Πριν από λίγο καιρό 12 επιφανείς Έλληνες καθηγητές απέστειλαν επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, και αρμόδιους υπουργούς με επικρίσεις κατά του προέδρου του ΕΣΕΤ κ. Δημήτρη Νανόπουλου. Στην επιστολή αναφέρθηκε η Ελευθεροτυπία και ο Θ. Οικονομόπουλος της Καθημερινής. Ολόκληρη η επιστολή και η απάντηση του κ. Νανόπουλου δημοσιεύονται εδώ με άδειά τους:
——————————————-
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
Αφορμή για την επιστολή μας αυτή είναι η συνημμένη ολοσέλιδη διαφήμιση αυτοκινήτων με φωτογραφία του κυρίου Δημήτρη Νανόπουλου, που κυκλοφόρησε σε πολλές εφημερίδες της Κυριακής 22 Απριλίου 2007.
Πιστεύουμε, οτι η συμμετοχή σε τέτοιες διαφημίσεις καταναλωτικών αγαθών είναι από μόνη της πράξη ασυμβίβαστη προς το λειτούργημα του ακαδημαϊκού δασκάλου, αφού αντί να προβάλλει στη νέα γενιά το πρότυπο του σεμνού και ανιδιοτελούς εκπαιδευτικού και ερευνητή, του εραστή της μάθησης και του αφοσιωμένου λάτρη και μεταδότη της επιστημονικής αλήθειας, προβάλλει μάλλον αυτό του αστέρα των μέσων επικοινωνίας και της κατανάλωσης.
Φυσικά, η όλη υπόθεση θα ήταν θέμα προσωπικό, αν ο εν λόγω συνάδελφος δεν εκπροσωπούσε εθνικούς θεσμούς, τους οποίους οφείλει να τιμά, να σέβεται και να προστατεύει πρώτος αυτός με το παράδειγμά του. Ο ακαδημαϊκός κύριος Νανόπουλος είναι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ), με σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και το συντονισμό της εθνικής ερευνητικής πολιτικής, είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (CERN), είναι Εθνικός Αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο του CERN και ακόμα πρόεδρος του υπό ίδρυση (;) Κέντρου Κοσμολογίας και Σωματιδιακής Φυσικής. Ως εκ τούτου, οι πράξεις και οι αποφάσεις του γίνονται γνωστές και εκτός των συνόρων και επηρρεάζουν την εικόνα της χώρας μας διεθνώς.
Οφείλει επομένως να μην ανέχεται, για την καλύτερη και μόνο εξυπηρέτηση μιας διαφήμισης, να γράφονται γι’ αυτόν σχόλια, όπως οτι «είναι ανάμεσα στους τέσσερις μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών». Γνωρίζει πολύ καλά, οτι τέτοια σχόλια αγγίζουν τα όρια του γελοίου, οτι προσβάλλουν προκλητικά τη νοημοσύνη μας και διασύρουν την ελληνική επιστημονική κοινότητα. Είναι ομολογουμένως σημαντική επιτυχία ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός αναφορών στις εργασίες του. Γνωρίζει όμως και ο ίδιος πολύ καλά, οτι για τη διεκδίκηση πραγματικά σημαίνουσας ακαδημαϊκής θέσης σε κορυφαία ιδρύματα του κόσμου ή σημαντικής διεθνούς επιστημονικής διάκρισης, το κριτήριο δεν είναι ο αριθμός των αναφορών, αλλά η πραγματική συνεισφορά στην επιστημονική γνώση, όπως αυτή εκφράζεται από την εκτίμηση των συναδέλφων του, και μάλιστα των διαπρεπέστερων από αυτούς. Ο κύριος Νανόπουλος θα έπρεπε πρώτος, λόγω της θέσεώς του, να τα εξηγεί όλα αυτά στο ευρύ κοινό με σκοπό τη σωστή του διαπαιδαγώγηση, και όχι να συνεργεί επανειλημμένα στη δημιουργία παραπλανητικών εντυπώσεων από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Αλλο πρόσφατο δείγμα αντιδεοντολογικής πρακτικής είναι η πρόταση προς το ΕΣΕΤ, του οποίου ο κύριος Νανόπουλος προϊσταται, ίδρυσης Κέντρου Κοσμολογίας και Σωματιδιακής Φυσικής με πρόεδρο τον κύριο Νανόπουλο. Το ασυμβίβαστο στην υπόθεση αυτή είναι προφανές. Αντί να φροντίσει να θεσπίσει και να εφαρμόσει πρώτος αυτός υγιείς, διαφανείς και μόνιμους κανόνες πρόσκλησης για υποβολή προτάσεων και αξιολόγησης, προτίμησε να ακολουθήσει μιαν απολύτως αντιδεοντολογική, κατά τη γνώμη μας, πρακτική. Δεν μπορούμε επομένως να ερμηνεύσουμε αυτή τη πράξη παρά ως ενδεικτική μιας άλλης αντίληψης, που θεωρεί τις δημόσιες θέσεις προνόμιο και όχι πηγή ευθύνης προς το κοινωνικό σύνολο.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε, πιστεύουμε οτι η αναβάθμιση της παιδείας και της έρευνας στη χώρα μας είναι επιτακτική ανάγκη, που δεν θα γίνει με διαφημίσεις, μεθοδεύσεις και υπερβολές. Χρειάζεται αντίθετα, συστηματική, ανιδιοτελής, συλλογική προσπάθεια σε βάθος χρόνου, με σεβασμό σε αδιάβλητους θεσμούς και προσήλωση σε υψηλά ιδεώδη. Με την αποστολή, εν τέλει, των σωστών μηνυμάτων στη νέα γενιά. Πιστεύουμε επίσης, ως εν ενεργεία έλληνες επιστήμονες, οτι η σιωπή μας σε ένα τόσο σημαντικό θέμα θα ήταν πράξη ανεύθυνη. Σας απευθύνουμε, λοιπόν, αυτή την επιστολή με την ελπίδα οτι θα συμβάλλετε και εσείς, στο βαθμό που σας αναλογεί, στην θέσπιση και θωράκιση υγειών ακαδημαϊκών θεσμών και πρακτικών στη χώρα μας.
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνηση επιθυμείτε.
Με τιμή
Σάββας Δημόπουλος (Διδάκτωρ Παν/μίου Chicago, καθηγητής φυσικής Παν/μίου Stanford, California)
Ιωάννης Ηλιόπουλος (Doctorat d’Etat, Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Γαλλίας)
Ηλίας Κυρίτσης (Διδάκτωρ Τεχνολογικού Ινστιτούτου Καλιφόρνιας, καθηγητής φυσικής Παν/μίου Κρήτης)
Παναγιώτης Λαμπρόπουλος (Διδάκτωρ Παν/μίου Michigan, ομότιμος καθηγητής φυσικής Παν/μίου Κρήτης)
Κωνσταντίνος Μπαχάς (Διδάκτωρ Παν/μίου Princeton, Διευθυντής Ερευνών στο CNRS/Ecole Normale Superieure, Paris)
Αλέξιος Πολυχρονάκος (Διδάκτωρ Τεχνολογικού Ινστιτούτου Καλιφόρνιας, καθηγητής φυσικής CCNY, New York)
Κωνσταντίνος Σκενδέρης (Διδάκτωρ SUNY, Stony-Brook, New York, Αν. Καθηγητής Παν/μίου Amsterdam)
Νικόλαος Σούρλας (Doctorat d’ Etat, Διευθυντής Ερευνών CNRS/Ecole Normale Superieure, Paris)
Κων/νος Συνολάκης (Διδάκτωρ Τεχνολογικού Ινστιτούτου Καλιφόρνιας, Διευθυντής Ερευνητικού Κέντρου Τσουνάμι, USC, Los Angeles)
Θεόδωρος Τομαράς (Διδάκτωρ Παν/μίου Harvard, καθηγητής φυσικής Παν/μίου Κρήτης)
Δημήτριος Χριστοδούλου (Διδάκτωρ Παν/μίου Princeton, Καθηγητής Mαθηματικών και Φυσικής στο ΕΤΗ-Zurich, Switzerland)
Κατάλογος αποδεκτών:
Αξιότιμος Κύριος Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Κοινοποίηση:
Αξιότιμος Κύριος Κωνσταντίνος Καραμανλής, Πρωθυπουργός της Ελλάδας,
Αξιότιμος Κύριος Δημήτριος Σιούφας, Υπουργός Ανάπτυξης,
Αξιότιμη Κυρία Μαριέττα Γιαννάκου, Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Αξιότιμος Κύριος Ιωάννης Τσουκαλάς, Γενικός Γραμματέας Ερευνας και Τεχνολογίας,
Αξιότιμος Κύριος Σπυρίδων Ταλιαδούρος, Υφυπουργός Παιδείας
Αξιότιμος Κύριος Δημήτριος Νανόπουλος, Ακαδημαϊκός, Πρόεδρος Ε.Σ.Ε.Τ.
Κύριος Γεώργιος Ευαγγελόπουλος, Προεδρία της Δημοκρατίας
——————————————-
Και η απάντηση του κ. Νανόπουλου σε PDF:
Greek University Reform Forum 
Δικά μου σχόλια:
Επειδή πιστεύω ότι η κακοδαιμονία μας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απροθυμία δημόσιας κριτικής (το «δε βαριέσαι»), επικροτώ την πρωτοβουλία των 12. Πρέπει μάλιστα να είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί προς τους υψηλά ιστάμενους και διακεκριμένους.
