Επέτειος του Πολυτεχνείου σήμερα. Το ποστ αυτό είναι απάντηση στο Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία τότε … Σήμερα;;; . Ο Σωτήρης στο παλιό του μπλογκ είχε μιά δημοσκόπηση όπου ρωτούσε αν τα ιδανικά του Πολυτεχνείου είναι σήμερα επίκαιρα ή όχι. Ας τα πάρουμε ένα ένα:
Το ψωμί δόξα τω Θεώ υπάρχει. Νομίζω ότι μπορούμε να το αφήσουμε πλέον στην άκρη.
Το αίτημα για Παιδεία έχει ικανοποιηθεί μεν ποσοτικά, αλλά όχι ποιοτικά. Επομένως το θεωρώ ακόμα επίκαιρο και πολύ σημαντικό.
Το αίτημα για ελευθερία είναι το πιό περίπλοκο. Από τη μιά, έχουμε δημοκρατικούς θεσμούς, αδιάβλητες εκλογές, κτλ. Από την άλλη βλέπουμε απερίγραπτες καταχρήσεις εξουσίας από τους κρατούντες, που σημαίνει χαμηλή ποιότητα δημοκρατίας. Μέσα στο λαό, ορισμένοι έχουν περισσότερη ελευθερία από ό,τι πρέπει (δηλαδή ασυδοσία), ενώ άλλοι υφίστανται την καταπίεση των ασύδοτων. Επομένως, το αίτημα αυτό είναι μεν επίκαιρο αλλά όχι με τον τρόπο που νοείτο το 1973.
Αν μου ζητούσαν να επικαιροποιήσω τα αιτήματα του Πολυτεχνείου θα πρότεινα κάτι σαν τον τίτλο του ποστ. Ζητάμε ποιοτική Παιδεία, που να επιτελεί πολλαπλούς σκοπούς: ολόπλευρη μόρφωση, διάπλαση ήθους και κρίσης, εμπέδωση δημοκρατικής κουλτούρας και κοινωνικής υπευθυνότητας, αλλά και άρτια κατάρτιση για συμβολή στην οικονομία της χώρας. Ζητάμε διαφάνεια, μηδενική ανοχή στη διαφθορά, μαχαίρι στα φακελάκια (δεν ξεχνάμε την Αμαλία!), τα γρηγορόσημα, και τις μίζες. Ζητάμε αξιοκρατία, δηλαδή μιά δίκαιη κοινωνία με ίσες ευκαιρίες για όλους ανεξάρτητα από γνωριμίες, κουμπαριές, και κομματικές ταυτότητες.
Αυτό θα ήταν μιά λογική συνέχεια των αγώνων της γενιάς του Πολυτεχνείου. Για μένα· οι ίδιοι μπορεί να έχουν άλλη άποψη.
Greek University Reform Forum 
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ.
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΘΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.
http://skai-anemologio.pblogs.gr/
Περιμένω το post του επαναστάτη, ότι αξιοκρατία δεν νοείται και είναι απλό άλλοθι στη ζούγκλα του καπιταλισμού (ο οποίος ισούται με εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ενώ ως γνωστό ο σοσιαλισμός είναι το ακριβώς αντίθετο!)
@ Θέμη,
συμφωνώ με τον άρθρο σου και το τελικό συμπέρασμά σου. Ποιοτικό είναι πια το πρόβλημα. Παρ όλα αυτά όμως έρχονται να προστεθούν και νέα αδιέξοδα που εσείς η ακαδημαϊκή κοινότητα τα έχετε αναδείξει αλλά και πρέπει να κάνετε περισσότερα για την επίλυσή τους. Εξ’ άλλου όσο πομπώδες και αν ακούγεται αυτό σας έχουμε εμπιστευτεί την ελπίδα αυτής της κοινωνίας. Εσείς μαζί με τα νέα παιδιά παραμένετε Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στην κοινωνία.
