Δεδομένων των ερχόμενων εκλογών προέδρου και αντιπροέδρου της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο καθηγητής κ. Μιχάλης Κουτσιλιέρης μας στέλνει το προεκλογικό του «Μανιφέστο».
Ξεκαθαρίζω καταρχήν ότι είναι επιβλέπων του διδακτορικού μου. Παρ΄όλα αυτά τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι μεταπτυχιακοί φοιτητές του δεν έχουμε κανένα προσωπικό όφελος ή ζημία από την εκλογή του. Γεγονός σπάνιο για όσους γνωρίζουν τα διάφορα φαιδρά που γίνονται σε προεκλογικές περιόδους με τους μεταπτυχιακούς να ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την καμπάνια των καθηγητών αντί να κοιτάζουν την έρευνά τους. Η προσωπική μου γνώμη για τον κ. Κουτσιλιέρη είναι γνωστή μιας και τον θεωρώ ως μία στο εκατομμύριο περίπτωση εξαιρετικού ερευνητή [εκατοντάδες δημοσιεύσεις και citations σε διεθνή peer reviewed περιοδικά, συγγραφέας αγγλόφωνων βιβλίων (γεγονός σπάνιο για καθηγητή ελληνικής έδρας) κτλ. ] κι ακόμη καλύτερου ανθρώπου.
Κατά τη γνώμη μου το γεγονός ότι έζησε χρόνια και υπήρξε μέλος ΔΕΠ σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού είναι βασικό αίτιο της σοβαρότητάς του. Κι ακριβώς εδώ έγκειται ο λόγος που παραθέτω το παρακάτω μανιφέστο προς συζήτηση εδώ. Έχουμε ένα μέλος ΔΕΠ το οποίο έχει ζήσει την ακαδημαϊκή ζωή στο εξωτερικό και στα πλαίσια της υποψηφιότητάς του δίνει τώρα μερικές γενικές προτάσεις για τη φιλοσοφία και τη λειτουργία ιατρικής σχολής. Μπορεί να έχω κάποιες επιμέρους διαφωνίες π.χ. με τη Θέση 8 περί του Άρθρου 16, συμφωνώ όμως με την παρατήρηση (πάλι στη Θέση 8 ) ότι υπάρχουν επιμέρους αδυναμίες στο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ και συμφωνώ έντονα με την έμφαση της Θέσεως 1 στο πρόβλημα των συναλλαγών φοιτητών/καθηγητών. τη Θέση 2 για την ανάγκη αλλαγής του απαρχαιωμένου προγράμματος σπουδών της ιατρικής σχολής προς μία σοβαρή κατεύθυνση και τις Θέσεις 4-6 για την ανάγκη ανακοίνωσης των πρακτικών όλων των συνεδριάσεων και συζητήσεων των οργάνων της σχολής ειδικότερα μέσω του διαδικτύου (πράγμα τεχνικά απλό και εφικτό). Ακολουθεί η επιστολή:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σας απευθύνω την επιστολή αυτή γιατί θα ήθελα η υποψηφιότητα μου να υποστηρίζεται από σαφείς προτάσεις σχετικά με τα ακαδημαϊκά δρώμενα στη Σχολή μας. Έτσι θα κρίνετε το ακαδημαϊκό περιεχόμενο της υποψηφιότητάς μου, αλλά και θα παρακολουθήσετε τη συνέπεια της παρουσίας μου στα διοικητικά της Σχολής μας.
ΘΕΣΗ 1η: Ξεκινώ από το γεγονός ότι στην ακαδημαϊκή ζωή υπάρχουν γραπτοί και άγραφοι κανόνες <Ακαδημαϊκής Συμπεριφοράς>, οι οποίοι, όταν εφαρμόζονται από εμάς τα μέλη ΔΕΠ, παραδειγματίζουν τους φοιτητές μας-νέους συναδέλφους.
Ας προβάλουμε στους φοιτητές μας το πρότυπο του ακαδημαϊκού δάσκαλου και όχι του συναλλασσόμενου καθηγητή
Μόνο έτσι οι φοιτητές μας θα αντιληφθούν ότι είναι ενεργά μέλη της Ακαδημαϊκής Κοινότητας και ότι καλούνται να εξασφαλίζουν πρώτα αυτοί την ομαλή λειτουργία αλλά και να προασπίζονται την κοινωνική αποστολή της Σχολής μας.
