http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=256283&ct=6
Παθολογία του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης
Το πρόβλημα της ελληνικής παιδείας είναι καθαρά φαυλοκρατικό. Ξεκίνησε από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την εισαγωγή του συνδικαλισμού και τη μετατροπή του σχολείου σε χώρο ατομικού, αλλά κυρίως, κοινωνικού ανταγωνισμού. Κατήργησαν το θεσμό του επιθεωρητή, επέτρεψαν την επικράτηση της μετριότητας. Υποβάθμισαν τον κοινωνικό ρόλο του δασκάλου, και τον μετέτρεψαν σε συνδικαλιστή. Επέβαλαν την προαγωγή όλων των μαθητών από έτος σε έτος. Καλλιέργησαν την τακτική της ήσσονος προσπάθειας και μετέτρεψαν την κριτική αφομοίωση της γνώσης σε αποστήθιση, με αποτέλεσμα την ανικανότητα των μαθητών να αντιμετωπίζουν άγνωστα προβλήματα. Διαστρέβλωσαν την ιστορία και εξάλειψαν την αγωνιστική διάθεση υπεράσπισης εθνικών συμφερόντων. Η έννοια της ιδιοτέλειας έχει αντικαταστήσει την αρετή της αυτοθυσίας. Τα παιδιά δεν έχουν πλήρη αυτογνωσία και ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα, έρμαια των παρορμήσεων του συρμού.
Στα πανεπιστήμια οι φοιτητές έρχονται κουρασμένοι, άδειοι από κάθε δημιουργική γνώση, χωρίς συγκεκριμένες φιλοδοξίες, με προτεραιότητα την απαλλαγή τους από ένα φορτίο άχρηστων γνώσεων και την κοινωνική τους δικαίωση. Νομίζουν ότι όλοι (γονείς, κοινωνία, κράτος) είναι υποχρεωμένοι απέναντι τους και διακατέχονται από μία νοοτροπία ευδαιμονισμού. Έξω από τις γραμματείες των σχολών τους περιμένουν τα στημένα τραπεζάκια των κομμάτων και στη συνέχεια τους απενεργοποιεί το φαυλοκρατικά νομοθετημένο σύστημα.
Επιτρέπει στους φοιτητές να μην παρακολουθούν τα μαθήματα και στα φροντιστήρια δεν καταλαβαίνουν ούτε την εκφώνηση των ασκήσεων. Οι φοιτητές εγγράφονται από έτος σε έτος χωρίς να έχουν περάσει τα μαθήματα του προηγουμένου και παραμυθιάζονται ότι προχωρούν στις σπουδές τους, αφού και επισήμως αναφέρονται ως φοιτητές προχωρημένων ετών. Τέλος στις εξετάσεις έχουν δίλημμα ποιο από τα χρωστούμενα μαθήματα να παρακολουθήσουν αφού ο κάθε φοιτητής έχει δικαίωμα να εξετάζεται απεριόριστες φορές, ενώ ο καθηγητής έχει την αντίστοιχη υποχρέωση να τον βαθμολογεί μέχρι να τον βαρεθεί. Έχουμε καταντήσει εξεταστικό κέντρο ανεκπαίδευτων φοιτητών. Η υποβάθμιση αυτή έγινε τάχα για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μόρφωσης των φτωχόπαιδων, που αντί να μορφώνονται τελικά παραμορφώνονται σε ένα σύστημα διαστρέβλωσης των αξιών. Η πλουτοκρατία αλλά και η κομματική ηγεσία προτιμούν να στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία του εσωτερικού και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ δεν νομίζω ότι έχουν την ικανότητα αλλά ούτε τη νομική δυνατότητα να προτείνουν λύσεις. Η διαπίστωση αυτή, όσο άδικη και αν είναι για μία τόσο ειδικευμένη κοινωνική ομάδα, τη μόνη ίσως που υπόκειται σε συνεχή και νομοθετικά προσδιοριζόμενη μέθοδο αξιολόγησης, σε κάθε βαθμίδα εξέλιξης των μελών της, εντούτοις, παραμένει σημαντική στα πλαίσια της δυναμικής που η υπόλοιπη κοινωνία περιμένει από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Αυτό που χρειάζεται είναι η αξιολόγηση των Τμημάτων, που δεν λειτουργούν αποτελεσματικά εξαιτίας του περιοριστικού νομοθετικού πλαισίου και ενίοτε του αναίτιου της ύπαρξης τους. Την ευθύνη δυσλειτουργίας των νομοθετημάτων τους οι πολιτικοί τεχνηέντως προσπαθούν να μεταθέσουν στους πανεπιστημιακούς. Οι πανεπιστημιακοί έχουν μόνο προσωπικές και όχι θεσμικές ευθύνες. Οι περισσότεροι έμειναν σιωπηλοί ενώ άλλοι συνέργησαν στην ασέλγεια κατά της παιδείας που ακολούθησαν λαϊκίστικες επιλογές των υπεύθυνων κυβερνήσεων. Η λεγόμενη “γενιά του πολυτεχνείου” φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη της σημερινής κατάστασης, με ελάχιστους έντιμους εκπροσώπους της που ομολόγησαν ότι “αποτύχαμε”. Τα θεσμικά όργανα των πανεπιστημίων αδυνατούν να αναλάβουν το ρόλο αναμόρφωσης της παιδείας κυρίως λόγω της ενδογενούς αδυναμίας ελεύθερης έκφρασης, που προέρχεται από την αλληλεξάρτηση των μελών ΔΕΠ στην εξέλιξη τους, και της κομματικής εξάρτησης πολλών από αυτά (δεξιά και κυρίως αριστερά). Αυτά σημαίνουν αόρατη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, χειρότερης μορφής από αυτή που θα συνιστούσε η ορατή παραβίαση του από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο προτεινόμενος διάλογος για την παιδεία δεν θα αποδώσει καρπούς λόγω της εμπάθειας, του τυχοδιωκτισμού, της βραχυπρόθεσμης αντίληψης των πραγμάτων, της ψηφοθηρίας, της εξάρτησης από ξένα κέντρα εξουσίας και της φαυλοκρατίας, που χαρακτηρίζουν τη κομματικοποιημένη πολιτική ζωή του τόπου. Το δήθεν πρόβλημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι άνευ περιεχομένου, ήδη εισάγονται περισσότερα παιδιά από όσα επιτρέπει ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης φύσης, που σήμερα βιάζεται από καθαρή ματαιοδοξία. Θα ήθελα να κλείσω θεωρώντας, ότι η λύση θα βρεθεί μόνο εάν απαρνηθούμε την ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό μας και λειτουργήσουμε σαν μία κοινωνία ίσων ευκαιριών για όλους, ελεύθερη, αξιοκρατική αλλά και δίκαιη. Μία κοινωνία με αρχές, που να βραβεύει την αρετή, να προτρέπει στην εγκράτεια, στην άσκηση και να εμπνέει στην αυτοθυσία του ιδίου έναντι του κοινού συμφέροντος.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Αναπληρωτής καθηγητής
Πολυτεχνείο Κρήτης
Άλλη μια ακριβής κατάδειξη της κατάντιας της «παιδείας μας». Ιδιαίτερα εύστοχη και εμφατική για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αλλά η διαδικασία για τη λύση που προτείνεται προϋποθέτει πολλές εξιδανικεύσεις που μάλλον εξανεμίζει τις ελπίδες.
Δεν μπορώ να ξέρω, αν θα πρέπει να κρατάμε μικρό ή μεγάλο καλάθι, αλλά έχω δει πλήθος διατυπώσεων και διαπιστώσεων για την «παιδεία μας», ποια είναι τέλος πάντων αυτή η κρίσιμη μάζα για να προχωρήσει το θέμα.
ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ
Η πηγή κάθε νόσου και κάθε μαλακίας από συστάσεως νεοελληνικού κράτους.
Eξαιρετικό κείμενο. Κάτω ο κομματισμος-ο συνδικαλισμός-η ΠΟΣΔΕΠ-οι ημέτεροι-οι ψευδοεκλογες. Φτάνει πια
Αν δεν ήθελαν οι πανεπιστημιακοί, το πανεπιστημιο δεν καταντούσε έτσι.
Επειδή πολύ καλές οι διαπιστώσεις του παραπάνω άρθρου, αλλά η πρόταση λύσης είναι μάλλον ευχολογική, ιδού μερικές προτάσεις:
1. Πλήρης Κατάργηση Εισαγωγικών εξετάσεων. Ο καθένας γράφεται σε όποιο Τμήμα θέλει.
2. Διοικητική αυτονομία των Πανεπιστημίων. Ειδική σχέση με το ελεγκτικό συνέδριο. Έλεγχος από την κοινωνία και όχι γραφεικρατικό πνίξιμο.
3. Δυνατότητα παρακολούθησης πολλαπλών μαθημάτων απο συγγενή τμήματα και ταυτόχρονη απόκτηση πολλών πτυχίων.
4. Κατάργηση του αίσχους των διδασκόντων ΠΔ 80/407
5. Κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και ταυτόχρονα δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, η οποία θα εγγυάται την ασφάλεια των μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
6. Κατάργηση κάθε συμμετοχής των φοιτητών στα διοικητικά όργανα.
7. Πλήρης αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα.
8. Τα ΔΕΠ θα χωρίζονται σε Λέκτορες (60%)και Καθηγητές (40%) . Οι λέκτορες θα είναι με σύμβαση και μόνιμοι. Οι επί συμβάσει λέκτορες μπορούν να έχουν και άλλη απασχόληση.
9. Οι καθηγητές (επίκουροι, αναπληρωτές, μόνιμοι) είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
10. Οι μισθοί διαμορφώνονται περίπου ως εξής
Λέκτορες επι συμβάσει= 2000
Μόνιμος =3000
Επίκουρος=4500
Αναπληρωτής=6000
Μόνιμος=7500
(καθαρά)
11. Τα κριτήρια προαγωγής καθορίζονται καθαρά και πλήρως από τον νόμο. Συγκεκριμένα, μονιμοποίηση Λέκτορα σημαίνει 5 χρόνια προυπηρεσία ικανό ερευνητικό έργο και γίνεται με ανοικτές διαδικασίες (πολλοί υποψήφιοι).
Επίκουρος: ερευνητικό έργο αντίστοιχο με το μέσο ερευνητικό έργο της εαντίστοιχης ειδικότητας στην Ευρώπη. ΑΝοιχτή διαδικασία με άλλους υποψηφίους.
Αναπληρωτής¨όπως και πριν + επίβλεψη διδακτορικών+συγγράματα
Καθηγητής: όπως και πρίν+ερευνητικά προγράμματα+οργάνωση σθνεδρίων +διοίκηση.
Για να ανοίξει θέση καθηγητή (επικ., αναπλ. , καθηγ.) πρέπει πρώτα να χηρέψει αντίστοιχη θέση. Για προαγωγή απο μία θέση καθηγητή σε άλλη δεν υπάρχουν εξωτερικοί υποψήφιοι.
ΕΔΩ πρέπει να γίνει πρόβλεψη και για προσωπικό που θα ασχολείται μόνο με έρευνα ή μόνο με διδασκαλία.