Φυσικά αν έχω και αντιρρήσεις κάποιες φορές στην εμπορευματοποίηση της παιδείας (με την στενή οικονομική της έννοια αλλά και την εύρυτερη πολιτική) είναι γιατί το πανεπιστήμιο είναι τόσο σημαντικό και κρίσιμο για την κοινωνία μας. Θέμη, εσύ και άλλοι ακαδημαϊκοί έχετε όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση ευθύνη απέναντι σε όλους μας, να μας κάνετε καλύτερους!
Ποτέ δεν θα ήθελα να αλλάξει αυτό στην πανεπιστημιακη κοινότητα.Για αυτό και η άποψή της πρέπει πάντα να εκφράζεται ελεύθερα, ανεξάρτητα και υπεύθυνα.
Όταν διαβάζω τις καταγγελίες συλλόγων διδασκόντων πραγματικά πληγώνομαι σαν πολίτης. Και πληγώνομαι γιατί αυτοί που εγώ και οι συμπολίτες μου, θεωρούμε την ελπίδα για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, για περισσότερη ελευθερία, για καλύτερη δημοκρατία, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τον κύριο τους ρόλο. Και να αντιδρούν σαν μια φατρία-συντεχνία που το μόνο που την νοιάζει είναι το στενό «προσωπικό» συμφέρον.
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου (την πραγματική σύγχρονη εθνική μας γιορτή…) πρέπει όλοι να καταθέσουμε κάτι από την σκέψη μας για το μέλλον της κοινωνίας μας αλλά και του κόσμου! Πριν ξαναχαθούμε στον ορυμαγδό της ζοφερής μας πραγματικότητας. Εξ άλλου ευτυχώς είναι η μόνη γιορτή που ενώ την αποδέχονται όλοι, κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να παρελάσει.
Ας βοήθησουμε όλοι να αλλάξει η σκέψη των συμπολιτών μας. Ας βοήθησουμε όλοι να αλλάξουμε το μέλλον μας.
Τέλος θα ήθελα να σας καλέσω όλους σε ένα μικρό bloggaki που έχω φτιάξει στο StumbleUpon (ωραίο τελικά εργαλείο αν και το «έκραξα» πρώτος…)στο οποίο ποστάρω άρθρα για το περιβάλλον τις κλιματικές αλλαγές και την αθρώπινη υγεία. Νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία εκεί να φτιάξουμε μια συλλογή κειμένων για το πρόβλημα του αιώνα μας.
http://sotiriskoukios.stumbleupon.com/
Τέλος να σας καλέσω να διαβάσετε και ένα άρθρο για την κοινωνική ευθύνη του blogging όπως την βλέπω εγώ στο http://koukios.wordpress.com
Θέμη πρέπει πολλοί να σε ευχαριστήσουν για την προσπάθεια αυτού του ιστολογίου και την συνεισφορά του στον δημόσιο διάλογο.
Τα τρία πουλάκια θα ήθελαν να είχαν περισσότερο χρόνο να γράψουν κάτι σε σχέση με το ωφέλιμο ή όχι συνθημάτων που ίσως να οδηγούν σε υπεραπλουστεύσεις… και μαζί για το Πολυτεχνείο, άλλοθι μιάς γενιάς… μιάς γενιάς που τώρα πιά κατηγορείται ανοιχτά από τους νέους για το σημερινό χάλι της Ελλάδας…
Δόξα το θεό ψωμί υπάρχει. Και στο κάτω-κάτω αν δεν το βρίσκουμε τρώμε κρουασάν. Αμφισβητεί κανείς τις ίσες ευκαιρίες να τα βρει οποιοσδήποτε οπουδήποτε; Όσο για τις μετρήσεις (ευροβαρόμετρα, στατιστικές υπηρεσίες) που κάνουν λόγο για αύξηση των «νοικοκυριών» κάτω από τα όρια της φτώχιας μάλλον θα πρέπει να τις ξαναδούμε με άλλο μάτι. Θα πρέπει να ξεφύγουν, επιτέλους, από την καταδυνάστευση των δεικτών που μετρούν δυνατότητες και να περάσουν στο βασίλειο των δεικτών ευκαιριών. Αλήθεια, είναι κανείς συμπολίτης μας που δεν έχει ίσες ευκαιρίες με οποιονδήποτε άλλο από το ψωμί μέχρι το playstation; Είναι κανείς που δεν έχει ίσες ευκαιρίες στο λότο ή το λαχείο; Είναι κανείς που δεν έχει ίσες ευκαιρίες να γίνει από δημοτικός σύμβουλος μέχρι καθηγητής παν/μίου;
Ξεμπερδέψαμε λοιπόν με το ψωμί και μαζί με αυτό και με το playstation ο καθένας έχει την ευκαιρία του, ας την αρπάξει!!!