ΘΕΣΗ 2η: Οι φοιτητές είναι οι φυσικοί σύμμαχοι στην προσπάθεια μας να διαμορφώσουμε ένα Νέο & Σύγχρονο Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών, το οποίο θα πρέπει να είναι αντάξιο του κόπου τους, της μοναδικής οικονομικής θυσίας των οικογενειών τους, αλλά και των προσδοκιών τής κοινωνίας μας. Ας προσδιορίσουμε λοιπόν το περιεχόμενο της έννοιας <Πτυχιούχος Ιατρικής > και μετά όλοι μαζί ας χτίσουμε το <Νέο Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών >. Προφανώς, βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η ουσιαστική λειτουργία τής Επιτροπής Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών. Σημειώνω ότι η ΓΣ της Σχολής αναθέτει την προεδρία / αρμοδιότητα της επιτροπής αυτής στον εκάστοτε Αναπληρωτή Πρόεδρο.
Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια, αλλά είναι πολύ πιθανόν όλοι μαζί να την προσεγγίσουμε στη βάση της ακαδημαϊκής διαβούλευσης.
ΘΕΣΗ 3η: Τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανεξέλεγκτα ακαδημαϊκά εργαλεία που εξασφαλίζουν (έναντι αδρής οικονομικής επιβάρυνσης) επιπρόσθετα μόρια σε νέους επιστήμονες για πιθανό μελλοντικό διορισμό στο δημόσιο ή διαχειριστικούς πόρους σε κάποια μέλη ΔΕΠ. Πρέπει λοιπόν να προσδιορίσουμε σαφώς τις <Θεματικές Ενότητες των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακής Εκπαίδευσης> στη Σχολή μας (περιλαμβανομένων και εκείνων των υποψηφίων διδακτόρων) και να τις οργανώσουμε σωστά με την ουσιαστική λειτουργία της Επιτροπής Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών.
Τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών οφείλουν να διευρύνουν και να εμβαθύνουν την προπτυχιακή γνώση, έτσι ώστε να είναι ακαδημαϊκά και επαγγελματικά αξιοποιήσιμα, ενώ πρέπει να παρέχονται ΔΩΡΕΑΝ με τη θέσπιση υποτροφιών.
ΘΕΣΗ 4η: Η Σχολή οφείλει να λειτουργεί με διάφανο και καταστατικό τρόπο, ανακοινώνοντας δημόσια τα πρακτικά των συνεδριάσεων των οργάνων της στο διαδίκτυο (Web site της Σχολής), ενώ τα θεσμικά της όργανα πρέπει να ασχολούνται δημοκρατικά με τα ουσιαστικά θέματα της Σχολής και όχι να διεκπεραιώνουν θέματα με γραφειοκρατικό τρόπο.
Τα όργανα της Σχολής πρέπει να εξασφαλίζουν τη διαφανή λειτουργία έτσι ώστε τα μέλη ΔΕΠ και οι φοιτητές να μην είναι <έρμαια> της επιλεκτικής εφαρμογής κανόνων και διαδικασιών.
ΘΕΣΗ 5η: Η μεθοδευμένη καλλιέργεια του <θολού τοπίου> μέσα στο οποίο κάθε μέλος ΔΕΠ ή φοιτητής αισθάνεται <απροστάτευτος, ευάλωτος και με αβέβαιο μέλλον> και έτσι αναζητά <προστασία >από τους <εκάστοτε ακαδημαϊκά ισχυρούς> ή πολιτικούς πρέπει να τελειώνει. Τα θεσμικά όργανα της Σχολής πρέπει να συζητούν δημοκρατικά για ΟΛΑ τα ακαδημαϊκά θέματα (μεταρρυθμίσεις, οικονομικά, υποδομή, σχέσεις εργασίας, κτλ), συμπεριλαμβανομένων και των θεμάτων <ταμπού>, όπως είναι ο καθορισμός <ακαδημαϊκών όρων εξέλιξης> με θεσμικά κατοχυρωμένες διαδικασίες και πρωτίστως δημόσια.
