μαθήματα του στο CUNY;
Σερβιτόρε, πιάσε ένα γλυκύ βραστό κι άσε τις ασυναρτησίες….Παραφέρεσαι.
A, κι έναν σκέτο για το δικηγόρο…!
Έφτασεεεεεεεεεεεεε!
Και μια πορτοκαλάδα με πορτοκάλια.
“το Δίκαιο περιλαμβάνει μαθηματικής ακρίβειας κανόνες διευθέτησης της κοινωνικής ζωής”
Αν ίσχυε αυτό ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος… π.χ σε αυτό το thread θα είχαμε πολύ λιγότερα posts :-)
Χωρίς να είμαι μαθηματικός, και χωρίς να θέλω να εκθειάσω τους μαθηματικούς, νομίζω ότι κάποιος θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όταν μιλά για «μαθηματική ακρίβεια» και για «απόδειξη» (το δεύτερο το ακούω από γιατρούς (χωρίς παρεξήγηση παιδιά…) και αναγουλιάζω)
Κάλυψη από το ΣΚΑΙ, ~ 13ο λεπτό:
http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=101238
Εν τω μεταξύ, μια άλλη μήνυση για δυσφήμιση στη Βρετανία:
http://www.facebook.com/group.php?gid=33457048634
Βρετανός συγγραφέας έχει μηνυθεί από τους chiropractors επειδή σε άρθρο του στην Guardian έγραψε ότι οι ισχυρισμοί τους για θεραπεία ορισμένων ασθενειών είναι «bogus».
http://www.guardian.co.uk/science/2009/jun/04/simon-singh-libel-british-chiropractic-association-bca
Welcome back, Θέμη!
welcome back indeed!!
Προφανώς έγινε συμβιβασμός και το topic με την επιστολή σβήστηκε.
Μετά από τόσο ντόρο που έγινε το Σαββατοκύριακο για την άδικη και μονομερή επίθεση κατά του GURF (σε διάφορα sites), το αποτέλεσμα ήταν ZERO.
Για να μην πω ταπεινωτικό, αφού η επίμαχη επιστολή εξακολουθεί να βρίσκεται αναρτημένη στο PRESS-GR.
Για να θυμόμαστε το ιστορικό των γεγονότων:
http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=1375
http://rodiat7.blogspot.com/2009/06/wordpress-blog-greek-university-reform.html
και άλλα.
Εγώ όμως δεν έχω καταλάβει κάτι…
Έστω ότι είμαι καθηγητής σε ένα πανεπιστήμιο ή σε ένα ΤΕΙ και έχω on-line το βιογραφικό μου. Αναφέρει εκεί: πρώτο πτυχίο από το τάδε πανεπιστήμιο, τάδε σχολή, έτος λήψεως τάδε. Μεταπτυχιακό από το δείνα πανεπιστήμιο, δείνα σχολή, έτος λήψεως δείνα. Διδακτορικό στο δώθε πανεπιστήμιο, με θέμα Χ, έτος ανακήρυξης Ψ. Και πιο κάτω, κατάλογος δημοσιεύσεων, μαζί με τα σχετικά links. Από πότε είναι «προσωπικά δεδομένα» οι τίτλοι σπουδών τους οποίους ένας υποψήφιος για ακαδημαϊκή καριέρα ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να παρουσιάσει και να θέσει υπό την κρίση των συναδέλφων του και αργότερα παραθέτει στο ευρύ κοινό; Από πότε είναι «προσωπικά δεδομένα» οι επιστημονικές δημοσιεύσεις, οι οποίες μάλιστα τυγχάνουν αξιολόγησης από το σύνολο των συναδέλφων του εκάστοτε ακαδημαϊκού και χρησιμοποιούνται ως βάση για άλλες μελέτες ή βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» αν αποδειχθούν εσφαλμένες ή παραποιημένες ή προϊόντα λογοκλοπής;
Θα μπορούσε ο κύριος Λαζαρίδης να μας ενημερώσει για τον τρόπο με τον οποίο η WordPress αντιμετώπισε το θέμα; Είναι ενδιαφέρον καθώς φαίνεται να διαφέρει από τον τρόπο αντιμετώπισης παρόμοιων θεμάτων από την Google στο blogspot.