Το ενδιαφέρον είναι ότι μιλώντας με όρους ίσων ευκαιριών ξεμπερδεύουμε, εύκολα ή λίγο ποιο δύσκολα, και με τα αιτήματα της ελευθερίας και της παιδείας. Όλα τα κοινωνικά ζητήματα μετατρέπονται αυτόματα σε προβλήματα τεχνικής φύσης, σε προβλήματα διασφάλισης ίσων ευκαιριών.
Ευτυχώς όμως άφησε παρακαταθήκες η γενιά εκείνη που θα στοιχειώνουν πολλές γενιές ακόμη, που δεν θα ψάχνουν για ευκαιρίες στο ψωμί την παιδεία και την ελευθερία αλλά θα αγωνίζονται συλλογικά για το δικαίωμα σ’ αυτά.
Αν κατάλαβα καλά, ο κ λέει ότι δεν αρκούν οι ίσες ευκαιρίες· το ψωμί, η παιδεία, η εργασία, και γιατί όχι, το Playstation και η Mercedes, είναι αναφαίρετα δικαιώματα τα οποία κάποιος (το κράτος, η άρχουσα τάξη, η ευρωπαϊκή ένωση) έχει υποχρέωση να μας παρέχει. Διαφορετικά θα βγούμε στο δρόμο να κάνουμε φασαρία. Δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη και δεν υπάρχουν υποχρεώσεις. Μόνο δικαιώματα. Όλα πρέπει να μας διατίθενται έτοιμα στο πιάτο, καθώς εμείς θα καλλιεργούμε την προσωπικότητά μας πίνοντας φραπέ στις καφετερίες.
Με τέτοιες νοοτροπίες ήταν αναπόφευκτο να πατώσουμε σε όλους τους τομείς.
Το σύνθημα «Ψωμί παιδεία ελευθερία» έχει μετατραπεί σε
«Ψώνια – πτυχία – ασυδοσία».
Σε μια κοινωνία που διακινητές ναρκωτικών, όπλων, κλπ και οι συν
αυτώ έχουν εκατομμύρια ευρώ, άιντε να πείσεις τον άλλο ότι πρέπει να αποκτήσει τη Μερσεντες και το Playstation με «τον ιδρώτα του προσώπου του» και όχι κάνοντας φασαρία.
Συνέπεια – Διαφάνεια – Αξιοκρατία και πάνω από όλα παιδεία.
Χα, ωραίο αυτό το “Ψώνια – πτυχία – ασυδοσία” :)
Θέμη και Μάρκο, νομίζω πως παρεξηγήσατε το ποστ του κ.
Ιδίως εσύ θέμη, πιάνεσαι από κάτι που είπε ο κ και αρχίζεις και πλέκεις με την φαντασία σου διάφορα πράγματα που δεν είπε. Πουθενά ο κ στο ποστ του δεν ανέφερε ότι σαν πολίτες δεν έχουμε υποχρεώσεις, όπως έγραψες εσύ λανθασμένα. Ούτε είπε ότι «όλα πρέπει να μας διατίθενται έτοιμα στο πιάτο», όπως επίσης ανέφερες λανθασμένα.