Επί της ουσίας, συμφωνώ με τους 12, όχι τόσο για την επιλογή του κ. Νανόπουλου να διαφημίσει ένα καταναλωτικό προϊόν (όντως είναι ασυνήθιστο για επιστήμονες, αλλά τέλος πάντων, αφού οι αθλητές το κάνουν, οι καλλιτέχνες το κάνουν, γιατί όχι και οι επιστήμονες). Το πρόβλημα βρίσκεται στη φράση «συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους τέσσερις μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών». Τέτοια πράγματα, ακόμα κι αν είναι αλήθεια, δε λέγονται. Ύστερα, μεταξύ του «4ος πιό αναφερόμενος θεωρητικός φυσικός υψηλών ενεργειών», που είναι ορθό, και του «ανάμεσα στους τέσσερις μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών» η απόσταση είναι τεράστια! Προφανώς υπερέβαλε η διαφημιστική εταιρεία και όφειλε ο κ. Νανόπουλος να τους διορθώσει.
Κατά τη γνώμη μου η δεύτερη καταγγελία σύμφωνα με την οποία ως πρόεδρος του ΕΣΕΤ ενέκρινε την ίδρυση ερευνητικού κέντρου με τον ίδιο επικεφαλής είναι ακόμη πιό σοβαρό παράπτωμα από την έπαρση. Πρόκειται για ξεκάθαρη σύγκρουση συμφερόντων. Δεν απάντησε σε αυτό.
Στην αρχή της θητείας του στο ΕΣΕΤ ο κ. Νανόπουλος είχε δηλώσει στην Καθημερινή «όλοι κρινόμεθα». Αλλά τώρα που ασκήθηκε κριτική στον ίδιο για τις πράξεις του, κάθε άλλο παρά την καλωσόρισε. Ελπίζω η χρήση εισαγωγικών γύρω από τη λέξη «επιστήμονες» να έγινε από παραδρομή. Από ό,τι ξέρω, ορισμένοι τουλάχιστον από τους υπογράφοντες την επιστολή είναι όχι απλώς επιστήμονες αλλά κορυφαίοι επιστήμονες. Ξέρετε ότι είμαι θιασώτης των αναφορών και του h index, αλλά δεν ισχυρίστηκε ποτέ κανείς ότι αυτός με τον υψηλότερο h index έχει πάντα δίκιο.
Κριτική δεν σημαίνει απόρριψη ή κήρυξη πολέμου και δεν είναι πάντα αποτέλεσμα φθόνου. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι κάνουμε λάθη, τα υποδεικνύουμε, τα αναγνωρίζουμε και προχωρούμε. Ο κ. Νανόπουλος έχει αδιαμφισβήτητα επιτεύγματα που μας κάνουν υπερήφανους. Οι περισσότερες διαπιστώσεις του για τα ελληνικά πανεπιστήμια με βρίσκουν σύμφωνο και διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον τις συνεντεύξεις του. Μπορεί να προσφέρει πολλά στη χώρα. Αλλά, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες πανεπιστημιακοί τους οποίους συχνά καταγγέλλει, πρέπει και αυτός να αποδέχεται καλόπιστα την κριτική.
Ελεος ρε παιδιά ΕΛΕΟΣ.
Πωπω, η σελίδα 5 [στο pdf] πάντως που κάνει τη σύγκριση μεταξύ αντικειμενικών κριτηρίων (πχ index h) είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Έχει σε σύνολο πιο πολύ ψωμί απ’όσο όλοι οι άλλοι μαζί!
Πραγματικά η μόνη έντονη παραφωνία ήταν τα εισαγωγικά στους επιστήμονες. Δεν χρειαζόταν.
Ας ελπίσουμε ότι θα καταλαγιάσει γρήγορα αυτή η παρεξήγηση.
Axel, σε ποιόν απευθύνεται η έκκληση για έλεος;
Κωνσταντίνε, δεν πρόσεξες καλά. Γιατί ο κ. Νανόπουλος δίνει στοιχεία μόνο για 8 από τους 12; Γιατί παραλείπει τον κ. Δημόπουλο του Stanford που έχει γύρω στις 13000 αναφορές; Τον κ. Λαμπρόπουλο με h=40; Τον κ. Χριστοδούλου που πέρυσι τιμήθηκε με το βραβείο Μποδοσάκη;
Μήπως όλη αυτή η ιστορία γίνεται επειδή υπάρχει κάτι με αυτό το ερευνητικό κέντρο το οποίο αναφέρεται και εμείς δεν το γνωρίζουμε; Για να φτάσουν σε σημείο να απευθυνθούν στον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πάει να πει ίσως ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα από πίσω.
Κάτι είναι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας…
Δεν θα με ενοχλούσε η απάντηση Νανόπουλου αν δεν είχε τις «παραλείψεις» που εντόπισε ο Θέμης.
Κάτι είναι πολύ σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας…
Να πω και κάτι για τις αναφορές μιά και τις χρησιμοποιώ πολύ. Τα αντικειμενικά μέτρα όπως οι αναφορές και ο h index είναι πολύ χρήσιμα σε μιά χώρα που μαστίζεται από αναξιοκρατία όπως η Ελλάδα. Σε ένα αξιοκρατικό ακαδημαϊκό σύστημα, όπως της Αμερικής, έχουν πολύ μικρότερη σημασία. Δηλαδή, για να πάρεις tenure, να προαχθείς, να πάρεις βραβεία, να εκλεγείς στο National Academy of Science, ή να πάρεις το βραβείο Νόμπελ, κανείς δεν θα μετρήσει πόσες αναφορές έχεις. Όπως λένε και οι 12, αυτό που μετράει είναι η ΠΟΙΟΤΙΚΗ κρίση των συναδέλφων σου, όπως αυτή εκφράζεται συνήθως σε συστατικές επιστολές. Εξάλλου αν δείτε τη λίστα με τους κορυφαίους Χημικούς, θα δείτε Νομπελίστες με h-index από 132 μέχρι και 13. Δηλαδή, αυτά τα νούμερα είναι χρήσιμα και συσχετίζονται με την ποιότητα, αλλά δεν είναι η απόλυτη αλήθεια. Να μην το ξεχνάμε αυτό.
«Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε, πιστεύουμε οτι η αναβάθμιση της παιδείας και της έρευνας στη χώρα μας είναι επιτακτική ανάγκη, που δεν θα γίνει με διαφημίσεις, μεθοδεύσεις και υπερβολές. Χρειάζεται αντίθετα, συστηματική, ανιδιοτελής, συλλογική προσπάθεια σε βάθος χρόνου, με σεβασμό σε αδιάβλητους θεσμούς και προσήλωση σε υψηλά ιδεώδη.»
…και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα!
Newton, Einstein, Maxwell, Nanopoulos.
Θα περίμενε κανείς με την ευκαιρία να αποκηρύξει αυτή τη δημοσιογραφική/διαφημιστική υπερβολή ο Νανόπουλος αλλά μάλλον το πιστεύει και ο ίδιος ότι είναι κάτι μεταξύ Feynman και Heisenberg (to say the least). Είναι τέταρτος σε αναφορές, ζηλευτό επίτευγμα, με γεια του με χαρά του αλλά μέχρι εκεί, ας ξεκαβαλήσει.
Κουτοπόνηρη και η απάντηση του. Δεν λέει τίποτα για τον Δημόπουλο ,όπως επισημαίνει και ο Θέμης, που πήρε το βραβείο Sakurai το 2006 και έχει 20000 αναφορές στο Spires-Hep. Ο δε Ηλιόπουλος είναι το I του μηχανισμού GIM και έχει πάρει και αυτός το ίδιο βραβείο (Sakurai). Σε παλαιότερη συνεντευξή μάλιστα ο Νανόπουλος είχε χαρακτηρίσει τον Ηλιόπουλο λαμπρό επιστήμονα ενώ τώρα έγινε απλώς «επιστήμονας». Και οι υπόλοιποι είναι άξιοι φυσικοί νομίζω (π.χ ο Λαμπρόπουλος έχει σημαντικό έργο στην κβαντική οπτική) και τα εισαγωγικά τους αδικούν. Επί της ουσίας επίσης δεν απαντά ο Νανόπουλος, δηλαδή όποτε του γίνεται κριτική θα μας πετάει στη μούρη τις αναφορές του για να το βουλώνουμε?
Bottom line, καλά τα λένε οι 12 και ο Λαζαρίδης.
Υ.Γ. Τι αυτοκίνητο διαφήμιζε, ξέρει κανείς?
mpnke kaveis stov kopo va koitaksei tov DN sto
WOS ? molis eriksa mia matia (nanopoulos dv)
kai, eav dev to exw xasei evtelws, oute me sfaires
dev bgazei o megalos 30+ xiliades citations.
H syvdromn mou sto WOS kalyptei ’94-date kai
se auto to xroviko diastnma movo 189 xartia tou DN
exouv givei cited (bebaia me toso ogko
dnmosieusewv dev dyvamai va asxoln0w me to posa
apo auta eivai self-citations). Eva grngoro
klikarisma stis 4 selides tou WOS eida oti sole
author publications (pou exouv givei cited ’94-date) exei va kavei apo to ’89 peripou.
Mporei o Proedros tns Dnmokratias va 0ambw0nke
apo ta voumera pou apovemouv stov DN oi data-miners tou arXiv alla mn trella0oume
kiolas…paw stoixnma oti oi ari0moi citations
twv fusikwv (hep, gr, qm, etc.) pou bgaivouv
apo to web-based systnma eivai evtelws axrnstoi.
Όχι, δεν είναι άχρηστοι. Τα νούμερα του ΔΝ στο WoS είναι 445 hits, h=76, και συνολικές αναφορές 23,195. Αλλά το Google Scholar π.χ. ή το HEP βγάζουν περισσότερα γιατί περιλαμβάνουν και το Arxiv.org (τα preprints).