ΘΕΣΗ 6η: Η προεκλογική συναλλαγή με τους φοιτητές στη βάση του <πόσοι και ποιοι> θα περνούν στις εξετάσεις, ανεξάρτητα με το αν είναι καλά προετοιμασμένοι δε διαφέρει ακαδημαϊκά από εκείνη που αφορά την ακαδημαϊκή εξέλιξη <πόσων και ποιών> μελών ΔΕΠ, ανεξάρτητα από την ακαδημαϊκή τους καταξίωση μέσα στην επιστημονική μας κοινότητα. Υπάρχουν ισότιμοι και ανεξάρτητοι πυλώνες ακαδημαϊκής επίδοσης, οι οποίοι αφορούν το διδακτικό, κλινικό, ερευνητικό και διοικητικό έργο κάθε μέλους ΔΕΠ, το περιεχόμενο των οποίων πρέπει να προσδιορισθεί επακριβώς και να κρίνεται αντικειμενικά. Ο κάθε πυλώνας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί, δημιουργούν <την εικόνα μίας άρτιας ακαδημαϊκής παρουσίας >, η οποία πρέπει και να επιβραβεύεται. Τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά των συνεδριάσεων τής Σχολής καταγράφουν ποίοι είναι αυτοί που συμπεριφέρονται με σταθερές ακαδημαϊκές αρχές προς όλους τους συναδέλφους-υποψηφίους. Γιατί άραγε τα πρακτικά των συνεδριάσεων των Εκλεκτορικών Σωμάτων, αφού υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή, δε δημοσιεύονται στο Web site της Σχολής;
Η εξέλιξη των ακαδημαϊκά καταξιωμένων μελών ΔΕΠ είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΟΧΙ ΧΑΤΙΡΙ. Για το λόγο αυτό χρειαζόμαστε σταθερούς ακαδημαϊκούς όρους εξέλιξης για κάθε βαθμίδα. Δεν υπάρχει χειρότερη ακαδημαϊκή ασχήμια από την επιλεκτική ακαδημαϊκή κρίση.
ΘΕΣΗ 7η: Η εξέλιξη της Σχολής μας είναι συνδεδεμένη απόλυτα με τη διαρκή επιμόρφωση στις νέες τεχνολογίες, τη μισθολογική αναβάθμιση και την αύξηση του αριθμού του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού [σκεφτείτε μόνο πόσες κλινικές δεν έχουν γραμματειακή υποστήριξη, ενώ στα εργαστήρια, όχι μόνο δεν προκηρύσσονται νέες θέσεις, αλλά δεν αντικαθίστανται ούτε οι αφυπηρετούντες].
ΘΕΣΗ 8η: Πρόσφατα, το Υπουργείο Παιδείας ψήφισε ως νόμο-πλαίσιο ένα άθροισμα τροπολογιών, μερικές των οποίων είναι διεθνούς ακαδημαϊκής πρωτοτυπίας, αυξάνοντας και όχι μειώνοντας την πολιτική επιρροή στην ακαδημαϊκή λειτουργία. Επίσης, για κάποιο λόγο η ψήφιση του νόμου αυτού συνδέθηκε με τη συζήτηση στη Βουλή για την τροποποίηση του άρθρου 16 στο Σύνταγμα, ενώ ΟΛΟΙ οι ακαδημαϊκοί & κοινωνικοί φορείς της χώρας απαιτούν τη στήριξη της Δημόσιας και Δωρεάν Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει υποχρέωση να αναλάβει ΑΜΕΣΑ πρωτοβουλίες, αντιπροτείνοντας στους πολιτικούς το διεθνώς αποδεκτό νομικό πλαίσιο αυτόνομης λειτουργίας, το οποίο δε γίνεται πολιτικά κατανοητό MONO στην Ελλάδα!!!.
ΘΕΣΗ 9η: Αγαπητοί συνάδελφοι ΜΟΝΟ η αντικειμενική καταγραφή, αναγνώριση και εκτίμηση της ποιότητας των Ακαδημαϊκών μας Στόχων και Έργων μπορούν να κατοχυρώσουν και να προασπίσουν ουσιαστικά την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ του Δημόσιου Πανεπιστήμιου.
Πρέπει λοιπόν να αναλάβουμε ΟΛΟΙ τις ευθύνες μας.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Μιχάλης Κουτσιλιέρης
Καθηγητής Πειραματικής Φυσιολογίας
Υποψήφιος Αναπληρωτής Πρόεδρος
Greek University Reform Forum 
Εισαι σιγουρος για το παραπανω? Εμενα αυτη η ‘εξοδος’ μου φαινεται το λιγοτερο απροκαλυπτη. Καλυτερα να ελεγες οτι δεν ειχες καμια σχεση η να αφηνες τον καθηγητη να μιλησει μονος του.
Δεν αμφιβαλλω για την ικανοτητα του κυριου Κουτσιλιερη αλλα δεν θελω ουτε να φανταστω τι θα γινει αν ο καθενας ερχεται και διαφημιζει τον μεντορα του σ’αυτο το ιστολογιο.