Παρακαλώ επιτέλους σε αυτό το blog να είστε πιο ανεκτικοί στην άλλη άποψη. Ξέρω ότι το συγκεκριμένο blog είναι πολιτικά χρωματισμένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κατακεραυνώνουμε αμέσως όποιον τολμήσει να πει μία άποψη που δεν περιμένουμε. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το κατακεραύνωμα αυτό βασίζεται συνήθως σε εντελώς ψευδή στοιχεία, τα οποία δεν τα έχει πει ο άνθρωπος αλλά τα έχετε πλέξει εσείς με την φαντασία σας.
Άρα λοιπόν από εδώ και πέρα περιμένω περισσότερο σεβασμό στην άλλη άποψη, εάν φυσικά θέλουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά. Εάν δεν θέλουμε, ας τοποθετηθεί στον τίτλο του blog η φράση «ΔΕΚΤΕΣ ΜΟΝΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ» να τελειώνουμε.
Προσωπικά συμφωνώ με αυτά που έγραψε ο Sotiris Koukios.
Επίσης συμφωνώ και με την ορθή επισήμανση του κ σχετικά με το αρχικό ποστ του Θέμη. Δυστυχώς ο Θέμης κάνει μεγάλο λάθος όταν λέει ότι: «Το ψωμί δόξα τω Θεώ υπάρχει. Νομίζω ότι μπορούμε να το αφήσουμε πλέον στην άκρη.» Η φράση αυτή είναι πέρα για πέρα λάθος διότι όπως ξέρουμε και από επίσημες μετρήσεις της eurostat και της εθνικής στατιστικής υπηρεσία, όλο και περισσότεροι Έλληνες πέφτουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δείτε τα άρθρα:
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4667&subid=2&pubid=339371
http://www.cosmo.gr/Finance/Hellas/171944.html
http://www.enet.gr/online/online_text?c=112&id=35300556
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=7624
Άρα λοιπόν με λύπη μου θα ενημερώσω τον Θέμη ότι το ψωμί δεν είναι τόσο δεδομένο όσο νομίζει.
chris, ξεκίνησα το σχόλιό μου με τη φράση «αν κατάλαβα καλά». Αν παρερμήνευσα, ας με διορθώσει.
Τι θα πει «να είμαστε πιό ανεκτικοί»; Αντίλογο έκανα. Κακό είναι; Δεν έσβησα το σχόλιο.
Τέλος, θέλω να μου δώσεις τον ορισμό της λέξης «νεοφιλελεύθερος». Γιατί οποιονδήποτε αποκλίνει από τις θέσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, εσείς τον ονομάζετε νεοφιλελεύθερο.
Ακριβώς αυτό που λες Θέμη! Πριν ακόμη καταλάβεις καλά καλά τι εννοεί ο κ, έπεσες πάνω του να τον φας. Διαστρέβλωσες τα λεγόμενά του και τα επιχειρήματά του για να κατασκευάσεις πρόσφορο έδαφος για τον «αντίλογό» σου. Δυστυχώς όμως στο πλαίσιο ενός πολιτισμένου διαλόγου δεν λειτουργούμε έτσι. Και «αντίλογοι» αυτού του τύπου δεν χωράνε σε σοβαρές συζητήσεις.
Επίσης γράφεις: «Αν παρερμήνευσα, ας με διορθώσει.»
Δηλαδή καλείς τον άλλον να αποδείξει ότι δεν είναι …ελέφαντας!! Δυστυχώς Θέμη, αυτό δεν είναι σωστό: Εάν εσύ θεωρείς ότι δεν κατάλαβες καλά (όπως λες και στο ποστ σου «Αν κατάλαβα καλά…»), θα πρέπει πρώτα να τον ρωτήσεις σχετικά με το τι ακριβώς εννοεί αντί να τοποθετηθείς σε κάτι που δεν κατάλαβες. Αλλιώς θα έχουμε ατέρμονους βρόγχους στις συζητήσεις μας όπου ο καθένας θα λέει το μακρύ του και το κοντό του χωρίς να έχει καταλάβει πρώτα τι του λένε οι άλλοι.