@chris: Lexus
Εγώ πάντως εάν ήμουν καθηγητής και μάλιστα του κύρους του κ. Νανόπουλου, θα ντρεπόμουν να βγω να διαφημίσω ένα αυτοκίνητο. Λες και ο κ. Νανόπουλος έχει ανάγκη τα λεφτά της διαφήμισης. Γνώμη μου είναι πως με την διαφήμιση αυτή ουσιαστικά υποτιμά το κύρος του.
Εγώ συμφωνώ απολύτως με την άποψη των 12 και η αλλαζονεία που διαφαίνεται στην επιστολή που έστειλε ο κ. Νανόπουλος με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Ουσιαστικά απαντά σε αυτήν την κατηγορία προσπαθώντας να υποβαθμίσει το κύρος των επιστημόνων που την διατύπωσαν. Με τον τρόπο αυτό όμως αποφεύγει την ουσία και δεν αποκρίνεται στα πραγματικά ερωτήματα. Κρίμα, διότι περίμενα κάτι καλύτερο από τον κ. Νανόπουλο.
Εγώ πάντα πίστευα ότι ένας επιστήμονας δεν θα πρέπει να έχει και πολλές σχέσεις με υλικά αγαθά. Κι αυτό διότι ασχολείται με την γνώση, με επιστημονικές θεωρίες και επιτυγχάνει πνευματικά επιτεύγματα. Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με καταναλωτικά αγαθά.
Ο κ. Νανόπουλος με έχει απογοητεύσει πλήρως γιατί αφενός συμμετείχε σε αυτήν την διαφήμιση και αφετέρου διότι έχει υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, όπως φαίνεται και από την επιστολή του. Το να καβαλάει κάποιος επιστήμονας το καλάμι είναι μεγάλο σφάλμα κατά την γνώμη μου.
Μεταξύ μας ο κ. Νανόπουλος μπορεί να καθορίσει μόνος του τι θα διαφημίσει και τι όχι. Μεγάλο παιδί είναι. Αν ο ίδιος ήθελε να προβάλλει ένα απορρυπαντικό ή προφυλακτικά νομίζω είναι ελεύθερος να το καθορίσει, όπως μπορεί ο κάθε ιδιώτης, απ’τον επαγγελματία τεννίστα μέχρι τον αγνωστίδη κομπάρσο.
Σίγουρα εμείς έχουμε απ’την άλλη το δικαίωμα κρίνουμε και να μην το θεωρούμε «πρέπον», αλλά εφόσον δεν παραβίασε κάποιο κανόνα χρησιμοποιώντας την δημόσια του θέση (πχ αν στο σποτάκι δείχνει Διευθυντής ΕΣΕΤ) για να προβάλλει το προϊόν.
Δεν θέλω να κατεβάσω ακόμα περισσότερο το επίπεδο, ήδη το παραπάνω «μαλλιοτράβηγμα» μεταξύ της crème de la crème της επιστημονικής μας κοινότητας το έκανε αρκετά. Παρ’όλα αυτά χαίρομαι που ο Θέμης το έφερε στην επιφάνεια γιατί δείχνει και την άλλη πλευρά του νομίσματος της άκρατης «αντικειμενοποίησης» των κριτηρίων επιστημονικής δεινότητας.
Δεν θα ήθελα να φτάσουμε κάποτε σ’ένα σημείο που ο επιστήμονας που τον έχει μεγάλο (τον δείκτη h) να περνάει τη γνώμη του με το έτσι θέλω σ’αυτόν που τον έχει μικρότερο. Η συγκριτική προβολή των επιστημόνων στην απάντηση του κ. Νανόπουλου πάνω-κάτω αυτό δείχνει, και η Θεωρητική Φυσική είναι ένα απ’τα αντικείμενα που βγάζει υψηλούς δείκτες h. Δε συγκρίνονται μεταξύ τους εύκολα οι διάφορες επιστήμες, κάτι που παρατήρησε ο ίδιος ο Hirsch στην εργασία του.
Νομίζω οι συγκρίσεις των δημοσιεύσεων και του index h μ’αυτόν τον τρόπο θυμίζει περισσότερο ομάδα μπάσκετ στα ντους των αποδυτηρίων που μετράει τον… ανδρισμό της!
Να με συμπαθάτε για τα κυνικά σχόλια, αλλά έτσι το βλέπω.
Μου κοινοποίησαν φίλοι την περασμένη εβδομάδα τις δύο επιστολές. Ενοχλήθηκα ιδιαίτερα από τα εισαγωγικά του Νανόπουλου, όπως και από την επίκληση της ανιδιοτέλειας από τους 12 (αφήστε αυτή την παρλαπίπα του Ν πώς ό,τι έκανε στο εξωτερικό ήταν για το μεγαλείο της Ελλάδας). Ας κάνει ό,τι κάνει όποιος θέλει και το αγαθόν των προθέσεων ας το κρίνουν άλλοι.
Διαφωνώ με την επιστολή προς τον Πρόεδρο των 12. Το πιο αποτελεσματικό θα ήταν να τον ξεφωνήσουν στην κοινότητα. Έφαγα μερικές ώρες το Σαββατοκύριακο στο Sipes-HEP (τη βάση που επικαλείται ο Ν.). Ημιτελής ή έρευνά μου (δεν έχω βρει τρόπο για sorting με citations και μου παίρνει κάμποση ώρα), μοιράζομαι τα πρώτα στοιχεία για την πλάκα της υπόθεσης.
1. Βρήκα 16 φυσικούς (σύγχρονους) με αναφορές περισσότερες από αυτές του Ν (π.χ., Witten 79.000!).
2. Ο Ν είναι coauthor σε άρθρο με 1074 αναφορές (η καλύτερή του επίδοση). Ο Δημόπουλος έχει τρία άρθρα με μεγαλύτερο αριθμό αναφορών. Οι Δημόπουλος, Ιλιόπουλος (και Αντωνιάδης – εκτός των 12) έχουν άρθρα στη λίστα με τα top 50 cited papers of all times (Δημόπουλος 2) – ο Ν δεν είναι μέσα.
3. Ο Ν έχει τεράστιο ποσοστό άρθρων coauthored με τον (πιθανότατα supervisor του στο CERN) John Ellis. Η συνεργασία άρχισε από τη δεκαετία του 70 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ο Ellis βέβαια έχει μεγαλύτερο αριθμό αναφορών από τον Ν.
4. Οι Ν και Ellis έχουν μέσο αριθμό αναφορών 68 και 63 ανά paper. Ο Δημόπουλος κάπου 160, ο Weinberg (επίσης ψηλότερα από τον Ν) και ο Witten κάπου 280. Αυτό εξηγεί γιατί ο ένας παίρνει Nobel και ο άλλος είναι στις κοσμικές στήλες με την οδοντίατρο Χριστίνα.
5. Η ποιότητα (βλ αριθμό αναφορών) και ο αριθμός των δημοσιεύσεων του Ν μετά τη μετακόμισή του στο Texas έχει πέσει.
6. Άρθρα του Ν με ένα (τον ίδιο) ή δύο συγγραφείς έχουν το πολύ μερικές δεκάδες αναφορές (πρβλ. Weinberg είναι μόνος συγγραφέας στο δεύτερο most cited paper of all times).
7. O Einstein έχει κάπου 1400 αναφορές και ο Fermi 1300.
Υπόσχομαι να επανέλθω μετά κάποια καλύτερη επεξεργασία.
Δεν θα ήθελα να φτάσουμε κάποτε σ’ένα σημείο που ο επιστήμονας που τον έχει μεγάλο (τον δείκτη h) να περνάει τη γνώμη του με το έτσι θέλω σ’αυτόν που τον έχει μικρότερο.
Ενδιαφέρον μήνυμα, ειδικά προς όλους εκείνους σε τούτο το φόρουμ που δογματικά έχουν αναγάγει την αξιολόγηση ανθρώπινων χαρακτήρων και προσωπικοτήτων σε έναν και μόνο αριθμό. Thanks for saying it!
Χεχε, σωστά. Αλλά εξίσου προσοχή και στην κατηγορία επιστημόνων που βρίσκονται στο άλλο άκρο. Τους φαφλατάδες!! ;)
(αυτούς που δε δέχονται καμίας μορφής αντικειμενική σύγκριση και εικάζονται διάφορα θολά κριτήρια για ν’αποδείξουν την υπεροχή τους)
Symfwvw apolyta me tov k. Kokkivo. To diko mou psaksimo
sto WoS deixvei oti movo 189 xartia tou DN exouv givei
cited kata tnv periodo 1994-date. Optika (dnl. xovtrika)
upologisa meso oro peripou 45-50 citations ava ar0ro
pou exei givei cited se autnv tnv periodo. X0es brady
pou trexave oi kwdikes kai dev eixa tipote allo va kavw
ekava evav deigmatolnptiko elegxo twv citations tou
gigavta: ta 189 xartia gemizouv 4 selides sto WoS…se
ka0e selida xtypnsa sta tyfla se eva cited xarti kai
koitaksa ta citations tou leptomerws (to dialegmevo
xarti eixa apofasisei oti prepei va exei pavw apo 45
citations opote av n tyfla mou epese se xarti me
ligoteres tote ksavariksa to zari). Dnladn epsaksa
leptomerws 4 xartia stnv periodo 1994-date me citations
to ka0eva gyrw stis 60-80. Diapistwsa ta eksns:
a) kai ta 4 xartia ntav multi-author me tov megalo
va emfavizetai ws 3os, 4os, k.l.p. stn seira emfavisews.
b) gyrw sta misa citations se 3 apo ta 4 xartia pou
koitaksa ntav apo xartia dnmosieumeva apo tous
co-authors tou xartiou upo avalysn xwris tnv symmetoxn
tou DN.Sto 4o xarti pou koitaksa to pososto tetoiou
eidous citations ntav xamnlotero ~10%.
g) kai sta 4 xartia pou koitaksa brnka gyrw sto 15%
outright self-citations.
