Στην προηγούμενη Καθημερινή της Κυριακής δημοσιεύτηκε μία ανοικτή επιστολή για την έρευνα πάνω στις βιοϊατρικές επιστήμες, την οποία υπογράφουν -μεταξύ άλλων- και μερικοί πολύ σοβαροί επιστήμονες-Μέλη ΔΕΠ. Την παραθέτω παρακάτω προς ανάγνωση και συζήτηση:
Οπως είναι ίσως ευρύτερα γνωστό, η έρευνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους της Στρατηγικής της Λισσαβώνας, η οποία έχει θέσει ως στόχο να γίνει μέχρι το 2010 «η Ευρώπη, η πλέον ανταγωνιστική οικονομία και κοινωνία της γνώσης». Σύμφωνα με αυτήν θα πρέπει η αναλογία των ερευνητών ανά 1.000 εργαζόμενους να αυξηθεί από 5,7 το 2001 σε περίπου 8 μέχρι το 2010 (στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ ήταν το 2001 9,14 και 8,08 αντίστοιχα). Τούτο σημαίνει ότι είναι αναγκαία η δημιουργία 500.000 νέων θέσεων ερευνητών (από 700.000 περίπου το 2004 σε 1.200.000 μέχρι το 2010).
Επομένως, θα ήταν ευχής έργο αν η Ελλάδα μπορούσε να αναπροσανατολιστεί προς την κατεύθυνση της επένδυσης στην έρευνα και καινοτομία, προκειμένου να επωφεληθεί από την ιδανική αυτή συγκυρία. Οσο όμως και αν ηχεί περίεργα, η Ελλάδα συγκεντρώνει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, ώστε να γίνει μια σημαντική τεχνολογική και επιστημονική κυψέλη μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη. Αφενός διαθέτει εξαιρετική γεωγραφική θέση ως συνδετικός κρίκος μεταξύ Εγγύς Ανατολής, Μεσογείου, Βαλκανίων και Ευξείνου Πόντου, αφετέρου το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει άφθονο και ικανοποιητικά καταρτισμένο επιστημονικό δυναμικό, με ιδιαίτερη έφεση στην έρευνα, όπως αυτό αποδεικνύεται από τις αξιόλογες επιδόσεις των Ελλήνων ερευνητών στο εξωτερικό.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα στη χώρα μας; Η υστέρηση της Ελλάδος στον χώρο της έρευνας και καινοτομίας είναι πραγματικά τραγική (άρθρο της έγκριτης εφημερίδας σας στις 11/6/2006). Η εθνική δαπάνη της χώρας μας δεν ξεπερνά το 0,6% του ΑΕΠ και όντως η θέση μας δεν είναι εκείνη του ουραγού μεταξύ των «15», αλλά του ουραγού μεταξύ των 25 χωρών της διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ενωσης μαζί με την Πολωνία.
Η βιο-ιατρική έρευνα αποτελεί τον δεύτερο βασικότερο κλάδο στη σύγχρονη καινοτομική τεχνολογία, όπως αποδεικνύεται άλλωστε και από το γεγονός ότι κατά την περίοδο 2002-2006 κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης με 2,255 δισ. ευρώ έναντι 3,625 δισ. ευρώ που διατέθηκαν για την Κοινωνία της Πληροφορίας. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η βιο-ιατρική έρευνα και τεχνολογία είναι σχεδόν εμβρυώδης και ανοργάνωτη (όχι όμως και ανύπαρκτη χάρη στις άοκνες προσπάθειες μεμονωμένων επιστημόνων και πανεπιστημιακών δασκάλων) λόγω της έλλειψης κεντρικής πολιτικών επιλογών, γεγονός το οποίο αποθαρρύνει τελικά και τις περισσότερες πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα να χρηματοδοτήσει ανάλογες ερευνητικές προσπάθειες. Η διασύνδεση της αγοράς και της παραγωγικής διαδικασίας με τα ερευνητικά ιδρύματα είναι υποτυπώδης, ενώ, δυστυχώς, σημαντικό τμήμα του ερευνητικού δυναμικού έχει ευκαιριακή και μόνο ενασχόληση με την έρευνα λόγω υποχρηματοδότησης, αλλά και απουσίας κινήτρων (φορολογικών και άλλων) προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο να ενθαρρύνει τις θερμοκοιτίδες και τους τεχνοβλαστούς (start up και spin off), τη διασύνδεση των ακαδημαϊκών και μη ερευνητών με την παραγωγή, τον συντονισμό των ερευνητικών προσπαθειών, τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα, μπορεί