Όσο για το νεοφιλελεύθερος, επιτέλους ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οι περισσότερες απόψεις που ακούγονται εδώ μέσα είναι νεοφιλελεύθερες. Είτε αυτές αφορούν αποκλειστικά θέματα παιδείας είτε αφορούν γενικότερα θέματα της ελληνικής κοινωνίας.
Θα ήθελα φυσικά να ακούσω την τοποθέτησή σου στο θέμα της φτώχειας που θίξαμε παραπάνω.
Chris, o «κ» ειπε
«Ευτυχώς όμως άφησε παρακαταθήκες η γενιά εκείνη που θα στοιχειώνουν πολλές γενιές ακόμη, που δεν θα ψάχνουν για ευκαιρίες στο ψωμί την παιδεία και την ελευθερία αλλά θα αγωνίζονται συλλογικά για το δικαίωμα σ’ αυτά.»
Το ερώτημα είναι, που βάζει κανείς τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο δικαίωμα σε κάτι και σε ίσες ευκαιρίες για κάτι?
Συμφωνώ στο δικαίωμα στην παιδεία. Είναι όμως το ίδιο με το
«δικαίωμα στο πτυχίο»? Μηπως θα έπρεπε εκεί να σταματήσουμε
και να μιλήσουμε μόνο για «ισες ευκαιρείες για ένα πτυχίο»?
Σήμερα δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις (γιατί ο καθένας έχει διαφορετική δυνατότητα προετοιμασίας). Συνεπάγεται, λοιπόν, ότι, αφού δεν υπάρχουν ίσες
ευκαιρίες για εισαγωγή στην τριτοβάθμια, θα πρέπει να αντικατασταθεί με το «δικαίωμα για τριτοβάθμια παιδεία»?
Έχω την εντύπωση ότι μια από τις πάγιες διαφορές αριστεράς
και δεξιάς αφορά ακριβώς αυτό το σημείο:
Οι πρώτοι θεωρούν ότι θα πρέπει να υπάρχει δικαίωμα (δηλαδή,
δυνατότητα, ανεξαρτήτως προσόντων) στην τριτοβάθμια παιδεία,
στο πτυχίο ΑΕΙ (Όλοι στα πανεπιστήμια, όλοι πτυχίο) και δικαίωμα
όλων σε θέση στο δημόσιο τομέα, ενώ οι δεύτεροι αντικαθιστούν το δικαίωμα με τον όρο «ισες ευκαιρίες».
Ίσες ευκαιρίες δεν υπάρχουν πουθενά, με την έννοια, ότι για κάθε θέση ευθύνης που καλείσαι να αναλάβεις, πρέπει να έχεις αποδείξει ότι κατέχεις τα αντίστοιχα προσόντα.
Σε αυτό το σημείο δημιουργείται στην Ελλάδα ένα μικρό (δηλ. μεγάλο) κομφούζιο, όπου άνθρωποι χωρίς προσόντα αναλαμβάνουν θέσεις, και άνθρωποι με προσόντα μένουν στο περιθώριο.
Επιστρέφω λοιπόν στο σύνθημα του Θέμη, παιδεία – διαφάνεια – αξιοκρατία.
Και λίγο συνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις, επίσης…
Αυτά ως ιδέες. Μπορεί και γω να παρεξήγησα τον «κ».
Χωρίς να διαφωνώ ούτε κατ’ ελάχιστον με τα προτεινόμενα, θεωρώ οτι η συσχέτιση και συνθηματοποίησή τους κατα τα πρότυπα της εξέγερσης της 17ης του Νοέμβρη ηχεί αισθητικά και πολιτικά παράφωνη.