Στο τελος θα βαλουμε και τραπεζακια.
Είμαι 100% σίγουρος για την ορθότητα της παραγράφου μου την οποία επισήμανες και για αυτό παρέθεσα το κείμενο προς κριτική και συζήτηση κι όχι προς «διαφήμιση». Αμφιβάλλω ότι υπάρχουν άτομα τα οποία ψηφίζουν σε αυτές τις εκλογές και διαβάζουν το Greek University Reform ή ακόμη κι αν το διαβάζουν θα επηρεαστούν διαβάζοντας τη γνώμη μου.
Προτίμησα να αναφέρω την προσωπική σχέση θεωρώντας ότι θα ήταν λάθος να έλεγα ότι δεν έχω καμία σχέση μαζί του από τη στιγμή που έχω. θεωρείς ότι αυτή η επιλογή μου είναι «ύποπτη» ενώ είναι το ακριβώς αντίθετο. Επίσης, νομίζω ότι είναι περισσότερο πρόσφορο για αυτόν τον ιστοχώρο όταν ένας συντελεστής του πιστεύει ότι έχει κάτι ενδιαφέρον να παραθέσει να το παραθέτει ο ίδιος.
Εγω παλι δεν το βλεπω ετσι, λυπαμαι.
Ο υπερβολικος ζηλος σου για ‘διαφανεια’ οδηγει στο ακριβως αντιθετο αποτελεσμα. Αν απλα παρουσιαζες τις θεσεις του υποψηφιου ως παραδειγμα οτι υπαρχουν και ορθες θεσεις απο Ελληνες καθηγητες να το καταλαβαινα. Αλλα ετσι μοιαζει σα μια απλη προεκλογικη καμπανια του ‘αφεντικου’ σου με ολα τα παρελκομενα οφελη (για σενα και την ομαδα σου) που θα αποφερει μια πιθανη εκλογη του.
Αλλα μην το παιρνεις προσωπικα, το προβλημα που θιγω ειναι πολυ γενικοτερο. Φανταζεσαι ο καθε ενδιαφερομενος αναγνωστης να φερνει τις προεκλογικες θεσεις ενος Καθηγητη (μαλιστα για θεση αναπληρωτη, ουτε καν προεδρου) του καθε Τμηματος του καθε πανεπιστημιου στην Ελλαδα?
Τι θα γινει το GUR? Χωρος αναθεσης προεκλογικων θεσεων για τα ΑΕΙ??
Νομίζω ο Παύλος ήταν σαφέστατος — και θεωρώ προφανές ότι αν δεν έλεγε ότι ήταν ο επιβλέπων του ο κ. Κουτσιλιέρης, θα υπήρχε θέμα.
Ομολογουμένως αν γινόταν αυτό σε μεγάλη κλίμακα, θα είχαμε πρόβλημα — όμως θα το αντιμετωπίσουμε αν και όταν συμβεί! Τις θέσεις του κ. Κουτσιλιέρη τις θεωρώ ενδιαφέρουσες, ακριβώς διότι λείπουν αυτού του είδους οι τοποθετήσεις από τις διαδικασίες των ιδρυμάτων.
Αν όλοι οι πρόεδροι τμημάτων είχαν πρόγραμμα, όραμα και διάθεση για δουλειά, ή έστω αν έκαναν τον κόπο να απευθυνθούν γραπτώς στα μέλη των συνελεύσεων δεσμευόμενοι για κάποια πράγματα, δε θα είμασταν ίσως στη σημερινή κατάσταση, και προφανώς δε θα είχε νόημα τούτος ο ιστότοπος να φιλοξενεί πολλά τέτοια κείμενα…
Διαφωνώ και γω με τον Χμμ. Ο Παύλος ήταν άψογος και το κείμενο είναι γενικότερου ενδιαφέροντος. Καταγράφει πολλά κακώς κείμενα και κάνει ουσιώδεις προτάσεις. Αυτό για τα αντικειμενικά κριτήρια εξέλιξης το είχα προτείνει κι εγώ. Το κάθε τμήμα να πει ανοιχτά και διάφανα ποιές είναι οι απαιτήσεις για εξέλιξη σε κάθε βαθμίδα: τόσες δημοσιεύσεις, σε τέτοια περιοδικά, τόσες αναφορές, κτλ. Αυτό θα περιόριζε την ευνοιοκρατία και το «γλείψιμο» και θα έδινε έμφαση στο έργο. Και δεν μπορεί κάτι τέτοιο να το ορίζει ο νόμος-πλαίσιο γιατί τα τμήματα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.