12. Οι κρίσεις γίνεται από μονομελή ή το πολύ τριμελή εξωτερική επιτροπή, η οποία αμοίβεται σχετικα. Αυτή εισηγείται για την προαγωγή ή όχι, προκειμένου να αποφασίσει η ΓΣ.
13. Υπάρχει δευτεροβάθμιο όργανο κρίσεων με σκληρές ποινές σε περίπτωση ανυπόστατης κρίσης (άμεση κράτηση μισθού).
14. Ματαβατικές διατάξεις: Όλο το προσωπικό είτε παραμένει εκεί που είναι τώρα, διατηρώντας τον τίτλο του , το μισθό του και μη συμμετέχοντας στη διοίκηση πλέον, ή εντάσσεται σε νέα βαθμίδα μετά από κρίση. Φυσικά μπορεί να ενταχθεί και σε κατώτερη βαθμίδα (από καθηγητής Λέκτορας !!!!)
ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
«Πλήρης Κατάργηση Εισαγωγικών εξετάσεων. Ο καθένας γράφεται σε όποιο Τμήμα θέλει.
»
Τα έχουμε ξαναπεί. Δεν ξέρεις τι σου γίνεται για να προτείνεις αυτό. Την 1η Σεπτεμβρίου 2010 που θα κάτσουν οι 20,000 φοιτητές που θα γραφτούν στην Ιατρική Αθηνών; Στο κλειστό του ΟΑΚΑ;
«Πλήρης Κατάργηση Εισαγωγικών εξετάσεων. Ο καθένας γράφεται σε όποιο Τμήμα θέλει.»
Ανέφικτο. Το μόνο που ίσως θα μπορούσε να γίνει είναι αλλαγή του υπάρχοντος εκπαιδευτικού πλαισίου. Π.χ. 4 χρόνια γυμνάσιο (γενικών γνώσεων) υποχρεωτικό για όλους και μετά εξετάσεις για είσοδο σε ένα 2-ετές (college like) προπαρασκευατικό για τα ΑΕΙ λύκειο. Λύκειο τελείως διαφορετικό από το υπάρχον με εκπαιδευτικούς επιλεγμένους (με μεταπτυχιακά κλπ) και σοβαρό σύστημα αξιολόγησης των μαθητών με τετραμηνιαίες εξετάσεις πανελλαδικού επιπέδου. Ο βαθμός του λυκείου (ουσιαστικός πλέον και όχι τυπικός όπως είναι σήμερα) θα καθορίζει που θα μπορεί να πάει κάθε μαθητής με βάση βέβαια και τον αριθμό που μπορούν να μπουν σε κάθε σχολή.
Εκτός από το λύκειο το δεύτερο που θα μπορούσε να γίνει είναι, γιατί όχι, περισσότερα πανεπιστήμια (σωστά οργανωμένα και στελεχωμένα φυσικά). Τόσοι Έλληνες επιστήμονες είναι στο εξωτερικό και θέλουν να γυρίσουν πίσω. Να ένας τρόπος.
Το βασικό πρόβλημα στην υλοποίηση των παραπάνω ευσεβών πόθων είναι (α) η μη διάθεση χρημάτων για την παιδεία και (β) η υπάρχουσα κομματοκρατία η οποία είναι εχθρός της αξιοκρατίας. Στο (α) λέω μη διάθεση χρημάτων γιατί προφανώς χρήματα υπάρχουν απλά σήμερα δαπανώνται στα κόμματα άμεσα (κρατική επιχορήγηση) ή έμμεσα (π.χ. ως παχυλοί μισθοί κολλητών προέδρων, αντιπροέδρων και συμβουλίων απείρων οργανισμών, υπουργείων και παραυπουργείων).
Ώσπου να βρεθούν χρήματα κ. ά., η κατάσταση ίσως μπορέσει να βελτιωθεί, τουλάχιστον ως προς την εκπαίδευσης στο Γυμνάσιο/Λύκειο και στην εισαγωγή στα ΑΕΙ, με την πρόταση που υπέβαλα την 20-2-09 στο σχετικό τμήμα αυτού του ιστολογίου. Σύμφωνα με το in.gr της 26-2-09 (και Το Βήμα), οι πρυτάνεις των ΑΕΙ αντιτίθενται εις «την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια λόγω έλλειψης υποδομών, αλλά και με το προπαρασκευαστικό έτος για την εισαγωγή των υποψηφίων στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας». Κατά το in.gr η ορισθείσα από τη Σύνοδο Πρυτάνεων επιτροπή για το εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ θα προτείνει πέντε σημεία, εκ των οποίων τα δύο καλύπτονται στην πιο πάνω πρότασή μου: «Η ανάγκη αποσύνδεσης του Λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» και «η διατήρηση των πανελλαδικών εξετάσεων με τη μορφή της εξεταστικής διαδικασίας σε εθνικό επίπεδο από φορέα που θα ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας», αλλά μόνον για τις κοινές γραπτές εξετάσεις στα μαθήματα στο Γυμνάσιο/Λύκειο στην προαναφερθείσα πρότασή μου. Η ανάγκη δε για τα υπόλοιπα τρία σημεία της επιτροπής εξαλείφεται στην πρότασή μου που προτείνει όχι νέες εξετάσεις, αλλά εισαγωγή στα ΑΕΙ επί τη βάσει των (αποδεκτών) βαθμών των απολυτηρίων Λυκείου, όταν θα καταστούν οι βαθμοί αξιόπιστοι.
@sensei
Με όλο το σεβασμό, είστε τόσο έμπειρος και τόσο σοφός που εκτός από το να προτείνετε όλες αυτές τις λύσεις αξιωματικά, βάζετε και ακριβή ποσοστά; (60% λέκτορες, 40% καθηγητές και αναλυτικό μισθολόγιο – γιατί 3000 ο μόνιμος και όχι 3100;). Σας βρίσκω το ίδιο απόλυτο με την (τρέχουσα) ΠΟΣΔΕΠ στο άλλο άκρο.
Τα δε «αντικειμενικά» κριτήρια που πρέπει να εισάγει η γραμματέας στο excel (διοργάνωση συνεδρίων κλπ) έχουν συζητηθεί πολλές φορές εδώ. Αντικειμενικά κριτήρια υπάρχουν και δε χρειάζεται να μπαίνουν σε νόμους και κανόνες. Όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια τα γνωρίζουν χωρίς να χρειάζεται να είναι, κατ’ ανάγκη, γραμμένα κάπου. Αντίθετα, τα «αντικειμενικά» κριτήρια πολύ εύκολα γίνονται υποκειμενικά (π.χ. διοργάνωση συνεδρίου στην Άνω Ραχούλα – ας με συγχωρήσει η Άνω Ραχούλα).
Με την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχω ήδη από 10ετιών ασχοληθεί και σε επιστολές στον Τύπο, δύο από τις οποίες ευρίσκονται και στις κάτωθι διευθύνσεις:
Οι αριθμοί που έδωσα είναι απλώς συμβολικοί , προκειμένου να καταδέιξω την ανάγκη για δημιουργία αντίστροφης πυραμίδας (όχι 1 λέκτορας και 27 καθηγητές) και την ανάγκη για σημαντικούς μισθούς στις ανώτερες βαθμίδες, βάσει της αρχής: Σου δίνω ικανοποιητικά αλλά απαιτώ δουλειά, πολύ δουλειά.
Τώρα κάθε φορά που ζητάμε κατάργηση του σαράκι των εισαγωγικών, ακούω το παράδειγμα της ιατρικής και άντε της νομικής. Ε εκεί ας βάλουν εισαγωγικές ή ας δημιουργήσουν pre-med τμήματα.
Πρέπει να τελειώνουμε με τις εισαγωγικές. Αυτά που διάβασα στις εφημερίδες (κάτι για εξετάσεις από γυμνάσιο σε Λύκειο, κάτι για εξετάσεις μετά το Λύκειο) είναι μία από τα ίδια.
‘Εχοντας 20 χρόνια διαδασκαλίας σε κεντρικό πανεπιστήμιο, νομίζω ότι αυτή η διαδικασία των εξετάσεων και η φοίτηση στα φροντιστήρια (τα οποία πρέπει να αναλυθούν γιατί έχουν αλλάξει και σαν ποιότητα και σαν στυλ διδασκαλίας από ότι ήταν πριν 30 χρόνια) είναι ότι χειρότερο και κύριο πρόβλημα για την παιδεία μας.
Θα πρότεινα να δημιουργηθούν 2 είδη μελών ΔΕΠ:
καθηγητές με έμφαση στην έρευνα
καθηγητές με έμφαση στη διδασκαλία
Οι καθηγητές που δεν έχουν δημοσιεύσει σε περιοδικό για περισσότερο από 3 χρόνια, θα γίνονται αυτόματα καθηγητές με έμφαση στη διδασκαλία. Σε αυτή την κατηγορία, οι ώρες υποχρεωτικής διδασκαλίας θα είναι διπλάσιες (12 ώρες την εβδομάδα, αντί για 6 που είναι τώρα).
Η «έμφαση» θα ισχύει ανεξαρτήτως βαθμίδας. Για την προαγωγή από βαθμίδα σε βαθμίδα, όμως, θα πρέπει να δείξουν ικανοποιητικό ερευνητικό έργο.
Με αυτή την πρόταση θα ήθελα να βγάλω ορισμένους καθηγητές Α βαθμίδας από τον «ύπνο του δικαίου» στον οποίο περιήλθαν μετά την ανέλιξή τους στην υψηλότερη βαθμίδα. Εκείνοι που δεν προσφέρουν ερευνητικά, ας κάνουν περισσότερο διδακτικό έργο.
Αντίστοιχα, καθηγητές που είναι καλοί έρευνητικά αλλά δεν έχουν καλή σχέση με τη διδασκαλία θα μπορούν να «εξαγοράζουν» μέρος των διδακτικών τους ωρών με άλλες ερευνητικές / διοικητικές δραστηριότητες (ήδη γίνεται για προέδρους τμημάτων, πρυτάνεις, κλπ).
Ιατρική: Το ότι διδάσκεται ως μεταπτυχιακό μάθημα στις ΗΠΑ, δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο σε απόφοιτους βιολογικών επιστημών, αλλά και σε απόφοιτους από engineering ή sciences να εγγραφούν σε ιατρικά τμήματα. Με γνώσεις μηχανικού ή φυσικού, προσφέρουν μια διαφορετική, χρήσιμη κατά τη γνώμη μου, οπτική στην επιστήμη τους.
@sensei
Συμφωνώ απολύτως με την αποφυγή δημιουργίας αντίστροφης πυραμίδας. Αλλά πρέπει να επιστρέψουμε και στο προηγούμενο σύστημα της Έδρας; Γιατί όχι ένα σύστημα σε ισορροπία, με συγκρίσιμο αριθμό Επίκουρων, Αναπληρωτών και Καθηγητών; Επίσης, δε δέχομαι ότι ο καθηγητής κάνει πάντοτε περισσότερη δουλειά από τον επίκουρο. Δέχομαι, όμως, να δικαιολογείται σε κάποιο βαθμό η μισθολογική διαφορά λόγω εμπειρίας και των περισσότερων ευθυνών σε επίπεδο διοίκησης και προώθησης του Τμήματος.