Ανεβάζω κι εδώ τα σχόλιά μου από το buzz.
[1]
Θέλω να μας πει ο elaywer τα εξής:
1) ποιοι είναι οι αντίδικοι
2) ποια μέρη της αίτησης δεν έγιναν δεκτά
3) σε ποιον επιβλήθηκαν μέτρα
4) ποια απόφαση παραβίαζε ο Λαζαρίδης
5) με ποιον τρόπο γίνεται αντιληπτή η αρχή της διαφάνειας στην ακαδημαϊκή κοινότητα, από την Ιορδανίδου
Για λόγους ευκολίας και των υπόλοιπων, παραθέτω την απόφαση 16790/2009:
ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αίτηση.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ προσωρινώς στον καθ’ ου τη χρήση των κάτωθι εγγράφων, που του παρέδωσε η αιτούσα: α) της υπ’ αριθ. [διεγράφει]/1984 βεβαιώσεως αναγνωρίσεως ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. (ισοτιμία πτυχίου Bachelor of Arts) και β) της υπ’ αριθμ. πρωτ. [διεγράφει]/28-12-1987 πράξεως του προέδρου του διοικητικου συμβουλίου ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. (αναγνώριση ομοταγούς μεταπτυχιακού Master of Arts), ιδίως δε την περαιτέρω διάθεσή τους μέσω αναρτήσεων σε ιστοσελίδες του διαδικτύου ή μέσω αποστολής μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
ΑΠΕΙΛΕΙ εις βάρος του καθ’ ου χρηματική ποινή χιλίων ευρώ (1.000,00€) για κάθε παραβίαση της ανωτέρω διατάξεως και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ’ου στα δικαστικά έξοδα της αιτούσας τα οποία καθόρισε στο ποσό των τριακοσίων ευρώ (300,00€).
[2]
Η δικαιοσύνη στέρησε προσωρινά από τον Πετράκη τη δυνατότητα να μας δείχνει το πτυχίο και το μεταπτυχιακό της Ιορδανίδου. Όχι από τον Λαζαρίδη και τους αναγνώστες του να σχολιάζουν ό,τι βρουν στο διαδίκτυο. Γι’ αυτό και δεν απαντά επί της ουσίας (σ.σ. o elawyer), αλλά ρίχνει τη μπάλα στην εξέδρα. Ξέρει πως έχει άδικο. Και σιγά τα ωά, δηλαδή. Ντρέπεται η Ιορδανίδου για τα πτυχία της; Θα γυρίσει μπούμερανγκ η κατάσταση. Όχι μόνο για το άτομό της, αλλά γενικώς. Θα ανεβάζουν τα πάντα στο indymedia και το wikileaks και ας τρέχουν να τα μαζέψουν.
Απάντηση: δεν ζητήθηκε η εκτέλεση της απόφασης με δικαστικό επιμελητή, αλλά καταγγέλθηκε παραβίαση term of service της WordPress.
@ vsotiropoulos/e-lawyer
«Απάντηση: δεν ζητήθηκε η εκτέλεση της απόφασης με δικαστικό επιμελητή, αλλά καταγγέλθηκε παραβίαση term of service της WordPress.»
Γιατί δεν έγινε το ίδιο και στον Blogger (Google), για την ανάρτηση του PRESS-GR, και έγινε μονομερώς στο GURF;
Έγινε ακριβώς το ίδιο. Άλλοι οι ρυθμοί της Google κι άλλοι της WP.
Εξάλλου και στο facebook έγινε το ίδιο και το κατέβασαν αμέσως.
Βασίλειε Σωτήροπουλε θα ήθελα να σας κάνω μια ακόμη ερώτηση. Υποστηρίζετε οτι υπάρχουν προσβλητικοί χαρακτηρισμοί. Η κυρία την οποία στόλισατε με το «ομοφοβική γουρούνα» πρέπει να σας κάνει μήνυση δηλαδή; Και σεις μάλλον πρέπει να το αποσυρετε. Κατα τα αλλα μπράβο που επανηλθε το blog.
Υ.Γ. εκτός και αν αυτο θεωρείται humour
Γ@#$ την ώρα και τη στιγμή που άνοιξα αυτό το θέμα για ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ενημέρωση αν ήξερα ότι θα τρωγώσταν έτσι… :(