Δεν βρίσκω τίποτα να διαφωνήσω με το κείμενο αυτό. Δίνω στον κ. Κουτσιλιέρη την αμέριστη υποστήριξή μου. Έχει καμιά ελπίδα να εκλεγεί;
Άθελά σου Χμμ, έδωσες μια πολύ καλή ιδέα. Προτείνω να δημιουργήσουμε μια ιδιαίτερη ενότητα ακριβώς για την προώθηση των καλύτερων προτάσεων, ακόμα και προεκλογικών για Τομείς.
Δεν νομίζω ο Παύλος να κερδίζει λιγότερο από όλους μας όταν οι ικανότεροι των Καθηγητών βρίσκονται σε διοικητικές θέσεις. Εγώ νομίζω θα πρέπει και άλλοι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Ή με άλλα λόγια: impact factor για Λέκτορες/Επίκουρους, δείκτη h για μονιμότητα/Αναπληρωτές/Τακτικούς. Με μεγαλύτερη βαρύτητα στις διεθνείς δημοσιεύσεις σε indexed περιοδικά. Τουλάχιστον στις Θετικές Επιστήμες που είναι παντού στην υφήλιο ίδιες νομίζω θα λειτουργήσει ικανοποιητικά.
Ό κ. Κουτσιλιέρης είναι και κατά τη γνώμη μου από τις πολύ καλές περιπτώσεις. Το «μανιφέστο» όμως είναι ένα ευχάριστο ευχολόγιο για προεκλογική χρήση (χωρίς αμφιβολία θετικό το ότι κατατίθεται). Αυτό δείχνει και τη δυσκολία της όποιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Συγκεκριμένα:
1. Αν το πρόβλημα της Ιατρικής Αθήνας είναι τα 700 μέλη ΔΕΠ, η διαφάνεια στις διαδικασίες είναι ασπιρίνη στον καρκινοπαθή.
2. Αν δεν βλέπει κανείς πρόβλημα στην εκλογή λέκτορα σε ηλικία 60 ετών, η διαφάνεια είναι το δένδρο που κρύβει το δάσος.
Αυτά είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα αλλά κυρίως είναι ζητήματα τα οποία μόνο από «μέσα» μπορεί κάποτε να λυθούν. Δηλαδή, ο υποψήφιος πρόεδρος να πει, θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν να φτιάξω μια ηλικιακή «πυραμίδα» στη Σχολή. Θα πάρει 5% θα μου πείτε. Όμως τι να τον κάνω τον πρόεδρο με τις καλύτερες προθέσεις ο οποίος μιλάει για αυτονομία (υποθέτω αυτοτέλεια), χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση (α) την ενοποίηση του προϋπολογισμού (μη προσλάβεις ΔΕΠ αν χρειάζεσαι γραμματείς και ρίξε εκεί τα λεφτά!) και (β) την αξιολόγηση. Χωρίς τις δύο προϋποθέσεις η αυτοτέλεια είναι οπισθοδρόμηση.
Δοθείσης της ευκαιρίας, ας μου επιτραπεί ένα σχόλιο σχετικά με την «αντικειμενικοποίηση» των κριτηρίων εκλογής/εξέλιξης. Το θεωρώ άνευ σημασίας. Στο όριό της, η απαίτηση αυτή καταργεί τη συλλογική διαδικασία (όταν φθάσεις το δείκτη στο 8, προάγεσαι). Η εκλογή/εξέλιξη πρέπει να είναι συνισταμένη υποκειμενικών απόψεων. Θέλω να καταψηφίσω κάποιον που μου τη σπάει. Δεν θέλω να έπιλέξω επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων σε εκλογή λέκτορα ανάμεσα σε υποψήφιο 52 ετών και υποψήφιο 32 ετών (διδακτορικό 1984 και 2004, από εξαίρετα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και οι δύο – συγκεκριμένη περίπτωση στο ΕΜΠ προ 20 ημερών!). Η υποκειμενική ψήφος πρέπει να επηρεάζεται (πάλι σε ατομικό επίπεδο) μόνο από το (υποκειμενικά κρινόμενο) αποτέλεσμα της εκλογής σε σχέση με την αξιολόγηση (αν ψηφίσω έναν φελλό θα πάει το Τμήμα μου κατά διαόλου και θα έχει επιπτώσεις ΚΑΙ σε μένα). Μηχανισμούς «εγκατάστααης» υπευθυνότηας χρειαζόμαστε, όχι αφηρημένα αξιοκρατία – αυτή θα είναι αποτέλεσμα.