Για την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση έχω εκφράσει την άποψή μου (διαφωνώ) και δε θα ήθελα να κουράσω επαναλαμβάνοντας τη θέση μου.
Πιστεύετε ότι η μεταφορά της επιλογής στα Πανεπιστήμια θα βελτιώσει τα πράγματα; Σας ικανοποιεί η ποιότητα διδασκαλίας στα Πανεπιστήμια, τα ποσοστά παρακολούθησης, τα 2Ν (όταν αυτά εφαρμόζονται), το να έχουμε περισσότερες μέρες εξέτασης από μέρες διδασκαλίας κλπ; Έχουμε ηθικό δικαίωμα να ζητάμε να περάσει η επιλογή σε εμάς πριν εμείς διορθώσουμε τον εαυτό μας; Επίσης, στα 20 χρόνια διδασκαλίας σας δεν έχετε δει να βολεύονται δικά μας παιδιά με μεταγραφές κλπ; Φανταστείτε να περάσει η επιλογή στα Πανεπιστήμια. Εδώ κάθε φορά που κάνουμε μια εξέταση ανάβουν τα τηλέφωνα για καμια εβδομάδα για να «κάνουμε ό,τι μπορούμε για το καημένο το παιδί». Φανταστείτε να θέλουμε να κρατήσουμε το 10% από αυτούς που γράφονται και να κόψουμε τους άλλους. Όχι, βέβαια, ότι το τωρινό σύστημα είναι καλό. Ομολογώ ότι δεν έχω κάποια καλή λύση να προτείνω δεδομένης της σημερινής κατάστασης.
Γενικά, άποψή μου είναι ότι, αν τα Πανεπιστήμια δεν είναι υπόλογα σε αυτούς που τα χρηματοδοτούν (κράτος ή/και εκπαιδευόμενους) με την ευρεία έννοια, όχι του micromanagement και τα λεφτά συνεχίζουν να ρέουν χωρίς πραγματική αξιολόγηση και λογοδοσία, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει όποιους κανόνες και αν βάλουμε.
@Μάρκος Ανδρέου
Θα προτιμούσατε ένα σημαντικό μάθημα του Τμήματός σας να το κάνει άνθρωπος που «υποβιβάστηκε» στην κατηγορία «προσωπικού διδασκαλίας» λόγω ερευνητικής απραξίας ή άνθρωπος που βρίσκεται σε επαφή με τις τελευταίες εξελίξεις στην Επιστήμη του; Και δε μιλώ για ειδικές περιπτώσεις μαθημάτων ή προσώπων.
Ναι μεν σε πρώτη φάση αυτό ευνοεί αυτούς που θέλουν να έχουν περισσότερο χρόνο για έρευνα, αλλά πρέπει να δοθούν και οι σωστές βάσεις στους φοιτητές που μελλοντικά θα ενταχθούν στις ερευνητικές ομάδες.
@junior_faculty
Όχι, δεν θα ήθελα τέτοιοι άνθρωποι να διδάσκουν στα τελευταία έτη ή σε μεταπτυχιακά μαθήματα. Όμως θα μπορούσαν να αποτελέσουν μεγάλη βοήθεια σε πολυπληθή μαθήματα στα πρώτα 2 έτη σπουδών. Εξ’ άλλου συχνά το μάθημα σε μικρά έτη το κάνουν βοηθοί καθηγητών, μεταπτυχιακοί φοιτητές, και στις ΗΠΑ συμβασιούχοι λέκτορες.
Αυτό το σύστημα πραγματικά θα ήταν ευχής έργο για τη σύγχρονη κοινωνία. Κακά τα ψέματα, το όριο της «ενηλικίωσης» στα 18 είναι ψεύτικο και δε συμβαδίζει ούτε βιολογικά ούτε και νομικά, μιας που η υποχρεωτική εκπαίδευση τελειώνει στα 15 και ουσιαστικά επιτρέπεται στον έφηβο να δουλέψει. Χώρες όπως η Αυστρία έχουν ήδη υιοθετήσει εκλογικό δικαίωμα στα 16, και πολύ πιθανό να μπουν και υποχρεώσεις ενηλίκων πιο νωρίς.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι υποστηρίζω ένα σύστημα όπως αυτό που πρότεινε ο λτα παραπάνω:
6 χρόνια Δημοτικό (Πρωτοβάθμια Υποχρεωτική Εκπαίδευση)
4 χρόνια Γυμνάσιο (Δευτεροβάθμια Υποχρεωτική Εκπαίδευση)
και μετά όταν ο νέος είναι 16 χρονών ας μπαίνει σ’ένα προπαρασκευαστικό [μη υποχρεωτικό] πρόγραμμα για το πανεπιστήμιο ή την τεχνική/επαγγελματική εκπαίδευση
2 χρόνια Λύκειο (Μεταδευτεροβάθμια Προαιρετική Εκπαίδευση)
Ας μετατραπεί το Λύκειο επισήμως σ’ένα καλό φροντιστήριο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που να μην κοροϊδεύει την κοινωνία ότι και καλά διδάσκει γενικώς ενώ στην ουσία δεν κάνει τίποτα…
@Μάρκος Ανδρέου
Δεκτό και ίσως πράγματι να δουλέψει, αν και εγώ όταν ήμουν προπτυχιακός το καλύτερο μάθημα των 2 πρώτων ετών το έκανε ένας άνθρωπος που ήταν σοβαρός ερευνητής. Και ήταν πράγματα που τα είδα ξανά στα μεταπτυχιακά και ήταν χρήσιμα και επίκαιρα. Αν ήταν όλοι έτσι στα 2 πρώτα χρόνια των σπουδών μου ίσως τώρα να είχα λιγότερα κενά :)
@Μάρκος Ανδρέου
Συμφωνώ και εγώ για την ύπαρξη αποκλειστικά διδακτικού προσωπικού όπως το θέτετε. Εξάλλου τα πρώτα έτη στα πανεπιστήμια μας είναι σαν μεταλυκειακός κύκλος σπουδών.
@junior_faculty
Κατ’ αρχάς η κατάργηση των εισαγωγικών θα πρέπει να συνοδεύεται από σημαντική αναβάθμιση των πανεπιστημίων και κυρίως κατάργηση των αιωνίων φοιτητών (να θεσπιστεί το ν+2 και όχι το 2ν), υποχρεωτικά προαπαιτούμενα, εξετάσεις 2-φορές τον χρόνο κ.λ.π. Προφανώς θα υπάρξουν φροντιστήρια σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Αλλά εδώ θα υπάρχει άλλο «περιβάλλον»: μεγαλύτερη ηλικία φοιτητών, ίσως όχι τεράστια κοινωνική πίεση, λιγότερα άτομα ικανά να κάνουν τέτοια φροντιστήρια κ.λ.π. Τα κακώς κείμενα των πανεπιστημίων που θέτετε είναι σωστά και υπαρκτά, αλλά δεν πρέπει να μας εμποδίσουν στο να προχωρήσουμε σε κάτι σωστό.
@Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης
Αυτά που προτείνετε είναι πολύ ενδιαφέροντα. Μήπως όμως είναι κάπως «σκληρό» να βάζουμε τα παιδιά να παίρνουν σημαντικότατες αποφάσεις για την ζωή τους σε τόσο μικρή ηλικία, αντί στα 20 ας πούμε;
sensei,
καμία απόφαση δεν πρόκειται να πετύχει αν πρώτα δεν αλλάξει ο κόσμος νοοτροπία για την αγορά εργασίας και πιστέψει στην ευελιξία της. Είναι σημαντικό αυτό το τελευταίο διότι επιτρέπει «αλλαγές καριέρας» στη ζωή αργότερα με συγκεκριμένες μετεκπαιδεύσεις και επανεκπαιδεύσεις.
Αν συνεχίσουμε με τη νοοτροπία της εργασίας όπως ορίστηκε στον 20ο αιώνα ότι σπουδάζεις κάτι το τεχνοκρατικό (πχ να βάζεις μια βίδα!) και μετά το κάνεις μέχρι να βγεις στη σύνταξη τότε ναι θα αποτύχει.
Προσωπικά βρίσκω τους νέους 16 χρονών ωριμότατους να επιλέξουν ένα προπαρασκευαστικό Λύκειο με βάση τις κλίσεις τους και τα επαγγελματικά τους όνειρα. Στο κάτω κάτω αυτό γίνεται και σήμερα, στα 16 (Δευτέρα Λυκείου) σταματάνε τα ψέματα και αρχίζουν τα εντατικά φροντιστήρια.
Με το νέο σύστημα που πρότεινε ο ‘λόγια του αέρα’ και συμφώνησα τουλάχιστον δεν θα κοροϊδεύουν την κοινωνία. Θα ξέρουμε ΟΛΟΙ ότι το Λύκειο είναι απλά φροντιστηριακό για το πανεπιστήμιο και θα βελτιωθεί ανάλογα ώστε να καταπολεμηθεί η παραπαιδεία (όσο μπορεί).
@Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης
«Θα ξέρουμε ΟΛΟΙ ότι το Λύκειο είναι απλά φροντιστηριακό»
θα κόψω τις φλέβες μου!
Κόψτες όσο θέλεις, αφού είναι.
Τουλάχιστον ας το επισημοποιήσουν και ας δώσουν βάση στα μαθήματα που προετοιμάζουν ανάλογα τη σχολή. Ας ανταγωνίζονται τα λύκεια μεταξύ τους αντί για τα φροντιστήρια.
Έτσι θα δοθεί και μια ευκαιρία καλής προετοιμασίας παραπάνω σε δεκάδες παιδιά φτωχών οικογενειακών που δεν αντέχουν οικονομικά το χαράτσι της παραπαιδείας.
Έτσι και αποκτήσει το πανεπιστήμιο πλήρη αυτονομία να δείτε τι θα γίνει.
@sensei
Μιλάμε για 105Κ τον χρόνο για το Καθηγητή, αν απαγορέψουμε την προσαυξηση με ερευνητικα(που δε θα έπρεπε κιόλας, είναι ένα κίνητρο ειδικά για τη τελική βαθμίδα)
Εγώ τα ακούω λίγο πολλά ή μΕ φαίνεται?
Δηλαδή αν αυξηθούν οι απολαβές των καθηγητών θα γίνει το πανεπιστήμιο καλύτερο; Κάτι δεν ακούγεται σωστά σε αυτή την πρόταση.
Βλέπω κατευθείαν στους μισθούς πήγαμε. Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι λεω ‘γω.
Χεχ, όντως. Εσείς πιστεύετε πραγματικά ότι η ΠΟΣΔΕΠ, οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής, οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και οποιαδήποτε άλλη συνδικαλιστική οργάνωση ενδιαφέρεται πραγματικά για τη βελτίωση της υπηρεσίας τους προς τρίτους;
Να βγάζουν περισσότερο παρά και να δίνουν λιγότερο λογαριασμό ενδιαφέρονται. Με ελάχιστες εξαιρέσεις…
Καλημέρα κύριοι. Διάβασα το post και ομολογώ ότι τουλάχιστον χάρηκα με το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν καθαρά το πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος και μπορούν να καταθέτουν τις γνώμες τους (έστω και διαφορετικές) χωρίς να γίνεται εδώ γήπεδο.