η Ελλάδα να αποταθεί στην Ευρώπη και να ζητήσει αυξημένους πόρους για τη βιο-ιατρική έρευνα. Το νέο θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να συνδυασθεί με φορολογικά κίνητρα προς τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να συμμετάσχει σε αυτή τη σχεδιαζόμενη αναπτυξιακή έκρηξη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο στην Ευρώπη οι επενδύσεις στη φαρμακευτική έρευνα ξεπέρασαν τα 21 δισεκατομμύρια ευρώ το έτος 2004! Η υγεία δεν είναι μόνο επένδυση για ποιότητα ζωής, αλλά έχει και πρωτογενή αναπτυξιακή διάσταση με νέες θέσεις εργασίας και παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Στις ΗΠΑ, η επένδυση στη βιο-ιατρική έρευνα το 2005 ανήλθε σε 28 δισ. δολάρια, αλλά το όφελος της κοινωνίας μόνο από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την επιμήκυνση του προσδόκιμου επιβίωσης υπολογίζεται ότι την ίδια χρονιά έφτασε τα 3,2 τρισ. δολάρια.
Είναι, όμως, εξαιρετικά αναγκαία και η συμβολή της εκπαίδευσης για να επιτευχθούν μόνιμα και σημαντικά αποτελέσματα στο χώρο των βιο-ιατρικών επιστημών. Αυτό σημαίνει μεταβολές του προγράμματος σπουδών των ιατρικών σχολών, ενώ παράλληλα απαιτείται αναμόρφωση του συστήματος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, των διδακτορικών και μετα-διδακτορικών σπουδών, ώστε να είναι προσανατολισμένα στη λεγόμενη «translational medicine», όρος που σημαίνει ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί η συνεργασία βασικών επιστημών και της κλινικής ιατρικής, ώστε να μεταφερθεί η καινοτομία στην κλινική πράξη. Στην κατεύθυνση αυτή η δημιουργία Ειδικού Συμβουλίου Ιατρικής Ερευνας στο υπουργείο Υγείας, το οποίο θα επιφορτισθεί με το καθήκον του καθορισμού των προτεραιοτήτων άρα και της προκήρυξης των θεματικών διαγωνισμών στην ιατρική επιστήμη, με στόχο τη χρηματοδότηση της κλινικής ιατρικής έρευνας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και σε ιατρικά κέντρα με βάση την αριστεία.
Η διασύνδεση των μεταπτυχιακών σπουδών με την παραγωγή θα συμβάλλει και στη χρηματοδότηση των ερευνητικών προσπαθειών των νέων γιατρών, ωθώντας τους σε μια μονιμότερη σχέση με την έρευνα, όπου άλλωστε υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εξειδικευμένο ιατρικό δυναμικό. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η αμερικανική πρωτοτυπία να συνδεθεί η μεταπτυχιακή εκπαίδευση με την έρευνα, αφού έχει ενσωματωθεί στην εκπαίδευση κατά την ειδικότητα ένα ή δύο χρόνια έρευνας. Δεδομένης της προοπτικής κατάργησης της υπηρεσίας υπαίθρου στην Ελλάδα λόγω της στελέχωσης των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με γενικούς ιατρούς, θα μπορούσε να αντικατασταθεί ο χρόνος της υπηρεσίας υπαίθρου με υποχρεωτική (για την ολοκλήρωση της ειδικότητας) αμειβόμενη ερευνητική δραστηριότητα. Το μέτρο αυτό μπορεί να δώσει δημιουργικές και παραγωγικές διεξόδους σε νέους γιατρούς που λιμνάζουν στις λίστες αναμονής για ειδικότητα.
Οσον αφορά την ανάπτυξη της βιο-ιατρικής τεχνολογίας, θα ήταν ευκταίο να δημιουργηθεί ένα εξειδικευμένο τμήμα προπτυχιακών σπουδών Μηχανικών Βιο-ιατρικής Τεχνολογίας, όπως άλλωστε έχουν από καιρό προτείνει έγκριτοι καθηγητές του ΕΜΠ αλλά και άλλων πολυτεχνικών σχολών της χώρας. Η συνεργασία των βιο-ιατρικών επιστημών με τις τεχνολογικές επιστήμες μπορεί να αποτυπωθεί και στη δημιουργία ερευνητικών ινστιτούτων πόλων καινοτομίας, όπου θα συνεργάζονται εντατικά οι δύο επιστημονικοί κλάδοι με προφανή πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.