Παράδειγμα: Ο μόνος ίσως αδιάβλητος θεσμός στην Ελλάδα είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις. Το αποτέλεσμα είναι ΜΠΑΧΑΛΟ. Η δικαιοσύνη, το αδιάβλητο και η αξιοκρατία δεν φθάνουν για την επιτυχία ενός (υποτιθέμενου) στόχου της κοινωνίας.
θα συμφωνησω βεβαια με τους προλαλησαντες. Ο Παυλος δεν θυμηθηκε τωρα να γραψει για να κανει διαφημιση, ειναι παλιος συμμετεχων σε πολλες προσπαθειες. Επισης αν εγραφε χωρις να δηλωσει την δυνάμει συγκρουση συμφεροντος θα ηταν απραδεκτος, τωρα εκανε το σωστο.
Επισης, νομιζω οτι δεν ειναι καθολου παραλογο να παρουσιαζονται οι υποψηφιοι και να συζηταμε πανω στις θεσεις τους. Παραλογο παλι θα ηταν να εβγαιναν με κρυφες διαδικασιες σε σκοτεινα δωματια, κατι που στηλιτευουμε εδω συνεχως!
τωρα επι του θεματος, βρισκω σωστη την κατευθυνση αλλα διαφωνω με κανα δυο σημεια.
ας πουμε ειμαι κατα της θεσης 3, κατα των δωρεαν μεταπτυχιακων
επισης με την θεση 8 δεν καταλαβαινω τι θελει να πει ο ποιητης. ειναι κατα των ιδιωτικων ΑΕΙ?
Βασικά σχεδόν όλα τα μέτρα που ως τώρα έχουν προταθεί, δεν αντικαθιστούν ή υποβιβάζουν την προσωπική-υποκειμενική επιλογή του υποψηφίου απ’τους ψηφοφόρους. Κι εγώ πιστεύω πως οι ψηφοφόροι πρέπει να συνεχίσουν να ψηφίζουν κατά συνείδηση και πεποίθηση, αρκεί να είναι σε θέση να δικαιολογήσουν την ψήφο τους.
Εκεί που χωράνε οι αλλαγές είναι αλλού: στην εισηγητική έκθεση! Η εισηγητική έκθεση είναι το κείμενο που ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι όσο πιο αντικειμενικό γίνεται και μάλιστα δε νομίζω να υπάρχει νομικό κώλυμα για την συγγραφή της κι από εξωτερικούς κριτές μιας που δεν επηρεάζει την αυτοδυναμία του ιδρύματος.
Αν μπουν τα αντικειμενικά κριτήρια θα είναι δύσκολο ως αδύνατο να ψηφίσει ένας ψηφοφόρος αντίθετα απ’αυτά που προτείνει η εισηγητική έκθεση. Αντίθετα τώρα που χρησιμοποιείται υποκειμενισμός μπορεί στον αδύναμο υποψήφιο να αναγνωριστούν ασύμμετρα πολλά προσόντα και στον καλό να γίνει απλή αναφορά…
Ειλικρινά μια μέρα θα ήθελα να δω τα πρακτικά της καταψήφισης του κύριου Νανόπουλου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών… τι να είπαν άραγε; :)
Ότι το διδακτορικό του δε σχετίζεται με το γνωστικό αντικείμενο της προκηρυχθείσας θέσης…; O_o
Νάνοι που εξουσιάζουν Νανόπουλους…
Θέμη, έχει αρκετές πιθανότητες να εκλεγεί. Ανεξάρτητα όμως του τελικού αποτελέσματος αυτό που νομίζω ότι έχει σημασία είναι ότι μπορεί κάποιος να κατέβει σε εκλογές για τη διοίκηση ενός μεγάλου τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών με αξιώσεις έχοντας σοβαρές και ρεαλιστικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις που έχουν εκφραστεί και εδώ και οι οποίες όχι μόνο δε ζημιώνουν αλλά δρουν θετικά προς τον υποψήφιο.
Νομίζω ότι η ιδέα του Κωνσταντίνου για τη δημιουργία ενός χώρου συζήτησης των θέσεων υποψηφιοτήτων μέσα στο Greek University Reform είναι πολύ καλή. Αρκεί βέβαια να βρεθούν αρκετά τέτοια γραπτά κείμενα.