Για να μπω στο ζουμί … να ξεκινήσω ότι δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα και οι δομές του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την συνολική λειτουργία του νεο-ελληνικού χάους. Άρα για μένα το να διορθώσουμε μεμονωμένα 5-10 πράγματα δεν αποτελεί φάρμακο γιατί υπάρχουν νοσηρές καταστάσεις στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού που αποτελούν εμπόδιο στην εξυγίανση οποιουδήποτε τομέα.
Θα γίνω πιο συγκεκριμένος
Καλά και ωραία τα περί μισθών που διάβασα, περί υποδομών κλπ κλπ αλλά η ρίζα του προβλήματος ξεκινάει από το σχολείο.
α) Πότε θα σταματήσει η παράνοια με τα φροντιστήρια; Είναι δυνατόν ένα παιδί αντί να παίζει και να αναπτύσσει την δημιουργικότητα του να τρέχει όλη μέρα στα φροντιστήρια;
Το κόστος για τους γονείς το έχετε σκεφτεί;
Και μόνο που το σκέφτομαι εξοργίζομαι γιατί το έχω περάσει (ως πρώην μαθητής). Πρέπει εδώ να μπει ένα ΤΕΛΟΣ!
β) Εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Δεν είμαι νομοθέτης … αλλά ας μην τρελαθούμε. Δεν μπορείς να αφήσει εν μια νυκτί, ελεύθερη την εισαγωγή στις σχολές. Δεν έχουμε το υπόβαθρο σαν κοινωνία. Όλοι θα πάνε στην Ιατρική και στο Πολυτεχνείο. Ας αποφασίσουμε σαν κοινωνία αν θεωρούμε όλα τα επαγγέλματα απαραίτητα και χρήσιμα και μετά το συζητάμε. Ωραία να γίνουμε όλοι επιστήμονες….αλλά ποιος θα κάνει τον φούρναρη, τον υδραυλικό, τον γεωπόνο;
γ) Συνδικαλισμός. Τι είναι αυτά ρεε;;; Είναι δυνατόν να υπάρχουν κόμματα στα πανεπιστήμια; Να κλείνουν οι σχολές για την επανάσταση των Ζαπατίστας; Και μην ακούσω για άσυλο και λοιπές σαχλαμάρες. Όλα αυτά τα στηρίζουν εκείνοι ακριβώς που έχουν κάνει τα πανεπιστήμια μποστάνι τους για να μασουλάνε. Αν θέλουμε αλλάγες στην παιδεία πρέπει να παρθούν σοβαρά μέτρα. Έχετε δει σε κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο του εξωτερικού συνδικαλισμό; Και άντε να πούμε οk πρέπει να υπάρχει η φωνή των φοιτητών… συμφωνώ. Γιατί όμως με την μορφή του ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ κλπ κλπ;
δ) Αξιολόγηση καθηγητών. Τι να λέμε. Πως μπορούμε να περιμένουμε να πάμε μπροστά όταν το 80% των καθηγητών είναι λαμόγια! Ναι ρε λαμόγια .. και όποιος έχει αντίρρηση να ακούσω επιχειρήματα. Καθηγητές που ΔΕΝ κατεβαίνουν στις παραδόσεις, που μασάνε χρήματα από ευρωπαϊκά πακέτα, που έχουν ένα τσούρμο από διδακτορικούς φοιτητές για ένα κομμάτι ψωμί, που άγονται και φέρονται υπό τις εντολές των κυβερνήσεων που υποστηρίζουν.
ε) Επαγγελματική αποκατάσταση. Για ποιόν λόγο να προσπαθήσω να είμαι καλός φοιτητής; Καλός επιστήμονας; Για ποιον λόγο να προσφέρω κάτι στην επιστημονική κοινότητα από την στιγμή που όταν τελειώσω αντί να έχω την δυνατότητα να προσφέρω … θα βρω μια δουλίτσα με άγνωστα ωράρια για να παίρνω ένα μισθουλάκο, να πάρω ένα δανειάκι για ένα σπιτάκι, να παντρευτώ ένα καλό κοριτσάκι και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα; Μπορεί να με θεωρείτε γραφικό … αλλά οι ζωές όλων μας βασίζεται στην μιζέρια και αυτό συμπαρασύρει τα πάντα. Έτσι θέλουν άλλωστε κάπιοι.
Θα μπορούσα να γράφω βιβλία ολόκληρα για όλα αυτά που σκέφτομαι σε όλη την πορεία μου μέχρι τώρα. (Μαθητής – Φοιτητής – εργαζόμενος).
Το πρόβλημα μας κύριοι είναι οι φαινομενική μας δημοκρατία και πιστέψτε με δεν θέλω να ακουστώ σαν αριστερός-μπουρδολολόγος. (όποιος παρεξηγηθεί – παρεξηγήθηκε).
Έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο. Όταν ξυπνήσετε και πάψετε να ψηφίζετε όλα αυτά τα λαμόγια-φασιστόμουτρα που μας κλέβουν, μας ξεπουλάνε, μας γδύνουν τότε κάτι μπορεί να αλλάξει. Όλοι όμως ακόμα και εσείς που διαμαρτύρεστε, που γράφετε τα ωραία και τα σπουδαία, αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους κλπ κλπ … ΟΛΟΙ στηρίζουν το σύστημα. Κανείς από εμάς δεν είναι έτοιμος να απαγκιστρωθεί από τα cone του, τις «άκρες» του, τα βύσματα κλπ κλπ.
Για ποια παιδεία μου μιλάτε λοιπόν;
Για το λύκειο:
Αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι, ενώ προσφέρονται εδώ και πολλά χρόνια προγράμματα του διεθνούς απολυτηρίου (ΙΒ), κανείς δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με τη μελέτη του. Εκτιμώ ότι κάπου 1.5% κάθε γενιάς φοιτά σε ΙΒ. Στατιστικά το ποσοστό είναι ικανό να δείξει πολλά πράγματα. Ας πούμε, (α) πώς ένα παιδί από την πρώτη Λυκείου ενσωματώνεται σε ένα τελείως διαφορετικό σύστημα και κουλτούρα, (β) πώς μπορεί να διδάσκονται μαθηματικά, φυσική, φιλοσοφία, και οι άλλες περιοχές, (γ) πώς μπορεί να βγαίνει κάποιος άριστα καταρτισμένος χωρίς να χρειάζεται να έχει 13 μαθήματα το εξάμηνο, αλλά μόνο 4 ή 5, (δ) τι θα πει μάθηση και όχι φτυάρισμα πληροφορίας, …, (ω) τι θα πει προετοιμάζω γενιά αποφοίτων με τρόπο ώστε να μπορεί να συγκριθούν με άλλους (και άρα να υπάρξει – οψέποτε – η δυνατότητα επιλογής φοιτητών από τα πανεπιστήμια).
Είναι θλιβερό να έχεις το test bed στα πόδια σου και να καμώνεσαι ότι δεν υπάρχει καν.
Άλλο ένα άρθρο που αποτελεί τροφή για σκέψη:
http://www.alfavita.gr/typos/typos27_2_9_115.php
«Μεταπτυχιακό για το διαδίκτυο στη Βέροια»
Δε μπορούμε να μιλάμε για μια απλή αλλαγή του συστήματος. Για να πραγματοποιηθεί η αλαγή εισαγωγής στο πανεπιστήμιο θα πρέπει και ο τρόπος διδασκαλίας και το αναλυτικό πρόγραμμα όχι απλώς να αλλάξουν αλλά να ξεριζωθούν……
@Panos Kokkinos
Mα το IB προσφέρεται μόνο από τον επάρατο ιδιωτικό τομέα! Θου Κύριε!
Βέβαια η πολιτική ηγεσία εκεί στέλνει τα παιδιά της, αλλά στο πόπολο ταίζουν κουτόχορτο περί δημόσιας εκπαίδευσης.
«Είναι θλιβερό να έχεις το test bed στα πόδια σου και να καμώνεσαι ότι δεν υπάρχει καν.»
Testbeds υπάρχουν πολλά και διάφορα.
Ποιό κόμμα όμως είναι διατεθειμένο να γκρεμίσει συθέμελα όλο το υπάρχον οικοδόμημα της μεταπολιτευτικής παιδείας;
Ποιο κόμμα θα επωμιστεί το βάρος της «εξόδου» όλων των υπεράριθμων «ανεκπαίδευτων» εκπαιδευτικών που έχουν μπει στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια για ψηφοθηρικούς λόγους;
Ποιο κόμμα θα πάρει λεφτα από την τσέπη του και τους μηχανισμούς του και θα τα ρίξει στη παιδεία για να φτιαχτούν οι απαραίτητες δομές που χρειάζονται για την υλοποίηση των testbeds και στην Ελλάδα;
Those are the questions που θα έλεγε και ο Σαίξπηρ…
Η δημοσίευση σε περισσότερα αντίτυπα και στο Διαδίκτυο των εισηγητικών εκθέσεων και των πρακτικών εκλογής υποψηφίων και μελών ΔΕΠ προσκρούει στις διατάξεις του ν. 2472/1997 και επομένως δεν είναι νόμιμη , έκρινε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. , ύστερα από αίτηση, προς την Αρχή ,Προέδρου Πανεπιστημίου (Α), να γνωμοδοτήσει σχετικά με το αν η δημοσίευση των εισηγητικών εκθέσεων και των πρακτικών εκλογής και εξέλιξης μελών Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού (εφεξής ΔΕΠ) α) με τη μορφή της έκδοσής τους σε βιβλίο πολλαπλών αντιτύπων ή β) περαιτέρω με τη μορφή της ανάρτησής/καταχώρισής τους στο Διαδίκτυο συνάδει με το ν. 2472/1997 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.
Αναλυτικά η Απόφαση
1. Σύμφωνα με το άρθρο 6 κεφάλαιο Δ (ΣΤ) παρ. 8 του ν. 2083/1992 για τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης “Τα πρακτικά των διαδικασιών εκλογής και εξέλιξης μέλους ΔΕΠ δημοσιεύονται κάθε χρόνο σε ιδιαίτερο τόμο με ευθύνη του αντίστοιχου τμήματος και είναι προσιτά σε κάθε ενδιαφερόμενο”. Το άρθρο 4 παρ. 1 εδάφια α΄ και β΄ του ν. 2472/1997 ορίζουν: «Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας πρέπει: α) Να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία εν όψει των σκοπών αυτών. β) Να είναι συναφή, πρόσφορα και όχι περισσότερα από όσα κάθε φορά απαιτείται εν όψει των σκοπών επεξεργασίας».