Χρυσή ευκαιρία αποτελεί για την Ελλάδα η προσπάθεια για τη δημιουργία νέου θεσμικού πλαισίου για την έρευνα και την καινοτομία από τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας. Ο ώριμος, ανοιχτός και δημιουργικός διάλογος σχετικά με τις στρατηγικές επιδιώξεις της χώρας στον χώρο της έρευνας και μάλιστα της βιο-ιατρικής έρευνας, μπορεί να μεταβάλει ριζικά το πεδίο της παραγωγής νέας γνώσης και υψηλής τεχνολογίας, ιδίως στον προνομιακό, για την Ελλάδα, χώρο της υγείας, αλλά και να αλλάξει δομικά τις προοπτικές απασχόλησης και ανάπτυξης. Και τούτο διότι με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί δομικά η ιατρική ανεργία, αλλά και η Ελλάδα θα αποκτήσει μια σημαντική παρουσία στις τεχνολογίες αιχμής, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην επίτευξη των στόχων της Στρατηγικής της Λισσαβώνας όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Με τιμή,
Χ. Ιατρού, Νεφρολόγος, Πρόεδρος Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών
Β. Γολεμάτης, Καθηγητής Χειρουργικής
Δ. Βασιλόπουλος, Καθηγητής Νευρολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Π. Βάρδας, Καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Εταιρεία Μελέτης Ιατρικής Εκπαίδευσης
Μ. Κουτσιλίερης, Καθηγητής και Διευθυντής Εργαστηρίου Πειραματικής Φυσιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Δ. Κουτσούρης, Καθηγητής Βιο-ιατρικής Τεχνολογίας ΕΜΠ
Ε. Θηραίος, Γενικός Ιατρός, Ειδικός Γραμματέας Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών
Π. Αποστολίδης, Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος
Α. Ευστράτογλου, Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΥΠΕΠΘ
Ν. Κεραμάρης, Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Νέων Ιατρών και Επιστημόνων Υγείας
χαιρε παυλο! εσυ συμφωνεις με την επιστολη γενικα? Νομιζω οτι ενω συμφωνω μαλον με αυτο που προτεινουν, τα στοιχεια τους ειναι λιγο τσαπατσουλικα:
«Αφενός διαθέτει εξαιρετική γεωγραφική θέση ως συνδετικός κρίκος μεταξύ Εγγύς Ανατολής, Μεσογείου, Βαλκανίων και Ευξείνου Πόντου»
ποτε δεν καταλαβα τι ειδους πλεονεκτημα ειναι αυτο γενικα, ποσο μαλλον για την ερευνα. Απο ποτε ειναι οι συνδετικοι κρικοι καλυτερες θεσεις για μια δραστηριοτητα απο τα ιδια τα κεντρα που συνδεουν? Και βεβαια ειδικα η ερευνα δεν θελει συνδετικους κρικους, κεντρα θελει.
«στην Ελλάδα υπάρχει άφθονο και ικανοποιητικά καταρτισμένο επιστημονικό δυναμικό, με ιδιαίτερη έφεση στην έρευνα, όπως αυτό αποδεικνύεται από τις αξιόλογες επιδόσεις των Ελλήνων ερευνητών στο εξωτερικό.»
ε? απο τις επιδοσεις στο εξωτερικο φαινεται οτι η ελλαδα εχει καλους ερευνητες? ή μηπως φαινεται οτι δεν μενει κανενας πισω?
«Στις ΗΠΑ, η επένδυση στη βιο-ιατρική έρευνα το 2005 ανήλθε σε 28 δισ. δολάρια, αλλά το όφελος της κοινωνίας μόνο από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την επιμήκυνση του προσδόκιμου επιβίωσης υπολογίζεται ότι την ίδια χρονιά έφτασε τα 3,2 τρισ. δολάρια.»