Πάνο κόκκινε, ο τεράστιος αριθμός μελών ΔΕΠ στην ιατρική Αθηνών (πάνω από 650!) είναι ένα ζήτημα που σωστά επισημαίνεις. Η άποψή μου είναι ότι οι περισσότερο διαφανείς και αντικειμενικές διαδικασίες εκλογής είναι σημαντικό ζήτημα γιατί μπορούν να δημιουργήσουν μία κρίσιμη μάζα μελών ΔΕΠ με κύρος και σοβαρότητα, μέσω της οποίας θα μπορούν να προωθηθούν περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.
SG αυτά είναι ακριβώς τα σημεία για τα οποία έχω ενστάσεις. Εντούτοις, να επισημάνω ότι ο κ. Κουτσιλιέρης έχει εκφράσει θέσεις επί της οικονομικής διαχείρισης οι οποίες πιστεύω θα σου αρέσουν, όπως π.χ. η ενίσχυση των χορηγιών/δωρεών με τη μορφή επιχορηγήσεων εδρών, υποδομών κτλ.
Μανιφέστα και πραγματικότητα….
Θα άξιζε να διαβάσετε το μανιφέστο της σημερινής πρυτανείας του ΑΠΘ (Το άλλο Πανεπιστήμιο) και την πραγματική του εφαρμογή …
αλλά όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και ας ελπίσουμε ότι τα όνειρα του κ. Κουτσιλιέρη θα βγουν πραγματικά….. είναι από τις λίγες φόρες που χαρώ να διαψευστώ… αλλά .
Τα μανιφέστα έχουν αξία όταν διαβάζονται αναδρομικά…
Είμαστε όμως μαζί του έστω και αν είναι ενα όμορφο όνειρο….
Η βασική μεταρρύθμιση για τήν Ιατρική θα ήταν να σταματήσει για τα επόμενα 20 χρόνια να μεγαλώνει σε ΔΕΠ, μέχρι να έρθει σε ένα νορμαλ μέγεθος (ανάλογα με τον αριθμό φοιτητών που εκπαιδεύει, και σε αντιστοιχία με όλες τις Ιατρικές του κόσμου) — και βέβαια να γίνει διαχωρισμός research(tenure)-line και clinical-line faculty. Φυσικά οι αλλαγές αυτές ΔΕΝ μπορούν να ξεκινήσουν από μέσα από την Ιατρική…
ditto
«Εντούτοις, να επισημάνω ότι ο κ. Κουτσιλιέρης έχει εκφράσει θέσεις επί της οικονομικής διαχείρισης οι οποίες πιστεύω θα σου αρέσουν, όπως π.χ. η ενίσχυση των χορηγιών/δωρεών με τη μορφή επιχορηγήσεων εδρών, υποδομών κτλ.»
οντως μου αρεσουν και ελπιζω να γινουν. Βεβαια μεχρι να μπει λιγη ταξη στα πανεπιστημια κανεις δεν ειναι τρελος να επιχορηγει υποδομες που θα καταστραφουν στην επομενη καταληψη.
Μια ερωτηση για τα μελη ΔΕΠ: Μιλαμε για 650 ατομα σε θεση λεκτορα και πανω? Ολοι αυτοι πληρωνονται για πληρη απασχοληση?? Ποσο διδασκει ο καθενας, 5 λεπτα την ημερα?
http://www.med.uoa.gr/melidep.php
656 μέλη ΔΕΠ
Φυσικά αν ο κ. Κουτσιλιέρης θίξει αυτό το ζήτημα δεν πρόκειται να εκλεγεί ποτέ …
Εδώ υπεισέρχεται και η ασχετοσύνη (ή φαυλότητα) του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί δεν αρνούνται την προκήρυξη νέων θέσεων στα υπεράριθμα τμήματα;
ωπα οσο το ψαχνω τοσο πιο απαραδεκτο ειναι.
«Στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ είναι εγγεγραμμένοι σήμερα περίπου 4.000 φοιτητές.»
Δηλαδη ειναι περιπου 1 καθηγητης για 5 φοιτητες? σκεφτειτε μαλιστα οτι δεν ειναι ενεργοι ολοι οι εγγεγραμμενοι φοιτητες… νομιζω οτι εχουμε ενα πραγματικο σκανδαλο, αυτο το πραγμα ειναι απιστευτο! Γνωριζει κανεις αν ολα αυτα τα ατομα πληρωνονται κανονικα? Με εναν προχειρο υπολογισμο, μιλαμε εδω για ισως 30 εκατομμυρια ευρω ετησιως κοστος στον φορολογουμενο για μισθους! Δηλαδη 7500 ευρω ανα φοιτητη χωρις κτιρια και άλλα εξοδα!