2. Στις εισηγητικές εκθέσεις και τα πρακτικά εκλογής και εξέλιξης μελών ΔΕΠ γίνεται αναφορά σε προσωπικά δεδομένα των υποψηφίων και των ήδη μελών ΔΕΠ όπως είναι οι πληροφορίες αλλά και οι αξιολογήσεις για το βιογραφικό τους, τις σπουδές τους, την επιστημονική τους διαδρομή, την επαγγελματική και διδακτική τους εμπειρία. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για προσωπικά δεδομένα απλής μορφής σύμφωνα με το άρθρο 2 α’ του ν. 2472/1997 (βλ. και σχετική Απόφαση της Αρχής 56/2003). Στα πρακτικά ενδέχεται να περιέχονται και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που αναφέρονται στο άρθρο 2 β΄ του ν. 2472/1997 αλλά αυτή η περίπτωση κρίνεται ως εξαιρετική και σπάνια, ακριβώς λόγω της φύσης και του σκοπού των διαδικασιών εκλογής και εξέλιξης μελών ΔΕΠ και της έλλειψης κατ’ αρχήν συνάφειας των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων μ’ αυτές τις διαδικασίες. Υπεύθυνος επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων κατ’ άρθρο 2 ζ’ του ν. 2472/1997 είναι το νομικό πρόσωπο του Πανεπιστημίου (Α) στο οποίο υπάγεται το Τμήμα … . Η δημοσίευση του άρθρου 6 κεφάλαιο Δ (ΣΤ) παρ. 8 του ν. 2083/1992 συνιστά μορφή επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 2 δ’ του ν. 2472/1997 και συγκεκριμένα υπάγεται στην έννοια της “διάδοσης” η οποία, σ’ αντίθεση με τη “διαβίβαση”, απευθύνεται σε δυνητικά απεριόριστο αριθμό αποδεκτών.
3. Η έννοια της δημοσίευσης του άρθρου 6 κεφάλαιο Δ (ΣΤ) παρ. 8 του ν. 2083/1992 αναφέρεται κατ’ ορθή ερμηνεία στη δημοσίευση στο βιβλίο-ιδιαίτερο τόμο όπως προβλέπει ρητά ο προαναφερόμενος νόμος. Στο συγκεκριμένο αυτό βιβλίο ο καθένας έχει τη δυνατότητα πρόσβασης χωρίς να χρειαστεί να επικαλεστεί έννομο συμφέρον, τούτο ωστόσο δεν σημαίνει ότι η προβλεπόμενη δημοσιότητα συμπεριλαμβάνει τη δημοσίευση σε περισσότερα αντίτυπα ή κατά μείζονα λόγο στο Διαδίκτυο γιατί μία τέτοια ερμηνεία προσκρούει στην αρχή της αναλογικότητας ως προς την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων και την έκτασή της που καθιερώνει ο ν. 2472/1997 στο άρθρο 4 παρ. 1 εδάφιο β΄. Ιδιαίτερα η δημοσίευση στο Διαδίκτυο διαφέρει ποσοτικά αλλά και ποιοτικά της δημοσίευσης σε ιδιαίτερο τόμο που προβλέπεται στο άρθρο 6 κεφάλαιο Δ (ΣΤ) παρ. 8 του ν. 2083/1993 καθότι εκ της φύσεώς του το Διαδίκτυο επιτρέπει την πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα των υποψηφίων και μελών ΔΕΠ σε απεριόριστο και απροσδιόριστο αριθμό ενδιαφερομένων οπουδήποτε και αν βρίσκονται αυτοί, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, και σ’ οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Έτσι υπερακοντίζει το σκοπό έκδοσης του ιδιαίτερου τόμου που προαναφέρθηκε και επομένως δεν είναι αναγκαία για την επίτευξή του.
Η κρίση αυτή της Αρχής εναρμονίζεται και με προηγούμενες αποφάσεις της.
Συγκεκριμένα για το παρεμφερές ζήτημα της δημοσίευσης στο Διαδίκτυο των πορισμάτων αξιολόγησης ερευνητή από το Ινστιτούτο στο οποίο εργαζόταν κρίθηκε ότι η διάδοση μέσω του Διαδικτύου δεν είναι απολύτως αναγκαία και προσκρούει στην αρχή της αναλογικότητας γιατί στη στάθμιση των συμφερόντων υπερισχύει η προστασία της προσωπικότητας και των προσωπικών δεδομένων του υποκειμένου (βλ. Απόφαση της Αρχής 38/2001).
Στην προδιαληφθείσα περίπτωση της δημοσίευσης στο Διαδίκτυο των πορισμάτων αξιολόγησης ερευνητή η στάθμιση γίνεται μεταξύ αφενός της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού και αφετέρου της ελευθερίας της πληροφορίας και της αρχής της διαφάνειας.
Η Αρχή αποφάνθηκε ότι υπερισχύει η προστασία των προσωπικών δεδομένων και δεν επέτρεψε τη δημοσίευση. Με το ίδιο σκεπτικό, εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας, η Αρχή δεν επέτρεψε τη δημοσίευση των πρακτικών για κάθε διαδικασία πρόσληψης και προαγωγής στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και τούτο διότι σκοπός των διαδικασιών πρόσληψης και προαγωγής στις εργασιακές σχέσεις γενικότερα είναι η ανεύρεση του υποψηφίου με τα περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για την κατάληψη της θέσης και όχι η δημοσιοποίηση των προσόντων σε απεριόριστο αριθμό αποδεκτών ασχέτων με τις διαδικασίες.
Το ενδεχόμενο έννομο συμφέρον τρίτων όπως είναι οι απορριφθέντες συνυποψήφιοι να έχουν πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα των συνυποψηφίων τους ικανοποιείται με το ηπιότερο μέσο της χορήγησης των στοιχείων και των δικαιολογητικών που αποτέλεσαν τη βάση της αξιολόγησής τους (βλ. Απόφαση της Αρχής 56/2003). Τέλος, η Αρχή έκρινε ότι η αρχή της διαφάνειας εξυπηρετείται πλήρως με τη δημοσίευση στο Διαδίκτυο μόνο των ονομάτων των επιτυχόντων ενώ θεώρησε ότι υπερβαίνει το σκοπό αυτό και προσκρούει στην αρχή της αναλογικότητας η ανακοίνωση εκεί και των ονομάτων των αποτυχόντων (βλ. Απόφαση της Αρχής 62/2003).
Με βάση τα δεδομένα αυτά η Αρχή κρίνει ότι τόσο η ελευθερία της πληροφόρησης όσο και η διαφάνεια εξυπηρετούνται αποτελεσματικά με τον τρόπο δημοσίευσης που προβλέπει ο ν. 2083/1992, δηλαδή σε ιδιαίτερο τόμο, και επομένως η δημοσίευση των εισηγητικών εκθέσεων και των πρακτικών εκλογής και εξέλιξης μελών ΔΕΠ είτε σε περισσότερα αντίτυπα είτε στο Διαδίκτυο είναι δυσανάλογη προς τους επιδιωκόμενους σκοπούς επεξεργασίας και προσκρούει στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού των υποψηφίων και των μελών ΔΕΠ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ H AΡΧΗ
1. Κρίνει ότι η δημοσίευση σε περισσότερα αντίτυπα και στο Διαδίκτυο των εισηγητικών εκθέσεων και των πρακτικών εκλογής υποψηφίων και μελών ΔΕΠ προσκρούει στις διατάξεις του ν. 2472/1997 και επομένως δεν είναι νόμιμη
Πολύ ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα από το γράμμα του κ. Σταμπολιάδη:
«Τα θεσμικά όργανα των πανεπιστημίων αδυνατούν να αναλάβουν το ρόλο αναμόρφωσης της παιδείας κυρίως λόγω της ενδογενούς αδυναμίας ελεύθερης έκφρασης, που προέρχεται από την αλληλεξάρτηση των μελών ΔΕΠ στην εξέλιξη τους, και της κομματικής εξάρτησης πολλών από αυτά (δεξιά και κυρίως αριστερά). Αυτά σημαίνουν αόρατη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, χειρότερης μορφής από αυτή που θα συνιστούσε η ορατή παραβίαση του από τις δυνάμεις ασφαλείας.»
Πρόσφατα, συνάδελφός μου στήριζε ότι ίσως θα έπρεπε οι εκλογές και εξελίξεις μελών ΔΕΠ να γίνονται με μυστική ψηφοφορία. Προς τι η αιτιολόγηση ψήφου; Η εμπειρία έχει δείξει ότι στην ανάγκη ο κάθε ένας μπορεί να δικαιολογήσει τα … αδικαιολόγητα. Αντιθέτως, η φανερή ψηφοφορία των νεώτερων μελών ΔΕΠ ελέγχεται από τους καθηγητές μεγαλυτέρων βαθμίδων, από τα κόμματα, κλπ.
@Αν.ώνυμος, @Λόγια του αέρα
Η παρέμβασή μου σχετικά με το τι μπορεί κανείς να διδαχθεί από τη λειτουργία του ΙΒ δεν είχε σκοπό να καταδείξει «πόσο καλύτερο είναι το σύστημα αυτό». Σκοπό είχε να δώσει ένα ερέθισμα σε όλους όσοι μιλάνε για αλλαγές στο Λύκειο (υπουργείο, κόμματα, φορείς, ΕΣΥΠ, αρθρογράφοι, ιδιώτες) να το ερευνήσουν (για να καταλαβαίνουν σε τελευταία ανάλυση και οι ίδιοι τι λένε!).
Είναι παρανοϊκό να υπάρχει σύστημα το οποίο δουλεύει, το έχεις στα πόδια σου για να το μελετήσεις και να μη το κάνεις.
θα ηταν ενδιαφερον να συζητήσουμε σε τι χρησιμεύει ο συνδικαλισμός στα ΑΕΙ. . .
Κοιτάξτε εδώ χάλια. Δεν υπάρχει κανείς να τους σταματήσει. Η βλακεία πλέον εχει γίνει παλιρροικό κύμα.
«ΔΥΟ ΝΕΑ ΤΜΗΜΑΤΑ
Όπως δήλωσε στη “Μ” η δήμαρχος Βέροιας, “η ίδρυση του μεταπτυχιακού προγράμματος θα δώσει νέα ώθηση στο ήδη υπάρχον τμήμα Χωροταξίας και Ανάπτυξης της Πολυτεχνικής σχολής, ενώ θα επιταχύνει και τη διαδικασία ίδρυσης του τμήματος βιομηχανικού σχεδιασμού και design, για το οποίο έχει αποφασίσει την περασμένη Πέμπτη το συμβούλιο των κοσμητόρων, μετά και την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Βέροιας για την παραχώρηση οικοπέδου όπου θα στεγαστούν οι εγκαταστάσεις του. Παράλληλα θα αποτελέσει τον πρόδρομο για την ίδρυση στη Βέροια του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Στατιστικής”.
Παίρνοντας το λόγο στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ο πρόεδρος του τμήματος Μαθηματικών είπε ότι “με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα επιτυγχάνεται η διεθνής προβολή της πόλης, η σύνδεση του διδακτικού και ερευνητικού έργου με τις ανάγκες της, η επιμόρφωση νέων, γονέων και δασκάλων, η σύνδεση με την επιχειρηματική κοινότητα, η αξιοποίηση φοιτητών με καταγωγή από τη Βέροια, η διοργάνωση διεθνών συνεδρίων η αξιοποίηση και βελτίωση της υφιστάμενης τεχνολογικής υποδομής κ.ά.”.