η επιμηκυνση του προσδοκιμου ζωης ερχεται νομιζω ασχετως με το ποιος παραγει την ερευνα, αλλα εξαρταται απο το ποσο την εφαρμοζεις. Αν αυτο ηταν το μονο πλεονεκτημα της ερευνας θα μπορουσαμε καλλιστα να ειμαστε λαθρεπιβατες, να μην παραγουμε ερευνα αλλα να την παιρνουμε ετοιμη.
αυτες οι παρατηρησεις απο μενα…
Ασφαλώς υποστηρίζουμε όλοι την ενίσχυση της έρευνας. Όμως πρέπει να συνοδεύεται και από περισσότερη λογοδοσία. Π.χ. η Ιατρική Αθηνών έχει 650 μέλη ΔΕΠ. Είναι απαραίτητα όλα αυτά; Κάνουν όλοι αυτοί έρευνα; Η μήπως πολλοί βολεύτηκαν εκεί με οικογενειοκρατικό τρόπο (βλ. άρθρο Μουτσόπουλου).
Για συγκεκριμένες προτάσεις:
* Τμήμα Βιοϊατρικής Μηχανικής: πολύ καλή ιδέα και long overdue
* Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας στο Υπουργείο Υγείας: μάλλον όχι. Εφόσον θεσπίζεται εθνικός οργανισμός έρευνας είναι πιό λογικό να υπάγεται η ιατρική έρευνα σε αυτόν.
* Υποχρεωτική αμοιβόμενη έρευνα όλων των ιατρών αντί «αγροτικού»: ίσως, θέλει σκέψη.
* Θεσμική ενίσχυση των τεχνοβλαστών κτλ: φυσικά ναι, θέλει επεξεργασία
Αν η κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση, θέλει σοβαρά να ενισχύσει την βιοϊατρική και φαρμακευτική έρευνα στην Ελλάδα ας αποτανθεί στους Έλληνες εκείνους που έχουν διακριθεί στο χώρο αυτό. Παράδειγμα ο Μιχάλης Πολυμερόπουλος:
Mihael H. Polymeropoulos, M.D. has served as Chief Executive Officer and a Director of Vanda since May of 2003. Prior to joining Vanda, Dr. Polymeropoulos was Vice President and Head of the Pharmacogenetics Department at Novartis from 1998 to 2003. Prior to his tenure at Novartis, he served as Chief of the Gene Mapping Section, Laboratory of Genetic Disease Research, National Human Genome Research Institute, from 1992 to 1998.
Dr. Polymeropoulos is the co-founder of the Integrated Molecular Analysis of Genome Expression (IMAGE) Consortium. Dr. Polymeropoulos holds a degree in Medicine from the University of Patras.
Επίσης αξίζει να μνημονευθεί και το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Νομίζω έχουν καινούρια κτίρια και έχουν μαζέψει καλό κόσμο όπως ο τέως καθηγητής του Columbia Δημήτρης Θάνος.
Έλα Θέμη, πες την αλήθεια… Ως χημικός μηχανικός ο «Πολυμερόπουλος» σ’άρεσε εξαιτίας του επιθέτου του! :p
Πέρα απ’την πλάκα, έφερες καταπληκτικό παράδειγμα. Άραγε έχει κάνεις κανείς μια μίνι-έρευνα να δει πόσοι από το ΔΕΠ ελληνικών πανεπιστημίων είχαν σοβαρή επαγγελματική εμπειρία σε τέτοιες θέσεις (industry) πριν περάσουν σε ακαδημαϊκή έρευνα; Έχουμε καθηγητές που παράλληλα με το ερευνητικό τους έργο δημιούργησαν εταιρείες ή γίναν πλούσιοι-γνωστοί από κάποια εφαρμογή εφεύρεσης;
Μιλάω ακόμα και για την καριέρα τους πριν κερδίσουν μια θέση στην Ελλάδα.
Προσωπικά συμφωνώ με την γενική ιδέα της επιστολής. Θεωρώ την ιδέα την ανάπτυξης της βιοϊατρικής έρευνας και ως χώρο απασχόλησης των ιατρών, που αυτή τη στιγμή στοιβάζονται στις λίστες αναμονής για την ειδικότητα τους, ευφυή ως σύλληψη και ελπιδοφόρα ως όραμα.
Το ζήτημα είναι πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.