Εδω εχω και μια ερωτηση: Υπαρχει περιπτωση να ανεχονταν οι φοιτητες τετοια απεριγραπτη σπαταλη αν πληρωναν διδακτρα?
Τι το ψάχνεις ρε Σωτήρη.
Εγώ κοίταξα και κατά Τομέα, πχ στη Νευρολογική Κλινική, πρέπει να έχουν πιο πολύ ΔΕΠ απ’ότι αντίστοιχα στο Charité του Βερολίνου!!
Μια και πιάσαμε το πρόβλημα με τους πληθυσμούς, πιστεύω θα βρείτε ενδιαφέρον σ’ αυτό (κόστος ΔΕΠ ανά «παραγόμενο» μηχανικό)
http://www.arsh.gr/el/readRelated.asp?intThemeID=1&textID=24
Κατά τη γνώμη μου το σημερινό πρόβλημα ανώτατης παιδείας έχει να κάνει με το «ξεφτύλισμα» της κατάστασης από θεσμικής απόψεως τα χρόνια 1982-1996 (κυρίως μέχρι το 1989). Τα «προβλήματα» που από διαφόρους αναδεικνύονται μετά την παγίωση της κατάστασης (διαφάνεια, αξιοκρατία στις προαγωγές – η μη προαγωγή είναι στατιστικό λάθος, ανεξαρτήτως ποιότητας) είναι δευτερεύοντα.
Επειδή η μεταρρύθμιση (θα) είναι μακρά και επίπονη διαδικασία, δεν είναι δυνατόν το «αίτημα για ορθολογικό σχεδιασμό» να μπαίνει από τα πάνω ή από τα έξω – απλώς δεν θα υπάρξει μεταρρύθμιση. Αν δεν ξεκινήσει από τα μέσα ως προβληματισμός και τελικά αίτημα ισχυρής μερίδας του ΔΕΠ δεν πρόκειται να γίνει τίποτε – και οι φωνές στα blogs θα ενδυθούν τον μανδύα γραφικότητας. Κατά τούτο θα επιθυμούσα από ανθρώπους όπως ο κ. Κ. να βάζουν τα πρώτης προτεραιότητας ζητήματα μπροστά. Ακόμη κι αν δεν είναι στην εκτελεστική δικαιοδοσία μετά την εκλογή – άλλωστε ούτε τα οικονομικά είναι.
«Αν δεν ξεκινήσει από τα μέσα ως προβληματισμός και τελικά αίτημα ισχυρής μερίδας του ΔΕΠ δεν πρόκειται να γίνει τίποτε – και οι φωνές στα blogs θα ενδυθούν τον μανδύα γραφικότητας.»
Μπορεί να έχεις δίκιο σ’αυτό. Από την άλλη, είναι λίγο περίεργο, αν όχι γραφικό να ζητάμε από μια ομάδα ανθρώπων να αναλάβει πρωτοβουλίες αυτοβούλως για να … χάσει προνόμια ή να δυσκολέψει τη ζωή της. Δηλαδή να ζητάμε από μια τάξη (τα μέλη ΔΕΠ) να λειτουργήσουν συνολικά με κριτήριο άλλο από τη βελτιστοποίηση του οφέλους τους, και μάλιστα να αναλάβουν μόνο κόστος. Δεν είναι rational συμπεριφορά να ζητάς (ως ομάδα) αξιολόγηση και περισσότερο φόρτο εργασίας ενώ έχεις κερδίσει το δικαίωμα στην ασυδοσία και την τεμπελιά, ας πούμε. Η’ να ζητάς να μικρύνεις ως Τμήμα, ενώ έχεις δικαίωμα άνευ κόστους να μεγαλώνεις. Αν δεν υπάρξουν εξωγενή κίνητρα και αντικίνητρα σε αυτή τη συμπεριφορά (πχ κόστη ή/και κέρδη αντίστοιχα, για τον καθένα), δεν θα είναι εύκολο να αλλάξει κάτι.
Αν ισχύει αυτό, και έχεις δίκιο κι εσύ Πάνο Κόκκινε, το συμπέρασμα είναι προφανές και αποκαρδιωτικό. Ελπίζω ότι δεν έχεις δίκιο…
Συμφωνώ απόλυτα με τον Άσχετο.
Καλό το άρθρο του κ. Προκοπάκη. Και τα άλλα στην ιστοσελίδα της ΑΡΣΗ πολύ ενδιαφέροντα, δεν τα είχα δει.