Αφενός είναι τέτοιας κλίμακας η εκμετάλλευση του Πολυτεχνείου απο μηχανισμούς και παρατάξεις όλα αυτά τα χρόνια που προηγήθηκαν, ούτως ώστε το σύνθημα να έχει χάσει απο καιρό τον δυναμισμό και το άλλοτε έντονο συναισθηματικό του περιεχόμενο.Σε κάθε όμως περίπτωση η αναγωγή μιας δραματικής κραυγής για δημοκρατία και κονωνική δικαιοσυνη σε κρίσιμες μεν αλλά επιμέρους και σαφώς διαχειριστικού χαρακτήρα διεκδικήσεις του σήμερα μου ακούγεται παράταιρη.Ειδικά απο την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα άλλης τάξεως και κλίμακας μεγέθους.
Απο πολιτικής πλευράς θεωρώ οτι με αυτόν τον τρόπο σέρνεται κανείς υποσυνείδητα απο το άρμα μεγάλης μερίδας της αριστεράς -και αναφέρομαι στην αντιδραστική αριστερά- για την οποία δεν νομιμοποιείται οποιαδήποτε θέση στα εκπαιδευτικά εάν δεν συνοδεύεται απο περγαμηνές αγωνιστικότητας και δεν έχει αναφορές στην ρητορική τους τρόπους δράσης και πολιτική σκέψη των συντελεστών της εξέγερσης.
Απεχθάνομαι τις ηρωοποιήσεις τόσο γενικότερα όσο και ειδικότερα όταν μάλιστα αφορούν συλλήβδην το σύνολό μιας γενιάς ή αντικατοπτρίζουν τις συλλογικές ενοχές των υπολοίπων για την παραδειγματική τους απραξία ή συμπόρευσή τους κατα την διάρκεια της ανωμαλίας.
Οι πολιτικές πλατφόρμες του συνθήματος έχουν ηττηθεί ηθικά και πολιτικά και πρέπει να διαχωρίζονται απο την σταθερά παρούσα σε μεγάλο μέρος της κάθε νεολαίας διαχρονικά διάθεση για δικαιοσύνη και ανιδιοτελή στράτευση σε αγώνες για ανώτερους σκοπούς που είναι η μήτρα άλλοτε εξαιρετικών στιγμών της ιστορίας όπως το Πολυτεχνείο και άλλοτε σκοτεινών όπως η νεολαία του Τρίτου Ράιχ.
Καταλήγοντας, είμαι ανοιχτός σε μια διαφορετική ανάγνωση του Πολυτεχνείου αλλά αρνούμαι να το χρησιμοποιήσω για την καταγραφή αυτών που επείγουν να γίνουν και του τρόπου που πρέπει να επιδιωχθούν σήμερα, ακριβώς για τον λόγο του ότι μόνο ώς πηγή σύγχυσης και αφορμή αναζήτησης κατασκευασμένων εγκλημάτων καθοσιόσεως απο παρωπιδοφόρους μπορεί να λειτουργήσει κάτι τέτοιο.
Ωραίο και ζουμερό άρθρο.
Συμφωνώ ότι το ψωμί -δόξα τω Θεώ- το έχουμε στις μέρες μας. Το χορτάσαμε και τρέχουμε στα gym να το κάψουμε.
Και στα σχετικά με την παιδεία συμφωνώ -ίσως εγώ να τα διατύπωνα διαφορετικά, αλλά δεν έχει και τόση σημασία.
Το θέμα της ελευθερίας καίει. Τι εννοούμε σαν ελευθερία, ποιον θεωρούμε ελεύθερο άνθρωπο και γιατί η ελευθερία του άλλου να περιορίζει την δική μου ελευθερία. Η σχέση ελευθερίας και ασφάλειας <= Άλλο κρίσιμο θέμα.
Και χρειάζεται συζήτηση και καλή διάθεση από όλες τις πλευρές και προπάντων όχι δαιμονοποίηση της άλλης άποψης.