Διαφωνώ (όπως φαντάζομαι και αρκετοί εδώ) με μια λογική του τύπου: «ας φτιάξουμε μία κεντρική κρατική επιτροπή η οποία θα προωθήσει την υλοποίηση αυτής της ιδέας», καθώς το πιο πιθανό είναι να έχουμε πάλι μία αρπαχτή.
Θα συμφωνούσα όμως με μία λογική του τύπου: «απλοποιούμε τα πράγματα (ακόμη και στοχευμένα) ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε όσους ενδιαφέρονται να στήσουν κέντρα βιοϊατρικής τεχνολογίας» ή να ανοίξουν τμήματα (με τη λιγότερη δυνατή κρατική οικονομική συμβολή) τα οποία να προωθούν κάτι τέτοιο.
Αυτές οι απλοποιήσεις βέβαια δεν είναι καθόλου απλές. Χρειάζονται π.χ. αρκετές νομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν είμαι ικανός ή αρμόδιος να επισημάνω πιο ειδικά.
Δεδομένου ότι μιλάμε για μία ανοικτή επιστολή σε μία εφημερίδα κι όχι για ολοκληρωμένη πρόταση νομίζω κι εγώ ότι έχει κάποια ειδικά στοιχεία τα οποία χρειάζονται επεξεργασία. Το feedback το οποίο γίνεται εδώ πιστεύω ότι είναι χρήσιμο προς αυτή την κατεύθυνση.
Επίσης αξίζει να μνημονευθεί και το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Νομίζω έχουν καινούρια κτίρια και έχουν μαζέψει καλό κόσμο όπως ο τέως καθηγητής του Columbia Δημήτρης Θάνος.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>…..
Ο Δημήτρης Θάνος είναι εκπληκτικός επιστήμονας. Το πρόβλημα είναι αυτοί που βρήκε εκεί.
Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης Said:
Έχουμε καθηγητές που παράλληλα με το ερευνητικό τους έργο δημιούργησαν εταιρείες ή γίναν πλούσιοι-γνωστοί από κάποια εφαρμογή εφεύρεσης;
…………………………………………
Τον κλεομένη Μπάρλο από το χημικό Πατρών που έβαλε σε παραγωγή την ρητινη που ανακάλυψε και σήμερα είναι ο κύριος προμηθευτής της Roche. Η εταιρία (CBL) βρίσκεται στην βιομηχανική περιοχή της Πάτρας και τα οικονομικά μεγέθη-κέρδη είναι ιλλιγγιώδη για την χρονιά που μας πέρασε. ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Περιττό να σας πω ότι η φωτογραφία του κοσμεί το πίσω μέρος της πόρτας πολλών άλλων κυρίων καθηγητών του Χημικού τμήματος σαν στόχος για βελάκια (για να ευθυμήσουμε).
Πληροφορίε πολλές στο διαδίκτυο. π.χ.
http://cordis.europa.eu/greece/el/spotlight17.htm
Η Αμαλία Καλυβίνου έχασε χτες τη μάχη με τον καρκίνο. Άφησε πίσω της ένα συγκλονιστικό μπλογκ όπου περιγράφει με μελανά χρώματα την ταλαιπωρία της με το ελληνικό σύστημα υγείας και τους Έλληνες γιατρούς. Ολόκληρη η μπλογκόσφαιρα σήμερα πενθεί. Στου Νίκου Δήμου έχουν κατατεθεί πολύ ενδιαφέροντα σχόλια. Ξεχωρίζω αυτό του Γεράσιμου, γιατρού που δουλεύει τώρα στην Αγγλία:
«Το προβλημα ειναι βαθια πολιτικο,ξεκιναει απο τον τροπο επιλογης των πανεπιστημιακων καθηγητων,ιδιοτητα που δεν τιμουν στο ελαχιστο (ναι ειμαι ισοπεδωτικος αφου αναφερομαι στο 90% αυτων),στο ηθος που διαμορφωνεται στους φοιτητες ιατρικης κατα την εκπαιδευση τους στις ιατρικες σχολες της χωρας μας(και στους ολιγους που αριστευσαν στις πανελληνιες εξετασεις αλλα και στους χιλιαδες που εισηλθαν με «αλεξιπτωτο»)και στη συνεχεια, στην παντελη ελλειψη κεντρικου σχεδιασμου οσο αφορα την εκπαιδευση των ειδικευομενων ιατρων αλλα και οσο αφορα το επιπεδο της παρεχομενης ιατρικης περιθαλψης(το ΚΕΣΥ ειναι για γελια,το υπουργειο υγειας για κλαματα και ο ΕΟΦ επικινδυνος για τη δημοσια υγεια).Και βεβαια στα παραπανω συνηγορει η ελλειψη ανεξαρτητων ελεγκτικων επιτροπων που θα επρεπε να ελεγχουν τους παραπανω και να τους επιπληττουν για την ανυπαρξια τους. Μα γιατι να γινονται ολα αυτα στην κατα τα αλλα ευρωπαικη ελλαδα? Το τιμημα αγαπητοι φιλοι,το τιμημα του να διοριζετε τα βυσματα,τους ανικανους,το τιμημα του νεποτισμου,της οικογενειοκρατιας,το τιμημα του να «εξωστρακιζονται» οι αριστοι και να μας διοικουν οι ημιμαθεις..»