Ολοκληρώνοντας ο κ. Αντωνίου τόνισε ότι το πρόγραμμα μπορεί να συνεχιστεί και πέραν της αρχικής πενταετίας, αν εξασφαλισθεί χρηματοδότηση από το δήμο ή άλλες πηγές, αφού το ίδιο το ΑΠΘ, δεν δικαιολογεί τη χρηματοδότηση μεταπτυχιακών τμημάτων πλην αυτού που λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη, καθώς δεν επιτρέπει την είσπραξη διδάκτρων από τους φοιτητές, αλλά ούτε και τη λειτουργία ανάλογων μεταπτυχιακών προγραμμάτων με χορηγίες ή παροχή υπηρεσιών σε εταιρείες. «
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο βλάκας που δεν πέρασε στις πανελλήνιες,ο γνωστός μαθητής που ήταν για τα μπάζα και στη συνέχεια »φοίτησε» στις σχολές εξωτερικού,έχει το θράσος να κατηγορεί τους εγχώριους που τον απέκλεισαν για ημιμαθείς,παπαγάλους κτλ.
Δηλαδή επειδή τον έφαγες,υπάρχει κανένα πρόβλημα?Και αν αποκλειστούν όλοι οι τσόγλανοι και κόπροι της άρχουσας τάξης από την εισαγωγή στα πανεπιστήμια,υπάρχει κανένα πρόβλημα?
Ποιος λέει οτι υπάρχει πρόβλημα?Οι λακέδες?
Για αυτό έχω υποστηρίξει οτι υπάρχει σήμερα η βάση για οριστική εκκαθάριση,για πλήρη καταστροφή και συντριβή των δυνάμεων που εμφανίζονται ως δυνάμεις της »ζωής» και αντικατάστασής τους από ένα σύστημα τρόμου μεγάλης κλίμακας.
Δηλαδή ο γιδοπνίχτης που τώρα αμπελοφιλοσοφεί ως ζωντανό στοιχείο θα διαλυθεί από τον λούμπεν,όταν ο τελευταίος πάψει να αποτελέσει την εφεδρεία των φαύλων και αφεθεί να αναπτύξει τα κτηνώδη του ένστικτα.
«ο βλάκας που δεν πέρασε στις πανελλήνιες»
Ένα από τα προβλήματα της σημερινής εκπαίδευσης είναι και αυτό της απουσίας σοβαρών εξετάσεων. Ενώ παλαιότερα δίναμε εξετάσεις ακόμα και από το δημοτικό στο γυμνάσιο έχουμε φτάσει στο σημείο οι μόνες εξετάσεις της προκοπής που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος νέος να είναι οι πανελλαδικές.
Από την άλλη δεν πρέπει να στερούμε και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας τη δυνατότητα να μπορούν να σπουδάσουν εαν το θέλουν στη σχολή της αρεσκείας τους (μέσω εξετάσεων βέβαια). Η ζωή έχει δείξει ότι πολλοί που ήταν «βλάκες» στα 18 τους μπορεί να αποκτήσουν αργότερα «μυαλό» και πολλές φορές ακόμα και να διαπρέψουν στον τομέα που θα ακολουθήσουν.
Δηλαδή αυτοί που «φοίτησαν» στο ελλάντα δεν είναι βλάκες;
Καλά,αν δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται,τι να πω?
Είναι απλό.Επειδή το σύστημα των πανελληνίων είναι ανοιχτό και ανταγωνιστικό,όσοι αποκλείονται λόγω ανεπάρκειας,βρίσκουν τρόπο να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους και επειδή αυτοί συνιστούν μέγιστο τμήμα επιφανών γόνων,η άποψή τους διαδίδεται ενώ η αντίθετη αποσιωπάται.
Σιγά.Οποιος έδωσε,ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει.Και όλα μπορούν να μετρηθούν,αλλά δε μετριούται γιατί δεν τους βολεύει.Αλλά και που να καταλάβουν αυτοί οι ασχετίδηδες από στατιστικά στοιχεία?
Είναι εύκολο να διαλυθούν όλες αυτές οι απόψεις περί απαξίας των πενελληνίων κτλ,εάν δεν προσκρούσουμε στην οικονομική αρχή του τύπου γιατί να εφεύρω αντεπιχειρήματα αφού αυτά που αναφέρεις δεν είναι ευρέως διαδεδομένα.
Σκασίλα μας για την οικονομική αρχή.
Οπως έγραψα και πριν,υπάρχει συσχέτιση της επίδος στο σχολείο και της επίδοσης στις πανελλήνιες όπως επίσης και της επίδοσης στις πανελλήνιες με την επίδοση στις εξετάσεις ΑΣΕΠ.Οι συσχετίσεις αυτές είναι ισχυρότατες και αποδεικνύουν πέραν αμφιβολίας την αξία των πανελληνίων η οποία έχει εξασφαλιστεί λόγω τω χαρακτηριστικών της διεξαγωγής τους.(δηλαδή οτι δίνουν όλοι,ανώνυμα και βαθμολογούνται με τον ίδιο τρόπο).
Λέμε αυτονόητα πράγματα για να σταματήσει η καραμέλα που συνεχώς ανανεώνεται περί ανεπάρκειας του συστήματος εισαγωγής κτλ.
Και τι με νοιάζει εμένα εμένα αν ο πατήρ του γόνου,ο οποίος πατώνει στις πανελλήνιες,έχει κοινωνική προσφορά?Εχεις κοινωνική προσφορά?Να τη χαίρεσαι.Εχεις επαγγελματική δράση για χρόνια?Στα ραπάρια μας.Αυτό δεν εξασφαλίζει κανενός είδους κληρονομικό δικαίωμα.
Δηλαδή τι μας λένε οι τσογλανοπατέρες?Πότε γωνίστηκαν για να επιβληθούν ως μέση τάξη?Μη σας πιάνουν κορόιδα,στην Ελλάδα οι αγώνες αυτοί δεν έγιναν,το αίμα δε χύθηκε,και όλα είναι ανοιχτά.Βασίζονται σε θεωρίες μούφα και εξωτερική επιχορήγηση που όταν καταρρεύσει,θα πέσουν και αυτοί.
@Κ:
Το ότι υπάρχουν οι συσχετίσεις που αναφέρετε δείχνει ότι οι επιδόσεις/εξετάσεις αυτές μετρούν περίπου το ίδιο πράγμα, τουλάχιστον κατά ένα μέρος (συγκεκριμένα, κατά το τετράγωνο του συντελεστή συσχέτισης, υποθέτοντας ότι οι επιδόσεις είναι απολύτως αξιόπιστες). Δεν δείχνει όμως αν αυτό που μετρούν είναι αυτό που θέλουμε να μετρήσουμε. Πιθανώς μετρούν την ικανότητα οργανωμένου διαβάσματος, προσήλωσης στο στόχο, και απομνημόνευσης. Ενδεχομένως δεν μετρούν την οξύνοια, την κρίση, τη δημιουργικότητα, τη στοχευμένη σκέψη, την προοπτική ακαδημαϊκής, επαγγελματικής, κοινωνικής, ή προσωπικής επιτυχίας. Καθώς δεν έχουμε ρητά αποφασίσει τι θέλουμε να μετρήσουμε και για ποιο λόγο, ούτε έχουμε εξετάσει τι ακριβώς μετρούν αυτές οι επιδόσεις, είμαστε στο σκοτάδι, γενικώς, ανεξαρτήτως γόνων και αγώνων.
Κ, που μπορώ να βρω αυτές τις συσχετίσεις; Έχουν δημοσιευθεί πουθενά ή είναι οι κλασικές εμπειρικές συσχετίσεις που ο καθένας έχει από μια;
Εγώ τη μόνη συσχέτιση που γνωρίζω είναι αυτή με την παραπαιδεία. Όσο πιο πολύ επενδύσεις στην παραπαιδεία εις βάρος του προγράμματος των τελευταίων τάξεων του λυκείου τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι πιθανότητες να μπεις σε μια καλή σχολή…
Ορισμένες ατάκες από μαρτυρίες ξένων σπουδαστών στο ελληνικό σύστημα…
Και έξυπνος να μπεις, ηλίθιος βγαίνεις…
«συσχέτιση της επίδοσης στις πανελλήνιες με την επίδοση στις εξετάσεις ΑΣΕΠ.»
Αυτό που το είδες και το λες. Δεν μπορώ να καταλάβω πως συσχέτησαν κάποιοι αυτές τις εξετάσεις.
@Θανάσης Πρωτόπαπας
Οπως έλεγε και ο Καρτέσιος »ignoratia non est argumentum».Η άγνοια δεν είναι επιχείρημα.
Το ξέρω οτι επικαλούνται αγνωστικισμό,΄΄δεν ξέρουμε τι μετράνε οι εξετάσεις ή τι πρέπει να μετράνε» κτλ,θίγουν δηλαδή το πρόβλημα του σκοπού.
Ο σκοπός όμως δε μας απσαχολεί εδώ,είναι δευτερεύον ζήτημα.Αυτό που μετρούν οι εξετάσεις είναι η σχολική,ακαδημαική επίδοση,δείχνουν πόσο καλός μαθητής είσαι σε σχέση με τους άλλους και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έδωσαν.
Τα λοιπά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Διότι τι θα κάνεις?Εστω οτι παίρνεις μέτρα να εξαλείψεις τον παράγοντα της παπαγαλίας.Τι θα πετύχεις τότε?Ξέρεις?Ξέρεις πώς θα αντιδράσει ο παπαγάλος?Μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις του?Τρίχες.Πάλι θα σε καρφώσει γιατί είναι ένα βήμα μπροστά.
Και δεν είναι μόνο οι παπαγάλοι.Είναι και οι σοσάκηδες,είναι οι μπλοφαδόροι,είναι οι παράλληλοι και ένα σωρό κατηγορίες.Ποιος θέλεις να αποκλείσεις και πώς θα το κάνεις?Και σιγά μην το καταφέρεις.
Αλλά το σύστημα των εξετάσεων είναι ανοιχτό,μπορούν όλοι να δώσουν και ο καθένας έχει μια στρατηγική.Ενω στα μοντέλα του πραγματικού βίου ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.Δηλαδή δε βαθμολογούνται όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν είναι οι απαιτήσεις ίδιες για όλους,ούτε έχουν όλοι πρόσβαση για να μπορούν να διαγωνιστούν.
Π.χ. στους πανεπιστημιακούς.Κόβουμε την απολειστικότητα και δίνουμε ανοιχτά τα διδακτορικά κατόπιν εξετάσεων.Μετά τους κόβουμε τα δύο μέτρα και δύο σταθμά εισάγοντας την τυφλή βαθμολόγηση(χωρίς να είναι ορατό το όνομα του υποψηφίου).Δίνουμε οδηγίες για τη βαθμολόγηδη και βάζουμε δύο βαθμολογητές για να είναι ο τρόπος βαθμολόγησης ίδιος για όλους.Βάζουμε τα θέματα κεντρικά και ίδια σε όλους ώστε να είναι ίδιες οι απαιτήσεις για όλους.