Ti snmaivouv ola auta ? Evas 0eos kserei.
Για ποιο λόγο ονομάζουμε «χαρτιά» τις δημοσιευμένες εργασίες;
Ααααα. Ωραίο πράγμα να ξεκινάει κανείς τη μέρα με φραπεδάκι και «κουτσομπολιό» διακεκριμένων … :=)
Με την ευκαιρία έψαξα λίγο και το θέμα της απόρριψης του κ. Νανόπουλου από το Φυσικό Αθηνών. Η ερμηνεία της απόφασης εκείνης ήταν ότι μετριότητες μπλόκαραν άξιο επιστήμονα από το να επιστρέψει στη χώρα. Χωρίς αμφιβολία, αυτό συμβαίνει συχνά. Αλλά κοιτάξτε εδώ. Οι εκλέκτορες που ψήφισαν εναντίον του είναι:
Νίκος Αντωνίου, Ανδρέας Κοντογούρης, Χρήστος Κτορίδης, Απόστολος Παναγιώτου, Κωνσταντίνος Παπανικόλας και Ανδρέας Πολύδωρος
Σε άλλο ποστ θα δείτε ότι ο Πολύδωρος είναι ένας από τους highly cited researchers της ISI στην Πληροφορική. Κάθε άλλο παρά μετριότητα δηλαδή. Επίσης καλά λόγια έχω ακούσει για τον Παπανικόλα (που στήνει αυτήν την εποχή το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Κύπρου). Επομένως, η παραπάνω ερμηνεία για «μετριότητες» ίσως να μην είναι 100% ορθή.
Γενικά καλό θα ήταν να αποφεύγουμε απλουστευμένες θεωρήσεις για τους επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ορισμένοι διακεκριμένοι από το εξωτερικό επιστρέφουν στην Ελλάδα και συμπεριφέρονται σαν «Ελληνάρες». Στο εξωτερικό που δεν τους παίρνει είναι τύπος και υπογραμμός αλλά στην Ελλάδα ξεσαλώνουν. Αντί να προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα, είτε επαναπαύονται στις δάφνες τους και «αράζουν» είτε εξαργυρώνουν τις περγαμηνές τους προς ίδιον όφελος.
@Ravenous. papers -> χαρτιά (κακή μετάφραση)
Ενδιαφέρον το επόμενο:
«Γενικά καλό θα ήταν να αποφεύγουμε απλουστευμένες θεωρήσεις για τους επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.»
από κάποιον που μερικούς μήνες πριν ευχόταν (λες και αυτό θα ήταν η πανάκεια):
«Θα πάρουμε τους 10 καλύτερους επιστήμονες από το εξωτερικό και θα τους αναθέσουμε να μελετήσουν και να σχεδιάσουν εκ του μηδενός το πανεπιστημιακό μας σύστημα. Οι προτάσεις τους θα τεθούν σε ανοιχτό δημόσιο διάλογο. Δεσμευόμαστε να ακολουθήσουμε τις συστάσεις που θα προκύψουν από αυτήν τη διαδικασία.»
@Κ.Μιχ. (Αλλά εξίσου προσοχή και στην κατηγορία επιστημόνων που βρίσκονται στο άλλο άκρο. Τους φαφλατάδες!!) – προφανώς, αν και νομίζω πως αυτοί είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι για όποιον θέλει να τους δει! :-)
ufo, με κολακεύει η προσοχή που δίνεις σε αυτά που γράφω!
Εμμένω και στα δύο αποσπάσματα. Δεν βλέπω αντίφαση. Οι επιστήμονες του εξωτερικού είναι σπουδαίο δυναμικό για την Ελλάδα. Απλώς λέω ας μην τους εξιδανικεύουμε.
Και για το άλλο σου σχόλιο, ποτέ δεν είπα ότι ο h index είναι η απόλυτη αλήθεια. Κάπου έγραψα π.χ. ότι το ήθος δεν μετριέται με τέτοια νούμερα. Έγραψα ολόκληρο κατεβατό για τα caveats του h index.
Για την απόρριψη του κ. Νανόπουλου από το Φυσικό Αθηνών, έχει ακουστεί ότι ήθελε να διατηρήσει και τη θέση του στο Texas A&M, και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν το δέχτηκε η επιτροπή που προαναφέρθηκε. Δεν ξέρω όμως αν όντως είναι αλήθεια ή «ράδιο αρβύλα» αυτό το γεγονός. Δεν έχω διαβάσει κάπου τον επίσημο λόγο για τον οποίο απερρίφθη η μετάκλησή του.
@Θέμη: το κατάλαβα, απλά το τόνισα διότι και εμένα δεν μου πολυάρεσε η μετάφραση.
Παρένθεση στο σχόλιο 4 του Πάνου Κόκκινου: όχι, η εξήγηση γιατί ο ένας παίρνει Νόμπελ και ο άλλος δεν παίρνει έχει να κάνει με την επαλήθευση ή μη της θεωρητικής συνεισφοράς σου από το πείραμα. Ο Weinberg (ο οποίος είναι κορυφαίο παράδειγμα ανάμεσα στους Νομπελίστες, πάντως) βραβεύθηκε ανάμεσα στα άλλα για το Glashow-Weinberg-Salam model που σήμερα αποκαλείται επίσης Standard Model. Το οποίο είναι το πιο επακριβώς επαληθευμένο μοντέλο στην ιστορία της Φυσικής. Ο Νανόπουλος, όπως και ο Witten, δραστηριοποιούνται σε πεδία πολύ μακριά από την πειραματική επαλήθευση, και άρα είναι έξω (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) από το παιχνίδι του Νόμπελ. Ο Δημόπουλος θα το πάρει περπατώντας αν ανακαλυφθούν οι Large Extra Dimensions στο LHC.
Σχετικά με την πολύ διασκεδαστική αυτή επιστολή και την ακόμα διασκεδαστικότερη διαφήμιση (που θα φροντίσω να κυκλοφορήσει στους σχετικούς κύκλους της δυτικής ακτής, εδώ) να προσθέσω οτι είναι λίγο αστείο να συγκρίνουμε τους θεωρητικούς φυσικούς με τη λογική «ποιός τον έχει μεγαλύτερο», είτε το μέτρο του «μεγαλύτερο» είναι οι αναφορές, είτε ο δείκτης h. Κάθε δείκτης είναι ενδεικτικός της εμβέλειας που έχει ο συγκεκριμένος επιστήμονας στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία. Επίσης ας μη ξεχνάμε οτι η καταμέτρηση αναφορών είναι σχετικά φρέσκο σπορ.
Τώρα, προφανώς, ο Νανόπουλος δεν είναι ένας από τους τέσσερις σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών. Μια τέτοια δήλωση είναι ένδειξη αμετροέπειας (καθώς στο άκουσμά της θα τρίζουν τα κόκκαλα πολλών σκελετών ανα την υφήλιο) και μάλλον την έκαναν οι διαφημιστές και όχι ο ίδιος. Δεν είναι καν στους τέσσερις εν ζωή σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς. Πιθανότατα δεν θα είναι καν στους εκατό σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς του 20ου αιώνα (ή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα). Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος σ’αυτό. Η ιστορία θα δείξει.
Αυτό που θα ήθελε να ισχυριστεί ο Νανόπουλος (και που το κάνει εμμέσως) είναι οτι είναι ο σημαντικότερος Έλληνας θεωρητικός φυσικός. Όπως έδειξε και ο Π.Κόκκινος, αυτό εξαρτάται από το πώς μετράς. Οι Ηλιόπουλος (GIM mechanism, Fayet-Iliopoulos susy breaking etc.), Δημόπουλος (Large Extra Dimensions), Χριστοδούλου (naked singularities) και Μπάχας είναι πολύ βαριά ονόματα στη διεθνή σκηνή, πάντως. Η σύκριση που κάνει με τους νεώτερους που συνυπογράφουν (Κυρίτσης, Σκεντέρης) είναι βέβαια άδικη (και σε βάθος χρόνου πιθανόν να χάσει και από τους δύο, με τα δικά του σταθμά).
Θα ήθελα να σημειώσω πάντως οτι, όπως γράφουν στην επιστολή τους οι 12, το θέμα θα ήταν προσωπικό αν ο Νανόπουλος δεν διατηρούσε τόσες θέσεις κλειδιά στην ελληνική σκηνή της θεωρητικής φυσικής, θέσεις τις οποίες φαίνεται να διαχειρίζεται προσωποκεντρικά. Στις κατηγορίες τους αυτές θα όφειλε να απαντήσει, κατά την προσωπική μου γνώμη (που δεν είναι πλήρως αντικειμενική, ούτε καλά ενημερωμένη, μια και δε δουλεύω στην Ελλάδα) γιατί είναι σαφώς πιο σημαντικές από το αν έχει τις περισσότερες αναφορές το επιστημονικό του έργο ή όχι.