Τα ιατρικά λάθη είναι ανθρώπινα λάθη. Το συγκλονιστικό στο παραπάνω blog είναι οι μαρτυρίες για τα φακελάκια και την άθλια συμπεριφορά ορισμένων ιατρών. :(
Η Αμαλία έχει αφήσει κάποια ονόματα online. Άραγε θα ενημερώσει κανείς τον Υπουργό Υγείας για διερεύνηση; Όχι ότι αυτό θα φέρει πίσω την κοπέλα, αλλά τουλάχιστον θα σταματήσει ορισμένους ασυνείδητους να στηλιτεύουν το όνομα μιας καλής και ανθρώπινης Ιατρικής, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό του εύκολου και γρήγορου χρήματος…
…………Το τιμημα αγαπητοι φιλοι,το τιμημα του να διοριζετε τα βυσματα,τους ανικανους,το τιμημα του νεποτισμου,της οικογενειοκρατιας,το τιμημα του να “εξωστρακιζονται” οι αριστοι και να μας διοικουν οι ημιμαθεις……….
Πόσο μοιάζει με αυτά που συζητάμε τόσο καιρό σ΄αυτό το μπλογκ. Με πιάνει ώρες ώρες μια θλίψη αλλά είναι κι αυτός ο Δον Κιχώτης.
Επικίνδυνα …τηλεγραφικά:
* Η επιστολή για την βιοιατρική έρευνα -παρά το επίκαιρον του θέματος- γράφεται απο σεβαστούς γιατρούς χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν και να αφορμώνται απο τις βιοεπιστήμες. Η ιατρική -ως εμπειρική διεργασία-η μάλλον οι γιατροί πρέπει να μάθουν να σέβονται καταρχάς αντικείμενα και γνωρίζοντες αυτά. Το τσαλαβούτημα σε ότι επίκαιροποιείται απο τις βιοεπιστήμες και την τεχνολογία είναι παλιά και βεβαιωμένα αποτυχημένη και αυτοκτονική greek idea.
* Πολύ καλή η επιλογή του σχολίου του Γεράσιμου απο το μπλόκ του Τσίμα για το θέμα που ανέδυσε η Αμαλία.
* Πάντως …Αμαλία μαζί με το Ογκολογικό Νοσ/μείο Παίδων καλό θα ήταν να πάμε στο πιό δύσκολο έργο : Της Πρόληψης!!!!!!!!! Γιατί «αν το πάρουμε αλλιώς» Η πιάτσα χαίρεται όσο δεν φαντάζεται κανείς για την …θεραπεία (ιατροί, φάρμακα, πρωτόκολλα,…) των άτυχων συνανθρώπων μας. Αν ψάξουμε τις αιτίες εκεί θα …τα δούμε όλα!
Κόκινος
Για την έρευνα είχα τοποθετηθεί και σε δικό σου παλαιότερο άρθρο. Δυστυχώς, η ανικανότητα να δουν μακροπρόθεσμα επιχειρηματίες, αλλά η γνεικότερη αδυναμία και αδιαφορία του κράτους να επενδύσει στην έρευνα μας αφήνουν εκεί που είμαστε: στον πάτο. Δυστυχώς, η κατάσταση συντηρείται και από πολλούς ακαδημαϊκούς δασκάλους που κρατούν εργολαβία τα ερευνητικά προγράμματα και αφήνουν μόνο λίγα -και μάλιστα δικά τους άτομα- να εισχωρήσουν σε αυτά.