Θυμίζει τίποτα αυτό το σύστημα?Μήπως είναι αυτό που συμβαίνει στις πανελλήνιες?Καταργήσαμε το diversity της πραγματικής ζωής?Οτι όλοι είναι διαφορετικοί και δεν μπορούν να υποβληθούν στα ίδια κριτήρια?Στα ορχίδιά μας.Γιατί πρέπει να μας απασχολεί το diversity?Γιατί να έχει την οπιαδήποτε αξία η πραγματική ζωή?
Θέλω να δείξω και τι ρόλο θα πάρουν τα πιόνια σε μελλοντική ρύθμιση.
Τώρα σου λέει ο άλλος π.χ. ο ένας μαθητής να εισάγεται λόγω κοινωνικών προσόντων,ο άλλος γιατί είναι γιος ατόμου που τελείωσε το πανεπιστήμιο,ο άλλος γιατί είναι μασώνος κτλ.
Εγώ λέω ποιος τους κατουράει τους μασώνους,τα άτομα της εκκλησίας,τους γόνους κτλ?Γιατί να πρέπει αυτοί οι τύποι να έχουν δικαιώματα?
Αντίθετα πρέπει να περιοριστεί η ελευθερία της βουλήσεώς τους και να καταστραφεί η επιρροή τους και γενικώς να υποστούν τη δύναμη της μάζας που θα είναι οπλισμένη για να επιβάλλει τα ίδια σε όλους.
Κ:
Δυστυχώς ο ενθουσιασμός σας δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη πληφορόρηση κι έτσι λαϊκίζετε αφόρητα. Η άγνοια, πράγματι, δεν αποτελεί επιχείρημα. Όμως στη βάση της άγνοιας στοιχειοθετούνται σαθρά επιχειρήματα, όπως το δικό σας. Είπατε ότι η συσχέτιση μεταξύ εξετάσεων δείχνει την αξία τους. Αυτό είναι ασαφές (εφόσον δεν προσδιορίζεται τι συνιστά αξία σε μια εξέταση) και αναληθές (καθώς το μόνο που δείχνει η συσχέτιση είναι μια κοινή διακύμανση, της οποίας την αιτία δεν γνωρίζουμε και επιθυμούμε να κατανοήσουμε). Λέτε ότι αυτό που μετρούν οι εξετάσεις είναι η σχολική επίδοση, το οποίο αποτελεί ταυτολογία (στο βαθμό που η σχολική επίδοση μετριέται εξ’ ορισμού και αποκλειστικά μέσω των εξετάσεων) και ουδόλως μας πληροφορεί για το αν η σχολική επίδοση αποτελεί αξιόπιστο προγνωστικό δείκτη μελλοντικής επιτυχίας. Δεν αμφισβητώ το πλεονέκτημα των ανοικτών και δίκαιων εξετάσεων με κοινά κριτήρια (όχι βέβαια για τα διδακτορικά, για λόγους που έχουν να κάνουν με την έννοια και την ουσία του διδακτορικού, την οποία γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει εκπονήσει τη διατριβή του σε κάποιο πραγματικό πανεπιστήμιο επιστημονικά πολιτισμένης χώρας). Δεν αμφισβητώ καν το ενδεχόμενο ενός μελλοντικού εξεταστικού συστήματος το οποίο να είναι ταυτοχρόνως ανοικτό, δίκαιο, αλλά και έγκυρο ως προς την επιλογή των αξιότερων, με συγκεκριμένα, κοινά αποδεκτά κριτήρια του τι σημαίνει αξιότερος σε κάθε επιστημονικό ή επαγγελματικό πεδίο. Αυτό που αμφισβητώ είναι η υπεραπλούστευση που εκπορεύεται από την παντελή άγνοια κάθε έννοιας αξιολόγησης και επιλογής καθώς και από την όλα τα σφάζω – όλα τα μαχαιρώνω προσέγγιση του και καλά αγανακτισμένου πολίτη, η οποία οδηγεί σε μονοπάτια μειωμένης σύνεσης και ακόμα πιο μειωμένης αποτελεσματικότητας (αν δεν το γράφετε και αυτό εκεί που γράψατε την ποικιλομορφία της πραγματικής ζωής).
Μερικά σχόλια περί πανελλαδικών:
1) Οι πανελλαδικές είναι μια χαρά εξετάσεις. Τουτέστιν όλοι οι υποψήφιοι εξετάζονται στην ίδια ύλη, ανώνυμα, σε πανελλαδικό επίπεδο και τον ίδιο χρόνο. Ελάχιστα έχουν ακουστεί όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με την αδιαβλητότητα τους. Μοναδικές ίσως παραφωνίες:
α) Υποψήφιοι που χωρίς ουσιαστικό σοβαρό λόγο διαγωνίζονται μέσω των εξετάσεων των νυχτερινών σχολείων ενώ θα έπρεπε να δώσουν κανονικά στα πρωϊνά.
β) Υποψήφιοι με ειδικές ανάγκες που τυγχάνουν μεγαλύτερης επιείκειας από το δέον στις προφορικές εξετάσεις που δίνουν.
γ) Χαλαρότητα και επιείκεια στη βαθμολόγηση σε ορισμένα μεμονωμένα βαθμολογικά κέντρα.
2) Θα έπρεπε οι μαθητές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους να δίνουν περισσότερες τέτοιες σοβαρές εξετάσεις και από μικρότερη ηλικία.
3) Ότι είδους εξετάσεις και να σχεδιάζαμε πάλι θα υπήρχαν φροντιστήρια.
4) Και η παπαγαλία, έως κάποιον βαθμό, πρέπει να «εξετάζεται» γιατί και η ικανότητα απομνημόνευσης κάποιου αποτελεί μέρος της διανοητικής του ικανότητας.
5) Αυτό που πρέπει να πάψει είναι η μορφή του one shot exam. Απέτυχες στις πανελλαδικές; Γρήγορα στον καιάδα. Υπάρχουν πολλοί που απέτυχαν στις πανελλαδικές, έφυγαν στο εξωτερικό και διέπρεψαν. Όταν λέω απέτυχαν δεν εννοώ ότι πήραν μέσο όρο 10 αλλά ότι π.χ. έγραψαν 18 και δεν μπήκαν π.χ. ιατρική.
Ένας πιθανός ανασχηματισμός των πανελλαδικών θα πρέπει να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, πως δηλαδή θα «ανακαλύψει» αυτούς τους μαθητές.
Οι πανελλαδικές έχουν σίγουρα πολλά πλεονεκτήματα αλλά αμφιβάλλω πολύ αν έχουν πουθενά αλλού εφαρμογή πέρα απ’την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.
Και ο βασικός λόγος ότι είναι καλές είναι γιατί είναι αδιάβλητες και για όλους ίδιες (αντικειμενικές), όχι γιατί είναι κάποιο παιδαγωγικό κατόρθωμα που διαλέγει τους «ικανότερους» υποψήφιους. Απόδειξη του τελευταίου είναι τα αισχρά σχόλια που άφησαν οι ξένοι σπουδαστές (σχόλιο #46) για το ελληνικό σύστημα και την ασχετοσύνη των ελλήνων φοιτητών. Κι αν όσοι έμπαιναν ήταν τα σαΐνια όλοι θα τελειώναν τις σχολές στον ελάχιστο δυνατό χρόνο και χωρίς σκονάκια.
Γι’αυτό ξαναλέω: οι πανελλαδικές είναι το καλύτερο μέτρο όταν βιάζεσαι να βρεις αντικειμενικό τρόπο να ελέγξεις χιλιάδες υποψήφιους που απλά θέλουν να μπουν στο πανεπιστήμιο [για το χαρτί].
Τα σενάρια περί εφαρμογής τους για την έναρξη διδακτορικής διατριβής είναι γελοία και αντιεκπαιδευτικά. Πουθένα στον κόσμο δεν υπάρχει σύστημα κεντρικών εξετάσεων για την απόδοση διδακτορικής έρευνας.
—
Χρειαζόμαστε περισσότερες αδιάβλητες/αντικειμενικές εξετάσεις σαν τις πανελλαδικές, χωρίς όμως την ανάγκη να τις κάνουμε «πανελλαδικές» κάθε φορά. Έλεος, στο τέλος για μια πρόοδο κι ένα εργαστήριο θα ζητάμε πανελλαδικές…
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς όλοι είναι τυφλοί ή κάνουν τους τυφλούς.
Ο λόγος που οι πανελλήνιες βάλλονται είναι οτι δεν περνούν συγκεκριμένα άτομα που θα έπρεπε να περάσουν λόγω καταγωγής.Αυτά τα άτομα θεωρούν οτι έχουν δικαιώματα στη φοίτηση(λόγω καταγωγής).Και σε πολλές χώρες του εξωτερικού τους αναγνωρίζονται αυτά τα δικαιώματα.
Και στην Ελλάδα με το μηχανισμό των μεταγραφών αναγνωρίζονται στην πράξη τα κληρονομικά δικαιώματα και τα κοινωνικά κριτήρια.
Εγώ λέω γιατί να συμβαίνει αυτό.Ποια είναι η πραγματική δύναμη των ομάδων που κάνουν τις μεταγραφές,προωθούν τα τεκνία τους και παρακάμπτουν κάθε υπόνοια ανταγωνισμού με σκοπό την προώθηση των βλακικών τέκνων τους.
Εγώ λέω οτι η πραγματική τους δύναμη είναι μηδενική.Οι τύποι είναι εντελώς για τα μπάζα.
Στην Ευρώπη έχουν δύναμη,τα βύσματα έχουν πραγματική δύναμη διότι έχουν δωθεί πραγματικοί αγώνες και αυτό το νιώθεις αμέσως.Μιλάμε για ιερούς θεσμούς που δε θίγονται.
Αντίθετα στην Ελλάδα αυτά τα ζητήματα είναι ανοιχτά και κανείς δεν τα έχει θέσει ούτε έχει νικήσει,να μην πω οτι στο πεδίο πραγματικής πάλης έχασαν κιόλας οι λακέδες αλλά τους έσωσε η εξωτερική βοήθεια.
Και μόνο που υπάρχουν οι πανελλήνιες,δείχνει οτι οι τύποι είναι αδύναμοι και όπως έγραψα και πριν είναι για τα μπάζα.