Τέλος, για τους περίεργους, να πώ οτι η εντύπωσή μου για την απόρριψη του Νανόπουλου από το Φυσικό Αθηνών είναι ως εξής: η φράξια Αντωνίου κέρδισε τη μάχη, η φράξια Λαχανά την έχασε. Πάντως ο Νανόπουλος και οι υποστηρικτές του έδωσαν αρκετές αφορμές στους αντιπάλους τους (μάλλον γιατί νόμιζαν οτι αυτή η μάχη δεν θα χανόταν με τίποτα). [όταν λέω φράξια δεν το εννοώ με την σκληρότερη των αποχρώσεων – όλοι αυτοί, εκτός από εξαιρετικοί επιστήμονες, είναι συνάδελφοι για χρόνια, γνωρίζονται καλά μεταξύ τους και επικρατεί ανάμεσά τους ο αντίστοιχος ανταγωνισμός με ότι αυτό συνεπάγεται].
«Ti snmaivouv ola auta ? Evas 0eos kserei.»
Σημαίνουν πολλά και διάφορα, αλλά να πώ οτι στη θεωρητική φυσική η έννοια του primary author δεν παίζει, και συνήθως οι συγγραφείς εμφανιζονται με αλφαβητική σειρά.
Τα self-citations είναι κοινή πρακτική επίσης. Και είναι λογικό. Θα έπρεπε ίσως τα search engines να αποκλείουν τα self-citations, αλλά πρέπει να θυμόμαστε οτι το spires δε φτιάχτηκε για να δούμε ποιός τον έχει μεγαλύτερο, αλλά για να μπορούμε να βλέπουμε π.χ. ποιά άρθρα ακολουθούν, θεματικά, τις κατευθυντήριες του άρθρου που διαβάζουμε. Τελικά η απόδοση ευσήμων είναι μια από τις χρήσεις των citations, και σίγουρα όχι η πιο σημαντική.
Τέλος να σημειώσω οτι σε περίπου 40 χρόνια από σήμερα, όταν θα έχω περισσότερες αναφορές από τον Νανόπουλο και περισσότερα «χαρτιά» από τα μόλις εφτά που έχω σήμερα, θα αναθεωρήσω όλα τα παραπάνω :)
Ο Νανόπουλος αν θυμάμαι καλά είχε κάνει αίτηση για έδρα στο πανεπιστήμιο Αθηνών και έγινε δεκτός με αστείες δικαιολογίες.
Δεν είναι παράλογο λοιπόν να αντιδρά επιθετικά στο Ελληνικό κατεστημένο που τον απέρριψε εξευτελιστικά.
Από την άλλη και η δική του συμπεριφορά είναι μάλλον αλαζονική και θα τον προτιμούσα με χαμηλότερο προφιλ.
Σε κάθε περίπτωση η δημοσιοποίηση τέτοιων συγκρούσεων είναι τουλάχιστον λανθασμένη και για τα δύο μέρη.
Οι αξιότιμοι κύριοι καθηγητές αν θέλουν να αναμετρηθούν, ας κλειστούν στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου τους και γυμνοί από τις δόξες τους ας αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους στην μέτρηση του μήκους…
[…] Επιστολή 12 καθηγητών με επικρίσεις κατά του Δ. Νανόπου… Πριν από λίγο καιρό 12 επιφανείς Έλληνες καθηγητές απέστειλαν […] […]
Δεν είχα δει το λινκ με την καταχώρηση. Μου φαίνεται περίεργο που δεν είχε συζητηθεί πιο πριν το θέμα, πώς και δεν το είχαν ανακαλύψει τα τσακάλια οι μπλόγκερς? Τελικά την καλύτερη διαφήμιση στο Lexus την κάνανε οι 12 άθελά τους!
Δεν πρέπει να τον λιθοβολίσουμε τον Νανόπουλο που έκανε διαφήμιση (αν και όσο να ‘ναι ξενίζει αυτή του η επιλογή λόγω του υψηλού αξιώματος που κατέχει, όχι γιατί είναι επιστήμονας). Οι επιστήμονες στο κάτω κάτω δεν είναι κοσμοκαλόγεροι και τα υλικά αγαθά τους ενδιαφέρουν, why not. Τα περί ανιδιοτέλειας, κατανάλωσης κλπ. που γράφουν στην πρώτη παράγραφο οι 12 είναι λίγο σαν τις εκθέσεις που παπαγαλίζαμε στο Λύκειο.
Από μια άποψη είναι καλό που ένας θεωρητικός φυσικός έχει τέτοια αναγνωρισημότητα ώστε να μπορεί να διαφημίζει αυτοκίνητα. Αν ήταν άγνωστος πάλι θα γκρινιάζαμε και θα λέγαμε ότι μόνο τη Βανδή και τη Βίσση ξέρει ο κόσμος και όχι τα μεγάλα μυαλά. Από την άλλη είναι δημόσιος λειτουργός πλέον ο Νανόπουλος (καλά αμοιβόμενος μάλιστα) και θα έπρεπε να διαχειρίζεται την δημοφιλία του καλύτερα, IMHO.
Αυτό που είναι ενοχλητικό και προκλητικό είναι που αφήνει να πλανάται ότι είναι ο τέταρτος θεωρητικός φυσικός όλων των εποχών. Δεν το έχει αρνηθεί στις αμέτρητες συνεντεύξεις του, ας το πει τουλάχιστον ανοιχτά. Αυτό επισημαίνουν οι 12 μεταξύ άλλων και δεν απαντά.
Και για το θέμα του ασυμβίβαστου (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει) πάλι δεν λέει τίποτα. Μήπως είναι ψέματα, μήπως τον διαβάλλουν? Μπορεί. Είναι εντυπωσιακό ότι το αφήνει ασχολίαστο και λέει ότι ο μόνος τρόπος να υπερασπίσει τον εαυτό του είναι το βιογραφικό του. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε δηλαδή. Κανείς δεν αμφισβήτησε την προσφορά του (ούτε οι 12), αλλού ελέγχεται.
*Στον πίνακα που παραθέτει επίσης (τι κατινιά)
αδικεί τον Ν Σουρλά. Το WOS βγάζει 2235 αναφορές. Το Spires έχει πολύ λιγότερες (571 νομίζω) γιατί ο άνθρωπος ασχολείται με στερεά κατάσταση όχι υψηλές ενέργειες.
Πάντως όπως και να χει το πράμα, είναι κρίμα που άρχισε αυτή η διαμάχη και έφτασε μέχρι τον Παπούλια (πάλι καλά που δε στείλανε την επιστολή και στον ΟΗΕ οι 12). Κάτι θα μπορούσαν να προσφέρουν π.χ ο Δημόπουλος, ο Ηλιόπουλος και οι υπόλοιποι του εξωτερικού από τις εκεί θέσεις τους. Τώρα που βγήκαν τα μαχαίρια τι προσκλητήριο να απευθύνει ο Νανόπουλος σαν πρόεδρος του ΕΣΕΤ (προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού παρακαλώ) και ποιος να τον ακούσει.
Για κλείνουμε ένα-ένα τα ζητήματα:
Παίζοντας μπάλλα στο γήπεδο επιλογής Νανόπουλου (κριτήρια επιστημοσύνης και συγκεκριμμένη ηλεκτρονική βάση αναφοράς) παραθέτω τα ευρήματα της (περιορισμένης) έρευνάς μου (1-2/7/2007, Sipes) [Άρθρα, Όνομα, Αριθμός Αναφορών]:
Witten 277 79.194
Mangano 380 42.419
Ellis 645 41.880
Olive 337 41.084
Nakamura K. 227 40.928
Weinberg 148 39.665
Trippe 205 38.746
Aguilar-Benitez 394 36.842
Grab 256 35.547
Eidelman 460 35.007
Burchat 630 34.598
Caso 327 33.788
Allison 961 32.035
Monig 332 31.801
Sjostrand 117 31.746
Gurtu 396 31.557
Hayes 121 31.543
Nanopoulos 461 31.467
Einstein 42 1.824
Fermi 9 1.318
Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι, αλλά βαρέθηκα να ψάχνω. Σημειώνω ότι ο αριθμός των άρθρων που παραθέτω είναι μικρότερος από το συνολικό αριθμό εργασιών (π.χ., Ν. 461 έναντι 555) – ο παρατιθέμενος αριθμός είναι τα eligible for citation counting.
Ο Νανόπουλος είναι αναμφίβολα ένας εξαιρετικός επιστήμονας, πλην όμως δεν είναι του διαμετρήματος που ο ίδιος φαντάζεται (ή ο διαφημιστής τέλος πάντων).
Είναι σαφές ότι ως καταναλωτές μπορούμε να καταγγείλλουμε την διαφημιζόμενη εταιρεία για παραπλανητική διαφήμιση. Θα είχε φοβερή πλάκα να στραφεί η εταιρεία κατά του Νανόπουλου μετά!
Ενδιαφέρον έχει η περαιτέρω ανάλυση (εντελώς αποσπασματικά δεδομένα).
Η πιο πολύ αναφερόμενη εργασία του Νανόπουλου έχει «μαζέψει» 1.074 αναφορές. Ο Δημόπουλος (σύνολο 20.547) έχει τέσσερα άρθρα με 3.148, 2.384, 1.487, 1.348 αναφορές. Ο Ηλιόπουλος έχει ένα με 3.564.
Το «best seller» του Νανόπουλου δημοσιεύθηκε το 1978, του Δημόπουλου το 1998.
Θεωρώ το έτος 1992 ορόσημο στη βιβλιογραφία Νανόπουλου (τρία χρόνια μετά την πρόσληψή του στο Texas, ώτσε να αρχίσουν να βγαίνουν άρθρα από τη δουλειά στην οποία ήταν «γενικός αρχηγός»). [Ίσως αυθαίρετο, αλλά ενδεικτικό το αποτέλεσμα]
Με ημ/νια δημοσίευσης 1972-1992 ο Νανόπουλος έχει 280 δημοσιεύσεις, οι οποίες μέχρι σήμερα έχουν «μαζέψει» 25.409 αναφορές.
Με ημ/νια δημοσίευσης 1993-2007 ο Νανόπουλος έχει 181 δημοσιεύσεις, οι οποίες μέχρι σήμερα έχουν «μαζέψει» 6.058 αναφορές, λιγότερες δηλαδή από όσες έχουν «μαζέψει» τρία μόνον άρθρα του Δημόπουλου από το 1998 και μετά (ή τα «best sellers» – από ένα – των Δημόπουλου-Ηλιόπουλου).
Στο Spires θα βρει κανείς αρκετές εκατοντάδες ερευνητών με απόδοση καλύτερη του Νανόπουλου την τελευταία δεκαπενταετία. Και ερχόμαστε στο ψητό: Αν είναι να φτιάξει κανείς ερευνητικό κέντρο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, θα το κάνει ως επιβράβευση της επιστημονικής πορείας ενός ερευνητή σε βάθος χρόνου 35 ετών, με φθίνουσα πορεία από τη στιγμή που έπρεπε να γίνει builder (μη με παρεξηγείτε, εξακολουθεί να είναι καλή η πορεία), ή ως springboard σε κάποιους που είναι ΣΗΜΕΡΑ ιδιαίτερα δραστήριοι και στην αιχμή των αιχμών της σχετικής έρευνας;
Και μια εξομολόγηση: Η προσωπική μου άποψη είναι ότι από ένα επίπεδο και πάνω (ας πούμε με τα μέτρα του Νανόπουλου, h>25, ή ακόμη και με ένα μόνο άρθρο με >250 citations) όλοι οι επιστήμονες είναι αναμφίβολα, αν όχι εξαιρετικοί, ιδιαίτερα αναγνωρίσιμοι από την κοινότητα και με σημαντική συνεισφορά. Η όποια προσπάθεια διαφοροποίησης σ΄αυτό το επίπεδο εξυπηρετεί ένα αμφίβολης αισθητικής star system. Στα ζητήματα αισθητικής, μόνο το ξεφώνημα αρμόζει. Η αριθμολαγνεία ήταν επιλογή Νανόπουλου. Ορίστε και οι αριθμοι, λοιπόν.
Μήπως ο κ Νανόπουλος έπρεπε να θυμηθεί τα σχετικά με την γυναίκα του καίσαρος που δεν πρέπει μόνο να είναι τιμία αλλά να φαίνεται και ως τοιαύτη. Η απάντηση του φαίνεται ότι το έχει ξεχάσει παντελώς
Πάντως ντάξει, ας ηρεμήσουμε κι εμείς λίγο. Σίγουρα η απάντηση του Νανόπουλου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αλλά σε λίγο θα τον βγάλουμε και «παλτό» τον άνθρωπο.
Δεν παύει να είναι ο πιο επιφανής σύγχρονος Έλληνας επιστήμονας εν ζωή. Και για μένα έρχεται δεύτερος γενικότερα μόνο μετά τον Καραθεοδωρή.
Δεν κόβω τίποτα απ’τους άλλους επιστήμονες, απλά ο Νανόπουλος είναι απλά κορυφαίος, τι να κάνουμε.
Συμφωνώ με τον chris πάντως που λέει παραπάνω πως την διαφήμιση στο Lexus εν τέλει την κάναν οι δώδεκα.
@ Panos Kokkinos. Οι φυσικοί που αναφέρεις με αναφορές περισσότερες από του Νανόπουλου (πλην των Witten, Ellis, Weinberg) είναι πειραματικοί όχι θεωρητικοί απ’ όσο μπορώ να πω (αν παρακολουθεί ο lazopolis ας μας διαφωτίσει). Συμφωνώ 100% με τις επισημάνσεις σου για τα heavily cited papers του καθενός (για τα οποία συνήθως δίνονται και τα Νόμπελ αν υπάρχει και πειραματική επιβεβαίωση ασφαλώς).
Με αφορμή το σχόλιο Μιχαηλίδη.
Να λοιπόν και το star system! Ποιός έχει ανάγκη από τη φράση «είναι ο πιο επιφανής σύγχρονος Έλληνας επιστήμονας εν ζωή»; Τα περιοδικά lifestyle, η αμφίβολης ποιότητας επιστημονική αρθρογραφία ημιμαθών δημοσιογράφων, και οι ίδιοι οι «επιφανείς». Πιθανώς και κάποιοι πολιτικοί για να λένε πως ξέρουν τι κάνουν, ενώ δεν ξέρουν την τύφλα τους. Κανείς άλλος.
Ποιός ενδιαφέρεται αν ο Νανόπουλος είναι καλύτερος από τον Καφάτο ή ανάποδα (ή τον Παπαδημητρίου, ή τον Τσιβίδη, ή τον Στεφανόπουλο, ή τον Νεχαμά, … – ή τον Παπανικολάου, ή τον Ανδρόνικο, ή τον Συκουτρή, ή … από τους μακαρίτες);. Μόνο ο Νανόπουλος και όποιος άλλος έχει ανάγκη να απαντήσει ερωτήματα φοβερού βάθους όπως «ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών είναι ο Μαραντόνα ή ο Πελέ;». Για μένα ήταν ο Μπεστ!
Νομίζω ότι εκτός της κατ’ εξοχήν αρμόδιας επιστημονικής κοινότητας, η αναζήτηση της «επιφάνειας» είναι μπουρδολογία. Εαν δε η αναζήτηση αυτή εκπηγάζει από τον ίδιο τον «επιφανή», είναι και η απόλυτη κενοδοξία.
Στην προκειμένη περίπτωση συζητάμε για κάποιον ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως «ένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών». Παρά την προφανή γελοιότητα, όταν εγκαλείται, το μόνο που λέει είναι «έχω πιο πολλές αναφορές από τον Ηλιόπουλο, τον Τομαρά και τους άλλους – όλους μαζί» – βάζοντας στην άκρη τα 20.000 citations του Sakurai Award recipient, γιατί έτσι τον βολεύει! (Μπορεί βέβαια να κρατάει και πισινή) Δεν του φτάνει να πει «είμαι καλός», θέλει να πείσει ότι είναι «καλύτερος από όλους τους άλλους ΜΑΖΙ».
Ο Νανόπουλος βέβαια δεν είναι παλτό. Βεβαιότατα είναι διεθνούς αναγνώρισης φυσικός. Φαίνεται όμως ότι έχει ξεπεράσει προ δεκαετίας τουλάχιστον το peak του. Ό,τι πρέπει για ακαδημαϊκός! Είναι επίσης αφόρητα ματαιόδοξος.
Oι Nakamura, Aguilar-Benitez, Grab, Eidelman, Burchat, Allison, Gurtu είναι πειραματικοί, όντως, και σε μεγάλα πειράματα. Τα άρθρα τους παίρνουν βέβαια καταιγιστικές αναφορές, αλλά είναι γραμμένα από δεκάδες συγγραφείς.
Οι Caso, Monig, Olive, Trippe και Hayes γράφουν συχνά στην ετήσια γενική επισκόπηση του κλάδου, Review of Particle Physics – Particle Data Group, που περιέχει με λεπτομέρια τα αποτελέσματα μετρήσεων όλων των παραμέτρων του Standard Model, και όχι μόνο. Κάθε άρθρο που περιέχει αριθμούς και κάνει φαινομενολογία έχει αναφορά στο PDG.
Ο Sjostrand είναι μια ακόμα ενδιαφέρουσα εξαίρεση: είναι ο κύριος Pythia, ο αρχιτέκτονας του πιο διαδεδομένου προγράμματος για προσομοίωση σκεδάσεων σε επιταχυντές. Ολόκληρη η κοινότητα χρησιμοποιεί συνεχώς αυτό το πολύτιμο εργαλείο, γι αυτό και οι αναφορές που έχει στα σχετικά άρθρα είναι πολυπληθέστατες. Η συνεισφορά του τον κάνει αναντικατάστατο μέλος της συγγραφικής ομάδας του PDG και άρα μαζεύει κι απο κεί χιλιάδες αναφορές.
O Mangano είναι επίσης στη συγγραφική ομάδα του PDG αλλά τον ξεχωρίζω γιατί παίζει σημαντικό ρόλο στο θεωρητικό τομέα στο CERN και έχει πολλές σημαντικές δημοσιεύσεις στο χώρο έξω από το PDG. Μπορεί το ίδιο να ισχύει και για τους άλλους, απλά δεν τους ξέρω εγώ.
Αν αποφασίσει κανείς να αφαιρέσει τα παραπάνω ονόματα από τη λίστα καταλήγει στα
Witten 277 79.194
Mangano 380 42.419
Ellis 645 41.880
Weinberg 148 39.665
Nanopoulos 461 31.467
Einstein 42 1.824
Fermi 9 1.318
αλλά η λίστα αυτή μπορεί να ήταν διαφορετική πριν κάποια χρόνια, όταν ισχυρίζεται ο Νανόπουλος οτι αναδείχθηκε τέταρτος πιο αναφερόμενος στο arxiv.
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Οτι άν το μέτρο είναι ο συνολικός αριθμός δημοσιεύσεων ή ο δείκτης h τότε ο Νανόπουλος αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς φυσικούς στον πλανήτη.
Βέβαια εγώ μπορώ να έρθω και να προτείνω αυτό ως μέτρο:
http://www.slac.stanford.edu/spires/topcites/2006/alltime.shtml
(όπου παρεμπιπτόντως φαίνεται γιατί πρέπει να εξαιρείται το particle Data Group από τις καταμετρήσεις)
ή, γιατί όχι, αυτό:
http://www.slac.stanford.edu/spires/topcites/2005/alltime.shtml
στα οποία το μνημειώδες άρθρο του Ιλιόπουλου είναι στη θέση 5 ή 6, και του Δημόπουλου κάπου στα 30 τόσα.