»Το πρόβλημα της ελληνικής παιδείας είναι καθαρά φαυλοκρατικό΄΄
Για αυτο ακριβως θα πρεπει να κλεισουν ολα τα Ελληνικα Πανεπιστημια -με εξαιρεση τα παιδαγωγικα τμηματα λογω ζητησης δασκαλων- για 10 τουλαχιστον χρονια. Όσοι θελουν ας σπουδαζουν στο εξωτερικο. Να απομακρυνθουν ολοι οι διδασκοντες, οι περισσοτεροι εκ των οποιων εξ αλλου τοποθετηθηκαν με ρουσφετολογικες και οικογενειοκρατικες διαδικασιες. Οι αξιολογοι ακαδημαικοι θα βρουν ανετα δουλεια στο εξωτερικο, θα μας ευχαριστουν που τους δωσαμε την δυνατοτητα να ξαναγινουν ακαδημαικοι αντι να αντιμετωπιζουν τραμπουκους. Οι υπολοιποι της ΠΟΣΔΕΠ και σια στα τσακιδια. Μετα απο 10 χρονια θα μπορεσουμε ισως να επαναδημιουργησουμε το Ελληνικο Πανεπιστημιο σε νεες βασεις. Και μην νομιζετε οτι θα ειναι απωλεια η μη λειτουργια Ελληνικων πανεπιστημιων για 10 χρονια. Ισα ισα που θα γλυτωσουμε και πεταμενα λεφτα. Αποφοιτοι ανεργοι υπαρχουν αφθονοι σε ολες τις ειδικοτητες για να καλυψουν τις αναγκες της υπαναπτυκτης Ελληνικης οικονομιας για τα επομενα…20 χρονια…
Δεδομενου επισης οτι εφηρμοσμενη ερευνα ειναι ουσιαστικα ανυπαρκτη στην Ελλαδα, η μονη απωλεια θα ειναι η πτωση των πωλησεων freduccino στις επαρχειακες πανεπιστημιακες πολεις και μερικες γκαρσονιερες ξενοικιαστες… μικρο το κακο μπρος στο οφελος…
@ Defkalion :
Να και μία αξιόλογη πρόταση
Σιγά την αξιόλογη πρόταση. Πάτε και δέστε πόσοι δημοσιεύουν σε διεθνή περιοδικά στα παιδαγωγικά και μετά τα λέμε. Να αξιολογηθούν οι παιδαγωγικές σχολές πρώτα και μετά τα λέμε. Μην συγκρίνετε τους διεθνώς αναγνωρισμένους επιστήμονες σε Φυσική, Χημεία, Πληροφορική με τα Παιδαγωγικά. Είναι προσβολήτης νοημόσυνης μας.
Τα παιδαγωγικα τμηματα δεν χρειαζεται να κανουν δημοσιευσεις αλλα να βγαζουν καλους δασκαλους. Ο μονος λογος που δεν προτεινω καταργηση και των παιδαγωγικων τμηματων δεν ειναι η οποια ερευνητικη τους επαρκεια αλλα το οτι υπαρχει ελλειμα δασκαλων. Στην Ελλαδα ωστοσο δεν έχει νοημα η ερευνα ουτε στα παιδαγωγικα ουτε στην φυσικοχημεια αφου ολοι οι ανωτερω αποφοιτοι στην καλυτερη περιπτωση θα ασχοληθουν στην εκπαιδευση. Η έρευνα για την ερευνα που γινεται στα Ελληνικα ΤΕΙ και ΑΤΕΙ χωρις καμια αναπτυξιακη προοπτικη ειναι πολυτελεια για τα δεδομενα της χωρας. Έτσι και αλλιως όποιος θελει να κανει κατι σοβαρο σε έρευνα θα πρεπει να φυγει εκτος Ελλαδος…ε ας φυγει απο το προπτυχιακο επιπεδο να γλυτωσει και τις καταληψεις…
Defkalion for GURF President! YES WE CAN! :-)
Ένα σχόλιο από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας για το επίπεδο της εκπαίδευσης:
«….όλοι είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν ότι το «επίπεδο πέφτει». Αυτή η κινδυνολογία συνοδεύει τη σύγχρονη εκπαίδευση από τη στιγμή που άρχισε να γίνεται δυνατή η πρόσβαση των λαϊκών μαζών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση…….Το επίπεδο είναι ένας πληθυσμός τον οποίο περιχαρακώνουμε για να του διαφυλάξουμε τα προνόμια…»
http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060910.htm
Μου έκανε εντύπωση το σχόλιο και δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να αποζητούμε τη βελτίωση του συστήματος αλλά όλος αυτός ο μηδενισμός μου φαίνεται άδικος. Από αυτό το σύστημα περάσαμε όλοι και από ότι φαίνεται όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό για δουλειά ή σπουδές στεκόμαστε αξιοπρεπώς.
Oυδέποτε έπεσε το επίπεδο. Απλά δημιούργηθηκε η Β Εθνική, η Γ Εθνική, Η Δ εθνική, και το Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Ολοι παίζουν μπάλα εκεί που τους αρμόζει. Επί της ουσίας, Kein Problem, δηλαδή.
Μαζί σας κι εγώ. Defkalion for President. Ολεεεεεεεεεεε. Επρεπε να καταλάβω πως έχω να κάνω με τον τρελό του χωριού.
Πάντες Κρετίνοι επι Γης όπως ενημερωθείτε για την εναρξη του διαλόγου για την … Παιδεία!
«Την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινά επισήμως ο διάλογος για την αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, για την αναμόρφωση του λυκείου και για το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ο αρμόδιος υπουργός, Αρης Σπηλιωτόπουλος, κάλεσε με επιστολή του τους εκπροσώπους των κομμάτων στο υπουργείο Παιδείας για την πρώτη συνεδρίαση της πολιτικής επιτροπής το πρωί της 9ης Μαρτίου.
Όπως αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Σπηλιωτόπουλος, «η έναρξη του διαλόγου για την Παιδεία στο πλαίσιο της πολιτικής επιτροπής έχει ως στόχο την αναζήτηση λύσεων ευρείας καθολικής αποδοχής μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο χωρίς προειλημμένες αποφάσεις»
Υ.Γ. απο το in.gr
Πώς είναι δυνατόν ο σκατύβλακας που δεν πέρασε στις πανελλήνιες να έχει το θράσος να διδάσκει αυτούς που πέρασαν τακτοποιούμενος μέσω γονικής οικονομίας?
Και πώς τολμά να κάνει κριτική στο σύστημα?
Αυτά είναι φαρσοκωμωδίες.
Χρειάζεται η καταστροφή των πολιτικών παρατάξεων εντός του πανεπιστημίου,ο εξοπλισμός των φοιτητών και η ανηλεής καταδίωξη και βίαιη αντιμετώπιση κάθε μεταγραφέντος και σκύλου καθηγητή που επιχειρεί αναβάθμιση του τέκνου του.
Μαζί κάψιμο και πέταμα στα σκουπίδια όλων των παλιών μορφών συμβάσεων και άνοιγμα μιας νέας εποχής απίθανης,καθολικής βίας όπου η εξόντωση των θεσμών θα συντελεστεί εκ θεμελίων.
Τότε να δούμε τι θα πούνε οι οπαδοί της »ζωής».
Για αυτό και πρέπει να επικροτούμε και να ενισχύουμε κάθε τέτοια πράξη όπως το κάψιμο του τρένου και γενικώς κάθε μορφής υποδομής,την ανατίναξη εκ θεμελίων των υποδομών.
Εάν ο νέος διαπαιδαγωγηθεί(όπως στην πράξη διαπαιδαγωγείται) με αυτές τις αρχές τίποτα δεν εμποδίζει την κατάλυση του συστήματος όταν καταργηθεί η χρηματοδότηση.(που θα καταργηθεί γιατί ενισχύονται και προάγονται οι βλακικές οικονομικές αποφάσεις και πρέπει να φροντίσουμε να ενισχύονται και να προάγονται αυτές ακριβώς οι αποφάσεις και να διακοπεί η ροή πληροφοριών).
Ρε Κ, πήγαινε να δεις κανένα γιατρό. Σοβαρά μιλάω.
@K
Κατερίνα,
Περάσαμε από το σύστημα και εμείς, όταν όμως οι θέσεις στα πανεπιστήμια ήταν λιγότερες και γι’ αυτό οι εξετάσεις δυσκολότερες. Τώρα το 80% των μαθητών εισάγεται σε κάποια σχολή. Ταυτόχρονα έχει πέσει και το επίπεδο του σχολείου, οπότε το επίπεδο των φοιτητών στις σχολές είναι συχνά απελπιστικό.
Οχι, πολλοί από αυτούς ΔΕΝ θα μπορούσαν να επιβιώσουν στο εξωτερικό, τουλάχιστον όχι ως φοιτητές. Ως Gastarbeiter ίσως, αλλά και γι’αυτό έχω τις αμφιβολίες μου…
Όταν τις τελευταίες δεκαετίες ο κάθε υπουργός και παρασύμβουλος έκανε το μακρύ του και το κοντό του πάνω στο κουφάρι της παιδείας ο Ιός τι παπαριές έγραφε;
Θα μιλήσει τώρα και ο Ιός για παιδεία…
@ 8EMHS et. al.,
NA TH ZHTANE OI PRYTANEIS APO TON YPOYRGO. TO MONO POY TOYS NOIAZEI EINIA OI KAREKLES TOYS.
KAI FYSIKA KANENAS DEN MILA…..
ISOS GIATI OLOI POY SYMMETEXOYN STO “DIALOGO” [ KAI EDO….????] STHN PISO PLEYRA TOY MIALOY TOYS EXOYN OTI MIA MERA 8A GINOYN …PRYTANEIS [ ???]
TA SXOLIA SAS … FILTATOI…..
Μείζον θέμα είναι η αλλαγή στο σύστημα της θητείας σε θέσεις διοίκησης. Με ρύθμιση που ψηφίστηκε επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου, οι κοσμήτορες, αντιπρυτάνεις και πρυτάνεις δεν μπορούν να εκλεγούν στην ίδια ή άλλη θέση διοίκησης εάν δεν μεσολαβήσει μία θητεία, η οποία αυξήθηκε από τα τρία σε τέσσερα χρόνια. Η ρύθμιση είχε στόχο οι διοικούντες να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να σκέφτονται το «πολιτικό κόστος» που θα έχουν εάν επιθυμούν να επανεκλεγούν. Από την άλλη, πρυτάνεις που μίλησαν στην «Κ» υποστηρίζουν ότι η νέα ρύθμιση στερεί από τη διοίκηση έμπειρα στελέχη. Ετσι, προτείνεται οι πανεπιστημιακοί να μπορούν να εκλέγονται δύο συνεχόμενες φορές αλλά για μικρότερη θητεία (3 χρόνια αντί 4).
• Σε μία ακόμη Σύνοδο θα συζητηθούν οι δυσλειτουργίες του νόμου-πλαισίου και το αίτημα για βελτιώσεις του, όπως η μείωση της συμμετοχής καθηγητών από άλλα ΑΕΙ στα εκλεκτορικά σώματα που κρίνουν τη βαθμολογική εξέλιξη των πανεπιστημιακών. Επίσης, οι πρυτάνεις θα ζητήσουν αλλαγές στο σύστημα των συγγραμμάτων. Ευκολότερη είναι η κατάσταση ως προς την υποχρέωση των ΑΕΙ για σύνταξη τετραετών στρατηγικών σχεδιασμών. Και αυτό διότι ήδη η ηγεσία του υπουργείου έχει δηλώσει ότι με βάση τα κονδύλια που διαθέτει μπορεί να σχεδιάσει μόνο σε ετήσια βάση.
[ka8imerini 6/3/09]
Μετά που βούηξε το σύμπαν, ξύπνησε και ο Σανιδάς και ζήτησε να κάνουν τη δουλειά τους μερικοί. Κάλιο αργά παρά ποτέ, αν και τίποτα δε θα γίνει.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=997358&lngDtrID=244