Αλλά κι αυτά είναι στιγμιότυπα της κατάστασης στον τομέα. Σε μερικά χρόνια η λίστα θα έχει αλλάξει (αν και όχι για τα πργματικά άρθρα-ορόσημα και του Ιλιόπουλου είναι ένα από αυτά). Από την άλλη, τα παλιότερα άρθρα φυσικά πριμοδοτούνται έτσι. Αλλά και τα νεώτερα άρθρα απευθύνονται σε μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό καθώς ο τομέας αναπτύσσεται.
Αυτό που θέλω να πώ τελικά είναι οτι ο τρόπος με τον οποίο εξελίσεται ολόκληρος ο κλάδος επηρρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αυξάνονται ή όχι οι αναφορές σου χωρίς αυτό να αντανακλά απαραίτητα το μέγεθος της συνεισφοράς σου στο (μακρο) οικοδόμημα. Αυτό καθιστά την απλή καταμέτρηση αναφορών ή τους δείκτες όπως ο h προβληματικούς. Αν θέλουμε να έχουμε μια κάπως πιο σοβαρή εικόνα του χώρου θα πρέπει να κατασκευάσουμε πιο σύνθετα εργαλεία καταμέτρησης, που με τη σειρά του προϋποθέτει να αποφασίσουμε με περισσότερη λεπτομέρια τί ακριβώς είναι αυτό που θέλουμε να μετρήσουμε.
All that said, θα μπορούσα να αναφέρω τουλάχιστον 20 εν ζωή θεωρητικούς φυσικούς που κάθε καλόπιστος, πιστεύω, συνομιλητής θα παραδεχόταν οτι θα κριθούν από την ιστορία σαν «ανώτεροι» του Νανόπουλου. Ίσως 20 να είναι λίγοι. Αν βάλουμε στο παιχνίδι όλους τους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών, ο Νανόπουλος σίγουρα δεν είναι μέσα στους 100, λέω εγώ (με ότι αποδεικτική αξία μπορεί να έχει αυτό το «εγώ»).
@Κόκκινος,
μια απ’τις αρμοδιότητες των πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών είναι η κοινωνική προσφορά. Είναι δημόσια επιταγή να μετατρέπουν το επιστημονικό τους έργο και σε ανακοινώσεις που να μπορεί να κατανοήσει ο περισσότερος κόσμος. Είναι σημαντικό είναι να σε θέση να είναι και καλοί επικοινωνιολόγοι.
Το επίθετο «επιφανής» στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισοδυναμεί πχ με «ωραίος», «ψηλός» που είναι χαρακτηριστικά ασήμαντα για έναν επιστήμονα, αλλά δείχνει την ικανότητά του να περνάει το μήνυμά στο ευρύ κοινό.
Με άλλα λόγια, όταν βλέπει ο απλός Έλληνας ένα άρθρο του Νανόπουλου σε εφημερίδα, θα το διαβάζει είτε μιλάει για θεωρητική φυσική είτε για… κρέπες. Σωστό ή λάθος δεν το ξέρω, αλλά η φήμη (επιφάνεια) που έχει ο Νανόπουλος τον κάνει μαγνήτη, σίγουρα πιο πολύ από κάποιον που μπορεί να παράγει το ίδιο έργο με τον Νανόπουλο αλλά είναι αντικοινωνικός.
Σε σχέση με τους άλλους επιστήμονες της λίστας, ο Νανόπουλος είναι πιο γνωστός, τι να κάνουμε δηλαδή.
@lazopolis
Νομίζω ότι συμφωνούμε. Οι δείκτες και οι αναφορές είναι πιθανώς καλό εργαλείο στα «lower and middle tiers» αλλά έχουν ελάχιστη σημασία όταν αναφέρεται κανείς στα «higher tiers».
Πάντα θα μπορούμε να φτιάξουμε μια ταξινόμηση, όπως τα ζώα του Borges, και με το κατάλληλο υποδεκάμετρο να βγάζουμε πρώτους και εκατοστούς κατά βούλησιν. Αυτό που μετράει είναι η «συλλογική συνείδηση» της συγκεκριμμένης επιστημονικής κοινότητας, η οποία και τα «αντικειμενικά» στοιχεία παίρνει υπ’ όψιν, χωρίς να ανατρέχει σε βάσεις, και τα «ποιοτικά» χωρίς να γίνονται καλλιστεία, καθώς και τη «χρονική παράμετρο».
Για την πλάκα της υπόθεσης, δεδομένου ότι οι Ellis/Nanopoulos έχουν κάπου 20.000 κοινές αναφορές, μπορεί κανείς να πει ποιός είναι ο επιφανέστερος;
@Μιχαηλίδης
Κοινωνική προσφορά – πολλά μπορεί να μπουν κάτω από αυτή την ομπρέλλα. Ας μη χάνουμε το μέτρο, όμως. Ας πάρουμε την περίπτωση Καφάτος. Η γενετική μηχανική και η διάρθρωση της έρευνας στην Ελλάδα, όπως και το Πανεπιστήμιο Κρήτης φέρουν τη σφραγίδα του. Δεν ήλθε ως manager στην Ελλάδα – ήταν και δραστήριος ερευνητής, πράγμα το οποίο συνεχίσθηκε στη Γερμανία (και τώρα στην Αγγλία). Προφανώς έκανε τα λάθη του κι αυτός, αλλά δεν βγήκε ποτέ να λέει σαχλαμάρες «είμαι και ο πρώτος», γιατί απλούστατα δεν το χρειαζόταν. Ήλθε, έχτισε, κι έφυγε, χωρίς να φτιάξει (ενώ μπορούσε) το θρόνο να κάθεται. Στα υλικά που έχτισε συμπεριλαμβάνονται και επιστήμονες με τους οποίους είχε και φοβερές κόντρες – δεν τους έβαλε εισαγωγικά, αλλά σεβάστηκε τη διαφορά και πήγε παρακάτω. Έφυγε και πήγε αλλού να χτίσει και μετά αλλού. Σ’ όλο αυτό το διάστημα δεν σταμάτησε την επιστημονική δουλειά και να δημοσιεύει σαν τρελλός. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετική αντίληωη της κοινωνικής προσφοράς. Αν μου ζητούσαν να επιλέξω σε καλλιστεία επιστημονικοκοινωνικής επίδοσης, η επιλογή μου θα ήταν εύκολη.
Το πρόβλημα δεν είναι αν ο Νανόπουλος είναι πιο γνωστός και οι κακεντρεχείς και ζηλόφθονοι τον κυνηγούν. Το πρόβλημα είναι ότι θεωρεί «επιστήμονες» όλους τους άλλους πλην της αφεντιάς του, ενώ παίζει θεσμικό ρόλο. Το επαπειλούμενο ινστιτούτο Νανόπουλου μπορεί να «τραβήξει» κάποιους από τους 12, ή θα πρέπει πρώτα να κάνουν τάματα στην εικόνα του (και να έχουν αγοράσει Lexus);
Πάντως αν δεν έχεις το βιογραφικό του Νανόπουλου, ακόμη και αν έχεις το βιογραφικό των 12, από επιστήμονας γίνεσαι «επιστήμονας». Το ερώτημα είναι τι αρκεί να κάνεις ώστε από κύριος να γίνεις «κύριος», όπως ο συγκεκριμένος…
Τώρα κατά πόσο το ακαδημαϊκό βιογραφικό είναι συγχωροχάρτι για οποιαδήποτε συμπεριφορά, είναι μια πολύ γενικότερη συζήτηση. Ξέρετε κάτι; Δεν αποκλείεται και να είναι πράγματι συγχωροχάρτι. Και μάλιστα και για άλλα παραπτώματα. Για παράδειγμα, αν ο Μεταξόπουλος ήταν Νανόπουλος τώρα θα έπρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος και με Ferrari (τι Lexus και ανοησίες…).
Ας το σκεφτούμε, ακόμη και εμείς οι με πολλά εισαγωγικά «»»επιστήμονες»»» που απέχουμε πολύ από το να σκεφτόμαστε όπως ο εν λόγω «κύριος», αλλά Επιστήμονας..
[…] ιστορία δημοσιεύεται στο ιστολόγιο του Θέμη στις 2 Ιουλίου και ακολουθεί μεγάλη συζήτηση για το […]
Κάποιος μου έστειλε το παρακάτω σχετικό δημοσίευμα της Καθημερινής:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_889437_13/05/2007_226893
Προσωπικά βλέπω θετικά την πρωτοβουλία της Lexus να χρησιμοποιήσει επιστήμονες και δημοσιογράφους στις διαφημίσεις της. Αλλά θα έπρεπε να ήταν πιό προσεκτικοί στο τι λένε για αυτούς.
Πολλή «φασαρία για το τίποτε» αποτελεί η συνεχιζομένη συζήτηση για τον δείκτη h. Κατ΄εμέ είναι ένας ατελής «τυφλοσούρτης» (για μη ειδικούς ενός πεδίου) που μου θυμίζει την ανατολίτικη παραβολή της ατελούς εμπειρικής γνώσης ομάδας τυφλών για τον ελέφαντα (που αναφέρει και Καζαντζάκης στο «ο Χριστός ξανασταυρώνεται»). Το γεγονός ότι: (α), δεν επιμερίζεται μια δημοσίευση πολλαπλών συγγραφέων, αλλά αποδίδεται σε έκαστο εξ αυτών, (β)συμπεριλαμβάνονται και οι αυτοαναφορές, που για ν αυτοαναφερόμενα άρθρα είναι ν(ν+1)/2, δηλ. για ν=30 είναι 465, για ν=100, είναι 5050, κτλ., κάτι που δημοσιοποίησα το 1998), και (γ) δεν εξετάζεται τί, θετικό ή αρνητικό, σημαντικό ή ασήμαντο, λέγουν οι σχετικές αναφορές, καθιστά το h αναξιόπιστο… Ούτε αποτελεί ένδειξη ποιότητας, ούτε καν συσχετίζεται με την ποιότξητα. Είναι ένας αντιεπιστημονικός «τυφλοσούρτης» που έχει χαροποιήσει συγγραφείς συλλογικών εκθέσεων (reports) και συλλογικών άρθρων χημικών αναλύσεων ανυπάρκτου πρωτοτυπίας …
[Συμβαίνει να έχουν δημοσιευθεί αρνητικές κριτικές μου για δεκάδες εργασίες των τελευταίων 10ετιών (επί του ενεργού αζώτου, και όχι στην κοσμολογία). Οι συγγραφείς των εν λόγω αναφερομένων εργασιών έχουν αρνητικά «εμπλουτισμένο» δείκτη h… ].
Σημείωση:»…οι αυτοαναφορές, που για ν αυτοαναφερόμενα άρθρα είναι ν(ν+1)/2″ αφορούν ν διαδοχικώς αυτοαναφερόμενα άρθρα.
Kαι μιά παρόμοια αντίδραση ανώνυμου καθηγητή για την διαφήμιση από το Παρόν της 27/4/07:
Click to access ParonNanopoulos.pdf
Στο άρθρο του κ. Χρήστου στην Καθημερινή το οποίο ανέφερε πιο πριν ο Θέμης, αναφέρεται ότι ο Bohr είχε κάνει διαφήμιση της Carlsberg. Αληθεύει αυτό; Έχει κανείς περισσότερες πληροφορίες ή κάποια εικόνα από τη διαφήμιση;
Όταν μεταμεσονύκτια έγραψα τα χθεσινά αυθόρμητα σχόλιά μου για τον δείκτη h, διεπίστωσα ότι τα απέστειλα εκ παραδρομής σε περιοχή ανακοινώσεων σχετικών με την αμφιλεγόμενη διαφήμιση… Δεν είχα όμως καν διαβάσει την απάντηση του καταγγελλομένου πολύ διακεκριμένου, προφανώς, επιστήμονα, διότι δεν μπορούσα να ανοίξω το σχετικό αρχείο από τον υπολογιστή μου… Σήμερα που το άνοιξα από τον υπολογιστή συναδέλφου μου, διεπίστωσα θετική αναφορά στον «παράγοντα» h, στο αρχείο. Όμως παρά ταύτα, εμμένω στην ορθότητα των αιτιολογημένων απόψεών μου για τον δείκτη h. Eπίσης, υπέπεσε στην προσοχή μου η φράση: «Έχει συγγράψει πάνω από 555 πρωτότυπες εργασίες», κάτι που (αν δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ή άλλη παραδρομή), είναι οπωσδήποτε ατυχές και μη εποικοδομητικό, αφού πρόκειται για συλλογικές εργασίες με εμπειρότερο επιστημονικά συσσυγγραφέα, τουλάχιστον στις αρχικές εργασίες. Μάλιστα μου προκαλεί εντύπωση ο εν λόγω ισχυρισμός ενός τέτοιου επιφανούς επιστήμονα, διότι σε κρίσεις ΔΕΠ ΑΕΙ έχω επανειλημμένα επικρίνει την οικειοποίηση από έκαστο εξελισσόμενο μέλος ΔΕΠ, συσσυγγραφέα συλλογικής εργασίας, όλης της εργασίας, αντί του ορθότερου επιμερισμού της. Κάτι που, επίσης, επέκρινα και στον δείκτη h, στα χθεσινοβραδυνά μου σχόλια, στην ορθότητα των οποίων οποία εμμένω (μέχρις αποδείξεως του εναντίου, φυσικά…). (Επίσης το «impact factor» αποδίδεται ως «συντελεστής απηχήσεως»).
Προσθήκη: «…όλης της εργασίας» -και των αναφορών της-, «αντί του ορθότερου επιμερισμού της.»
Κύριε Καμαράτε, τη δική μου ολοκληρωμένη τοποθέτηση για τον h index την έκανα εδώ:
https://greekuniversityreform.wordpress.com/2007/05/09/faq-Συχνές-ενστάσεις-κατά-του-h-index/
Θα δείτε ότι συμφωνώ εν μέρει με αυτά που λέτε, αλλά διαφωνώ με τη θέση ότι δεν υπάρχει συσχέτιση με την ποιότητα. Αυτό είναι ακραίο. Αμφιμονοσήμαντη σχέση δεν υπάρχει, αλλά συσχέτιση υπάρχει.
Προσθέτω ότι, όσον αφορά τη δική μου δουλειά, η εργασία για την οποία είμαι περισσότερο υπερήφανος δεν είναι αυτή που έχει λάβει τις περισσότερες αναφορές.
Κύριε Λαζαρίδη, διάβασα τα σχόλια σας («εν τάχει») για τον δείκτη h. (Στο τμήμα εκείνο -με τις αιτιάσεις για το h- θα έπρεπε να είχα αποστείλει και τα ιδικά μου σχόλια). Όμως με υποκειμενικά επιχειρήματα, όπως τα: «Αναφορά σε μιά εργασία δε σημαίνει απαραίτητα και έγκρισή της, αλλά σημαίνει ότι ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα για να παραπέμψει κανείς σε αυτήν. Είναι πιό τιμητικό για μιά εργασία να την επικρίνεις παρά να την αγνοήσεις τελείως», δεν είναι δυνατόν να γίνει αντικειμενικός διάλογος. (Προφανώς δεν υπάρχει τίποτε τιμητικό σε παραλείψεις, υπερβολές, εσφαλμένα συμπεράσματα, κτλ, ούτε αυτά κάνουν μια εργασία ενδιαφέρουσα…). Άλλωστε, πρέπει να είναι σαφές ότι σε πεδία έρευνας με πολλές συλλογικές εργασίες μειωμένης πρωτοτυπίας (π.χ., για χημικές αναλύσεις, ακόμη και με εκατοντάδων εκατομ. δραχμών όργανα, εν αδυναμία να επιτευχθεί ερευνητικά τίποτε καλύτερο…) αυτοαναφερομένων ερευνητών (π.χ., στα ελληνικά ΑΕΙ, κτλ.), δημιουργούνται τιμές h πολύ μεγαλύτερες από εκείνες ερευνητών με πολύ λιγότερες εργασίες, αλλά με πολύ περισσότερη -αναγνωρισμένη- πρωτοτυπία, παρά την ελλιπή πειραματική υποδομή των. Προφανώς δεν υπάρχει συσχέτιση με την ποιότητα στις εν λόγω πραγματικές περιπτώσεις. Φυσικά, η συμβολή στην επιστήμη είναι το κριτήριο, αλλά η σημαντική δυσκολία έγκειται στην εφαρμογή του… Πάντως χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλια στην ιστοσελίδα σας για την βελτίωση των ελλην. ΑΕΙ, με μείωση του παραλογισμού κτλ., ασχέτως αν έχουμε και κάποιες διαφορετικές απόψεις.
Έλα μωρέ τώρα.
Ένα δωράκι έκανε στον εαυτό του και το κάνατε ολόκληρο θέμα!
Απονομή του βραβείου DIRAC στον κ. Ηλιόπουλο:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=53573552
Pera apo noumera kai statistikes, mhpws mporei na
anaferei kapoios se apla Ellhnika poies einai
oi shmantikoteres anakalupseis tou Nanopoulou
kai poso exoun ephreasei thn Fusikh ths epoxhs
mas? Mhpws epishs kserei kapoios Kata poso exoun epibebaiw8ei peiramatka?
«Ενδιαφέρουσα» η λογική της χρήσης του βιογραφικού ως απάντηση από τον κ. Νανόπουλο. Κάτι σαν τη βουλευτική ασυλία δηλαδή ή σαν το αφελές επιχείρημα που ακούγεται συχνά από τους πολιτικούς στα παράθυρα όταν τους στριμώχνουν: «Είμαι βουλευτής εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό», δηλαδή «είμαι υπαράνω κριτικής και δεν επιτρέπω να μου κάνουν άλλοι κριτική».
Μήπως η χρήση του βιογραφικού έχει ισχύ και στα δικαστήρια; Να ρωτήσουμε ένα δικηγόρο για να ξέρουμε άλλη φορά :)
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, κανένας δείκτης «h» δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτο κριτήριο για το πόσο έξυπνος/ικανός/διορατικός άνθρωπος/επιστήμονας είναι κάποιος.
Ισως να γνωρίζετε ήδη το πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Stop the numbers game»,
http://portal.acm.org/citation.cfm?id=1297815&coll=ACM&dl=ACM&CFID=44697561&CFTOKEN=98266800&ret=1#Fulltext
(Απαιτείται συνδρομή αλλά ίσως μπορεί να βρεθεί και από άλλη πηγή)
Η αξία του Νανόπουλου είναι αναγνωρισμένη παγκοσμίως, όχι μόνο από τα citations,αλλά και από τις θέσεις που κατείχε και τα βραβεία που έχει λάβει. Μπορεί να μην είναι 4ος καλύτερος φυσικός όλων των εποχών, αλλά έλεος όχι να τον απορρίψει και το Φυσικό Αθηνών, σχολή που είναι άλλωστε γνωστή παγκοσμίως (χα-χα!)
Δηλαδή έκανε μόνος 550 εργασίες ο κ. Νανόπουλος?